Çocuk işçiliği, çocuk haklarının temel ihlallerinden biri olup ulusal ve uluslararası alanda çözüm aranan kritik işgücü piyasası sorunudur. Ailenin maddi imkanlarının yetersiz olması çocukları çalışmaya iten temel nedenlerden biridir. Ailelere yapılan doğrudan yardım ve sosyal koruma programları, çocuk işçiliğinin azaltılmasına ve çocukların okullaşma oranlarının artmasına yardımcı olmaktadır. Bu nedenle çocuk işçiliğiyle mücadelede ailelere maddi destek sağlayacak, çocukların gelişimine ve eğitimine öncelik verecek sosyal koruma programlarının nitelik ve niceliğinin artırılması gerekmektedir. Literatür taramasına dayalı olarak yapılan çalışmada, çocuk işçiliğiyle mücadelede Türkiye'de mevcut uygulamalar, 2018-2023 arasında 35 ülke uygulaması ile Avrupa Birliği genel uygulaması değerlendirilmiştir. Türkiye’de çocuk işçiliğini azaltmaya yönelik uygulamalar kapsamında şartlı nakit transferi programı ve Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı tarafından uygulanan sosyal koruma önlemleri ve yoksulluğu giderici önlemler bulunmaktadır. İncelenen 38 ülke uygulaması değerlendirildiğinde çocuk ve aileyi korumaya yönelik nakdi yardımların çoğunlukta olduğu, eğitim ve gıda yardımı, boş zaman ödeneği, ücretsiz kreş yardımı sağlandığı görülmektedir. Avrupa Birliği genel uygulamasında ise çocuk yoksulluğunu ve sosyal dışlanmayı önlemek ve mücadele etmek için Avrupa Çocuk Garantisi’nin varlığı görülmektedir. Çalışmada sonuç olarak ailelerin sosyal korunması ve çocuk işçiliğinin önlenmesine yönelik değerlendirmelerde bulunulmuştur.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Labor Economics |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | July 1, 2024 |
Submission Date | April 25, 2024 |
Acceptance Date | June 30, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 7 Issue: 1 |