Determining and Consciousness-raising of Parents' Knowledge Levels Concerning Emotional Abuse *

Year 2022, Issue: 30, 154 - 171, 31.05.2022

Alev Üstündağ

https://doi.org/10.54600/igdirsosbilder.1067922

Cited By: 1

Abstract

In this research, it was aimed to determine the level of knowledge of parents about emotional abuse and increase their awareness about emotional abuse. The research is a qualitative research and was carried out using the interview technique. Semi-structured interview technique, one of the interview techniques, was used in the research. Interviews consisting of 6 sessions were held with 12 parents. At the beginning of the study, it was determined that the parents in the study group had little knowledge about child abuse and neglect and emotional abuse, but this information was incomplete and/or inaccurate. The issue that should be emphasized is that every parent interviewed are very sensitive about their children and mostly act by thinking about the well-being of their children. However, it has been seen that, even though parents are so sensitive, they have behaviors that can be evaluated in the context of emotional abuse such as getting angry, shouting, not listening, punishing the room, expelling, threatening, ignoring, insulting and scolding their children. As a result of the interviews, it was determined that parents' attitudes towards bringing-up change positively, increased their level of knowledge about child abuse and neglect and emotional abuse, they developed awareness about their behavior within the scope of emotional abuse and there is a decrease in these behaviors. In other words, it was determined that the parents are gaining consciousness.

Keywords

emotional abuse, child abuse and neglect, parent, children, interview, awareness

Ebeveynlerin Duygusal İstismara Yönelik Bilgi Düzeylerinin Belirlenmesi ve Bilinçlendirilmesi

Abstract

Bu araştırmada ebeveynlerin duygusal istismar konusundaki bilgi düzeylerinin belirlenmesi ve farkındalıklarının artırılması amaçlanmıştır. Araştırma nitel araştırma olup, görüşme tekniği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmada görüşme tekniklerinden yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. 6 oturumdan oluşan görüşmeler 12 ebeveyn ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın başlangıcında çalışma grubundaki ebeveynlerin çocuk istismarı ve ihmali ve duygusal istismar hakkında çok az bilgileri olduğu, ancak bu bilgilerin eksik ve/veya hatalı olduğu belirlenmiştir. Önemle üzerinde durulması gereken konu ise, görüşülen her ebeveynin çocukları konusunda oldukça hassas olmaları ve çoğunlukla çocuklarının iyiliğini düşünerek hareket etmeleridir. Ancak görülmüştür ki ebeveynler bu kadar hassas olmalarına karşın yaşadıkları durumlar karşısında çocuklarına kızma, bağırma, dinlememe, oda cezası verme, yanından uzaklaştırma, tehdit etme, görmezden gelme, hakaret etme ve azarlama gibi duygusal istismar kapsamında değerlendirilebilecek davranışlarda bulunmaktadır. Yapılan görüşmeler sonucunda ebeveynlerin çocuk yetiştirme tutumlarının olumlu anlamda değiştiği, çocuk istismar ve ihmali ile duygusal istismar konusunda bilgi düzeylerinin arttığı ve duygusal istismar kapsamında olan davranışlarında farkındalık geliştirdikleri ve bu davranışlarında azalmanın olduğu, yani bilinçlendikleri belirlenmiştir.

Keywords

duygusal istismar, çocuk istismarı ve ihmali, ebeveyn, çocuk, görüşme, farkındalık

References

• American Psychiatric Association (APA). (2013). DSM-5 Guidebook: The Essential companion to the diagnostic and statistical manual of mental disorders, Fifth Edition. ISBN 978-1-58562-465-2.
• American Psychiatric Association (APA). (2014). Childhood Psychological Abuse As Harmful As Sexual Or Physical Abuse. The American Psychological Association.
• Baltacı, A. (2017). Nitel veri analizinde Miles-Huberman modeli. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(1), 1-15.
• Bromfield, L.M. (2005). Chronic child maltreatment in an Australian statutory child protection sample (Unpublished doctoral dissertation). Deakin University, Geelong.
• Bruce, T. (2010). Early chidhood: A guide for studsents (2nd edn). London: Sage
• Bushfield, S. (2004). Fathers in Prison: Impact of Parenting Education. The Journal of Correctional Education, 55(2).
• Child Welfare Information Gateway. (2018). Preventing child abuse and neglect. Washington, DC: U.S. Department of Health and Human Services, Children’s Bureau.
• Dursunkaya, D. (2008). Duygusal örselenme ve ihmal. ın: çuhadaroğlu çetin f, ed. çocuk ve ergen psikiyatrisi temel kitabı. Ankara: HYB Yayıncılık.
• Egeland, B., Sroufe, L.A., & Erickson, M. (1983). The developmental consequence of different patterns of maltreatment. Child Abuse & Neglect, 7(4):459-69.
• Erdoğan, Özel., & Zelyurt, H. (2016). Anne baba eğitiminin aile çocuk ilişkilerine etkisi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, (36).
• Ethier, L.S., Lemelin, J.P., & Lacharite, C. (2004). A longitudinal study of the effects of chronic maltreatment on children's behavioral and emotional problems. Child Abuse & Neglect, 28(12):1265-1278.
• Garbarino, J., Guttman, E., & Seeley, J.W. (1986). The psychologically battered child: Strategies for identification, assessment, and intervention. San Francisco, CA: Jossey-Bass Inc.
• Ginott, H.G. (2009). Between parent and child: he bestselling classic that revolutionized parent-child communication. New York: Random House LLC.
• Gunderson, T. (2004). The use of stres management in combination with parent training: an ıntervention study with parents of preschool children. Doctora Thesis, Utah State University, Logan, Utah, USA.
• Human Rights Association. (2008). Çocuk ihmali ve istismarını önleme – öğretmenler ve aileler için eğitim kılavuzu. Berkay Ofset- Ankara.
• Miles, M.B. & Huberman, A.M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. New York: Sage Publications, Inc.
• Ministry of Family and Social Policy Directorate General of Family and Community Services (ATHGM). (2014). Türkiye aile yapısı araştırması: Tespitler, öneriler (Araştırma ve Sosyal Politika Serisi 07, Birinci Basım, ISBN: 978- 605-4628-55-1). İstanbul.
• Neuman, W. L. (2012). Toplumsal araştırma yöntemleri: nicel ve nitel yaklaşımlar I‐II. Cilt (5. Basım). İstanbul: Yayın Odası.
• Nicholson, B., Anderson, M., Fox, R., Brenner, V. (2002). One family at a time: a prevention program for at-risk parents. Journal of Counseling & Development. 80(3).
• Öztürk, E. (2016). Psikotarih açısından çocuk yetiştirme tarzları ve çocuk istismarı. Türkiye Klinikleri Journal of Forensic Medicine-Special Topics, 2(3), 24-34.
• Polat, O. (2007). Tüm boyutlarıyla çocuk istismarı. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Prime Ministry Social Services and Child Protection Agency. (2010). Türkiye’ de çocuk istismarı ve aile içi şiddet araştırması. Ankara: T.C. Başbakanlık Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu.
• World Health Organization (WHO). (2006). Preventing child maltreatment: A guide to taking action and generating evidence. Geneva: WHO. Retrieved from www.who.int/violence_injury_prevention/publications/violence/child_maltreatment/en/