SİYASİ PARTİ YÖNETİCİLERİNİN KARAR VERME DAVRANIŞLARI: GENEL MERKEZ VE ANKARA İL/İLÇE YÖNETİMLERİ ÖRNEĞİ

Year 2019, Volume: 3 Issue: 4, 47 - 70, 31.08.2019

A. Turan Öztürk Mehmet Altıntaş

Abstract

Genel olarak
karar, bir sorunun çözümünde uygulanması düşünülen bir etkinliktir. Karar
vermek, tercihlerin içerisinde en büyük değeri sağlayacak olanı seçmektir.
Kısaca, seçenekler arasından  en uygun olanının seçilmesi aşaması,
karar verme aşamasıdır. Yönetimde verilen kararların birbirleriyle ters
düşmeyecek şekilde olması tercih edilmelidir. Siyasi partiler, verdikleri
kararlarla siyaseti yönlendiren yapılanmalardır. Siyasal kararlar tüm toplum
için bağlayıcı kararlardır. Siyasal katılımlarda demokratik kuralların
uygulanması, kolektif  kararı ve parti içi demokrasiyi de getirir.
Dolayısıyla siyasi partilerde lider bağlılığı yerine, demokrasinin yerleşmesi
siyasi kararları olumlu yönde etkileyecektir. Bu bağlamda; gerçekleştirilen
çalışmada siyasi parti yöneticilerinin karar verme davranışları incelenmiştir.
Araştırmanın amacı Ankara ilinde yer alan genel merkez, il ve ilçe
teşkilatlarında yer alan siyasi parti yöneticilerinin karar alma davranışlarının
incelenmesidir. Araştırma   neticesinde öne çıkan sonuçlar
irdelendiğinde; kadın yöneticilerin erkeklere göre daha içtepkisel, bağımlı ve
mantıklı, yükseköğrenime sahip yöneticilerin, diğer eğitim seviyesindekilere
göre daha kararsız oldukları, İlçe teşkilatlarında görev yapan yöneticilerin
içtepkisel, il teşkilatında görev yapan yöneticilerin diğer yönetim
kademelerindeki yöneticilere göre daha fazla bağımlı karar stratejileri
kullandıkları ve büyük yaştaki yöneticilerin kendilerinden genç yöneticilere
nispetle daha yüksek düzeyde kararsızlık yaşadıkları bulgularına erişilmiştir.

Keywords

: Karar verme, Siyasi karar verme, Karar verme davranışları

References

• Ateş, T. (2007). Demokrasi, Siyasi Partiler ve Seçim, İstanbul: Beta Yayınları
• Berberoğlu,G.N.(1997).Siyasi Parti Yönetimi, Eskişehir Anadolu Üniversitesi Yayını
• Bilgin, A. (1995). Grup Rehberliğinin ve Grupla Psikolojik Danışmanın Lise Öğrencilerinin Anne-Babalarından Bağımsız Meslek Kararı Verme Davranışına Etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi
• Brown J. & Mann, L. (1990). The Relationship Between Family Structure and Process Variables and Adolescent Decision Making. Journal of Adolescence, 13 (1), 25-37.
• Can, H. (2005). Organizasyon ve Yönetim, Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Caranay, A.Ve Francıs ,A.(2002) Gender Studies: Terms and Debates, Londra, Palgrave Macmillan.
• Can, H. (2005). Organizasyon ve Yönetim, Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Çelik, V.(2011). Eğitimsel Liderlik, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Çitçi, O. (1989). Yerel Yönetimlerde Temsil, Ankara, TODAİE,144.
• Dünya Demokrasi Formu(2000),Varşova.
• Deniz, M.E.(2004).” Üniversite Öğrencilerinin Karar Vermede Özsaygı Karar Sitilleri ve Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi Üzerine Bir Araştırma”, Eğitim Araştırmaları Dergisi,4(15):23-35.
• Doğan, S.(2007). Vizyona Dayalı Liderlik, İstanbul: Kare Yayınları.
• Duverger, M. (1993). Siyasi Partiler, (Çev. E. Özbudun), Ankara: Bilgi Yayınları,52. Gürüz, D. Ve Gürel, E.(2006).Yönetim ve Organizasyon: Bireyden Örgüte, Fikirden Eyleme, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Habermas,J. (1998). Between Facts and Norms : Contributions to a Discourse Theory of Law and Democracy, Trans. By William Rehg, Cambridge, MIT Press.
• Ilgar, Y. (2002). “Türkiye’de Siyasi Partilerdeki Merkeziyetçi Yapılanmaya Etki Eden Etmenler ve Merkeziyetçi Yapılanmanın Siyasal Demokrasi Açısından Olumsuz Sonuçları” Yüksek Lisans Tezi, Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,98.
• Kapani, M. (2006). Politika Bilimine Giriş, Ankara: Bilgi Yayınevi,60-166.
• Karasar, N.(2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kışlalı, A.T. (1993). Siyasal Çatışma ve Uzlaşma, Ankara: İmge Kitabevi.
• Köksal,O.(2011).” Bir Kültürel LİDERLİK Paradoksu: Paternalizm”, Mustafa Kemal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15):101-122.
• Kuzgun,Y. Ve Bacanlı,F.(2005). PDR’de kullanılan Ölçekler,Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Mann, L., Radford, M., Ford, S., Bond, M., Leung, K., Nakamura, H. & et al. (1998). Cross- Cultural Differences ın Self Reported Decision Making Style and Confidence. International Journal of Psychology. 33 (5), 325-335.
• Mcwhırter, E.H., Rasheed, S.,& Crothers,M.(2000). The Effects of High School Career Education on Social- Cognitive Variables, Jopurnal of Counseling Psychology, 47, 330-341.
• Osipow,H.S. & Reed, R.(1985). Decision Making Style and Career Indecision in Collage Students, Journal of Vocational Behavior, 27(3),36373.
• Öz, E. (1992). Tek Parti Yönetimi ve Siyasal Katılım, Ankara: Gündoğan Yayınları,29.
• Özbudun, E. (1995). Siyasi Partiler ve Demokrasi, Ankara: TESAV Yayınları,94.
• Sabuncu, Y. (1994). Anayasaya Giriş, Ankara: İmaj Yayıncılık,49-50.
• Toor, S. R. ve Oforı, G.(2008).” Leadership For Future Construction Industry: Agenda For Authentic Leadership”, International Journal Oof Poject Management, Vol.26:619-626.
• Tuncay, S. (2000). Parti İçi Demokrasi ve Türkiye, Ankara: Gündoğan Yayınları.
• Turan, İ. (1996). Siyasal Sistem ve Siyasal Davranış, İstanbul: Der Yayıncılık,109.
• Urbinati, N. (2006). Representative Democracy: Principles and Genealogy, Chicago, University of Chicago Press.
• Yeşil, S.(2011). Uluslararası İş Etiği ve Yönetimi, Adalet Yayınları, Ankara.
• Yiğit, A(2005). Lise Öğrencilerinin Karar Verme Davranışlarının Bazı Değişkenlere Göre Yordanması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.