Teaching Italians Turkish: Letters and Sounds

Yıl 2020, Sayı: 6, 51 - 75, 20.01.2021

Resul Kaya

Öz

Abstract: This paper aims at examining the way Turkish sounds and letters are taught based on three text books that teach Turkish to Italians. Il Turco Parlato, published in 1910, was used for a period of time as a speaking comprehension text book. The second book, Manual of Turkish Language, was written after the Language Reform, and was used at the time in the universities. The last book, Corso di Lingua, is the main object of this study since it is used today in Italian universities. As these books teach sounds and letters as the first subject while teaching the Turkish grammar, the paper identified and classified subjects related to phonetics. This classification was the base of our analysis. It seems that authors generally organize their books according to the order of grammar books written in the Italian Turcology tradition, and that they utilized letters and sound equivalents as their point of departure, in a similar manner to previously written text book.
Keywords: Turkish for Italian, Italian Turcology, alphabet, sound, letters.

Anahtar Kelimeler

Turkish for Italian, Italian Turcology, alphabet, sound, letters

İTALYANLARIN TÜRKÇE ÖĞRETİMİ: HARFLER VE SES KARŞILIKLARI

Öz

Öz: Bu araştırmada Türkçenin İtalyanlara öğretilmesi için yazılmış üç kitapta Türkçe ses ve harflerinin öğretiminin nasıl yapıldığının belirlenmesi, ifade edilmesi amaçlanmıştır. Bu kitaplardan: 1910 tarihli, Il Turco Parlato; bir dönem konuşma kitabı olarak kullanıldığı; ikinci kitap Manuale di Lingua Turca, Harf İnkılâbı'ndan hemen sonra yazıldığı ayrıca kendi zamanında üniversitelerde kullanıldığı; son kitap Corso di Lingua ise günümüzde İtalya’da üniversitelerde kullanıldığından dolayı inceleme nesnesi olarak tercih edilmiştir. Kitapların Türkçe dil bilgisi öğretiminde ilk konu olarak ses ve harf öğretimini ele almalarından dolayı ses bilgisi ile ilgili konular belirlenerek sınıflama yapılmış, incelemede bu sınıflandırma kullanılmıştır. Yapılan incelemede, yazarların kitaplarını, genel olarak İtalyan Türkoloji geleneğinde yazılan dil bilgisi kitaplarındaki konuların yer alış sırasına göre düzenledikleri, bu anlamda kendi dönemlerinden önce yazılmış eserlerde olduğu gibi başlangıç konusu olarak da harfleri ve ses karşılıklarını ele aldıkları görülmüştür.
Anahtar kelimeler: İtalyanlar İçin Türkçe, İtalyan Türkolojisi, alfabe, ses, harf.

Anahtar Kelimeler

İtalyanlar İçin Türkçe, İtalyan Türkolojisi, alfabe, ses, harf

Kaynakça

• Adamović, M. (2014). Floransalı Filippo Argenti'nin Notlarına Göre (1533) 16. Yüzyıl Türkçesi, A. Merhan (Çev.). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. (2001).
• Ahanov, K. (2013). Dil Bilimin Esasları, M. Ceritoğlu (Çev.) Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. (2002).
• Banguoğlu, T. (2011). Türkçenin Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınlar.
• Bombaci, A. (1938). La “Regola Del Parlare Turco” dil Filippo Argenti: Materiale Per La Conoscenza Del Turco Parlato Nelle Prima Metà Del XVI Secolo. Napoli: R. Istituto Superiore Orientale.
• Bonelli, L. & Iasigian, S. (1910). İtalyanca Mükaleme ve Lugat Kitabı Il Turco Parlato (Lingua Usuale di Costantinopoli). Milano, İtalya: Ulrico Hoepli.
• Coşkun, M. V. (2016). Türkçenin Ses Bilgisi. İstanbul: Bilge Kültür Sanat.
• D'Amora, R. (2012). Corso di Lingua Turca Güle Güle. Milano: Hoepli.
• Davutoğlu, A. Y. (2010). Standart Türkçedeki Ünlülerin Akustik Analizi ve Fonetik Altyapı (Basılmamış Sanatta Yeterlik Tezi). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Demircan, Ö. (2013). Türkçenin Sesdizimi. İstanbul: Der Yayınları.
• Deny, J. (2012). Türk Dil Bilgisi-Osmanlı Türkçesi. A. Benzer, (Düzenleyen), A. U. Elöve, (Çev.) İstanbul: Kabalcı Yayınevi. (1921).
• Dilâçar, A. (1971). 1612’de Avrupa'da Yayımlanan İlk Türkçe Gramerin Özellikleri. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten, 18, 197-210.
• Efendioğlu, S. & İşcan, A. (2010). Türkçe Ses Bilgisi Öğretiminde Ses Olaylarının Sınıflandırılması. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 43, 121-143.
• Eker, S. (2015). Çağdaş Türk Dili. Ankara: Grafiker Yayınları.
• Ergin, M. (1993). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Basım/Yayım/Tanıtım.
• İşcan, A. (2007). İşlevsel Dil Bilgisinin Türkçe Öğretimindeki Yeri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9 (1) 253-258.
• Maggio, F.-M. (1670). Syntagmatōn Linguarum Orientalium Quae In Georgiae Regionibus Audiuntur, Romae. Roma.
• Meninski, F. M. (1680). Linguarum Orientalium, Turciace, Arabicae, Persicae Instutions seu Grammatica Turcica. Viennae.
• Merhan, A. (2005). Filippo Argenti’nin “Regola Del Parlare Turcho” Adlı Eserindeki Bazı SöZcüKler Hakkında. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi (18), 115-129.
• Özkan, N., Speelman, R. & Çiçekler, M. (2011). Osmanlı Topraklarında Bir İtalyan Gezgin Pietro Della Valle'nin Çalışma Defteri. Ankara: Türk Dİl Kurumu Yayınları.
• Pekacar, Ç. & Güner Dilek, F. (Çev.)(2009). Uluslararası Fonetik Alfabe-I. Dil Araştırmaları, (4), 135-150.
• Rocchi, L. (2007). Ricerche Sulla Lingua Osmanlı del XVI Secolo Il Corpus Lessicale Turco del Manoscritto Fiorentino di Filippo Argenti (1533). Wiesbaden: Harrassowitz Verlag.
• Rocchi, L. (2012). “Il Dittionario della Lingua Turchesca” di Pietro Ferraguto. Trieste: Edizioni Università di Trieste.
• Rossi, E. (1939). Manuale di Turca. Vol. 1. Elementare, Esercizi, Vocabolarietti, V I + 159 s. + 1 tablo. Roma: Istituto Per Oriente.
• Scandino, P. F. (1932). Metodo teorico-pratico di Lingua Turca Moderna con Dizionario Turco-Italiano=Italiano-Turco. Milano: Mauali Hoepli.
• Türk, O., Şayli, Ö., Özsoy, A. & Arslan, L. (2004). Türkçede Ünlülerin Formant Analizi.