Abstract
This study is a qualitative research and document analysis method is used in the study. 2017 Turkish Courses Curriculum is examined in terms of ‘aesthetics’ and ‘aesthetics education’ by document analysis method. It is dealt with how and why ‘aesthetics education’ takes part in the 2017 Turkish Courses Curriculum. The philosophical content of ‘aesthetics’ and ‘aesthetic education’ situated in Curriculum is evaluated and, the concepts forming the content of ‘aesthetic education’ as a sub-field of Turkish education are put introduced. Within the scope of the study, these main results are obtained: One of the basic pillars of the philosophy underlying the 2017 Turkish Courses Curriculum is ‘aesthetics’ and ‘aesthetics education'. The 2017 Turkish Courses Curriculum embraces ‘aesthetics’, ‘aesthetics education’ as a sub-field of Turkish education. The Curriculum introduces the development of the students’ aesthetic sensibilities through ‘aesthetic experiences’ as one of the main purposes, besides the development of the language and communication skills and socialization of the students, strengthening their sense of belonging through national, spiritual and cultural values in Turkish education. The content, elements and aims of 'aesthetic education' are articulated and the aesthetic experience processes, actions and achievements of the students as ‘aesthetic subject’ are also defined in the 2017 Turkish Curriculum. In the Curriculum within the scope of ‘aesthetics’ and ‘aesthetics education’, concepts such as aesthetic sensibility, aesthetic experience, aesthetic liking, aesthetic judgment, aesthetic value, beautiful, good, correct, aesthetic point of view, aesthetic pleasure, and aesthetic understanding are mentioned. Thus, the elements of ‘aesthetic education’ in relation to each other are presented for consideration.
References
- Bacanlı, H. (2005). Duyuşsal Davranış Eğitimi. Ankara: Nobel Yayınevi.
- Bengisu, H. (2011). Estetik Yaşam. 38. ICANAS Bildirileri: Kültürel Değişim, Gelişim ve Hareketlilik, Cilt I içinde, (s. 99-106). Ankara: Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Yayınları.
- Berleant, A. (1971). Education as Aesthetic Process. Journal of Aesthetic Education, 5 (3), 139-147.
- Bozkurt, N. (1995). Sanat ve Estetik Kuramları. İstanbul: Sarmal Yayınevi.
- Braunschvig, M. (1929). Çocuğun Bedii Terbiyesi. (nakleden: Vahit,), Hayat, 25 Nisan, 1929, 5 (126), 426-427.
- Buyurgan, S. ve Buyurgan, U. (2012). Sanat Eğitimi ve Öğretimi: Eğitimin her Kademesine Yönelik Yöntem ve Tekniklerle. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
- Çetişli, İ. (2006). Edebiyat Eğitiminde ‘Edebi Metin’in Yeri ve Anlamı. Millî Eğitim dergisi, Kış 2006, 169, 1-10.
- De Bolla, P. (2006). Sanat ve Estetik. (çev.: K. Koş), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Doğan, M. H. (1998). Estetik. İzmir: Dokuz Eylül Yayınları.
Abstract
Bu çalışma, nitel bir araştırmadır ve çalışmada doküman analizi yöntemi kullanılmıştır. 2017 Türkçe Dersi Öğretimi Programı, doküman analizi yöntemiyle, ‘estetik’ ve ‘estetik eğitimi’ bakımından incelenmiştir. Programda ‘estetik eğitimi’ne nasıl ve niçin yer verildiği ele alınmaktadır. 2017 Türkçe Dersi Öğretimi Programı’nın ‘estetik’e ve ‘estetik eğitimi’ne dair felsefî içeriği değerlendirilmekte, Türkçe eğitiminin bir alt-alanı olarak ‘estetik eğitimi’nin içeriğini oluşturan kavramlar ortaya konulmaktadır. Çalışma kapsamından başlıca şu sonuçlara ulaşılmıştır: 2017 Türkçe Dersi Öğretim Programı’nın altında yatan felsefenin temel dayanaklarından birisi ‘estetik’ ve ‘estetik eğitimi’dir. 2017 Türkçe Dersi Öğretim Programı, ‘estetik’i, ‘estetik eğitimi’ni Türkçe eğitiminin bir alt-alanı olarak benimsemektedir. Program, Türkçe eğitiminde öğrencilerin başta dil ve iletişim becerilerinin geliştirilmesi, sosyalleştirilmesi, millî, manevi ve kültürel değerler üzerinden aidiyet duygularının pekiştirilmesinin yanında ‘estetik deneyimler/yaşantılar’ üzerinden öğrencilerin ‘estetik duyarlılık’larının geliştirilmesini de başlıca amaçlardan biri olarak ortaya koymaktadır. 2017 Türkçe Dersi Öğretim Programı’nda ‘estetik eğitimi’nin içeriği, unsurları ve amaçları açıkça ifade edilmektedir; ‘estetik özne’ olarak öğrencilerin estetik deneyim/yaşantı süreçleri, eylemleri, kazanımları da tanımlanmaktadır. Programda, ‘estetik’ ve ‘estetik eğitimi’ kapsamında estetik duyarlılık, estetik deneyim, beğeni, estetik yargı, estetik değer, güzel, iyi, doğru, estetik bakış açısı, estetik haz, estetik anlayış gibi kavramlardan bahsedilmektedir. Böylece ‘estetik eğitimi’nin unsurları birbirleriyle ilişkili olarak dikkate sunulmaktadır.
References
- Bacanlı, H. (2005). Duyuşsal Davranış Eğitimi. Ankara: Nobel Yayınevi.
- Bengisu, H. (2011). Estetik Yaşam. 38. ICANAS Bildirileri: Kültürel Değişim, Gelişim ve Hareketlilik, Cilt I içinde, (s. 99-106). Ankara: Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Yayınları.
- Berleant, A. (1971). Education as Aesthetic Process. Journal of Aesthetic Education, 5 (3), 139-147.
- Bozkurt, N. (1995). Sanat ve Estetik Kuramları. İstanbul: Sarmal Yayınevi.
- Braunschvig, M. (1929). Çocuğun Bedii Terbiyesi. (nakleden: Vahit,), Hayat, 25 Nisan, 1929, 5 (126), 426-427.
- Buyurgan, S. ve Buyurgan, U. (2012). Sanat Eğitimi ve Öğretimi: Eğitimin her Kademesine Yönelik Yöntem ve Tekniklerle. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
- Çetişli, İ. (2006). Edebiyat Eğitiminde ‘Edebi Metin’in Yeri ve Anlamı. Millî Eğitim dergisi, Kış 2006, 169, 1-10.
- De Bolla, P. (2006). Sanat ve Estetik. (çev.: K. Koş), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Doğan, M. H. (1998). Estetik. İzmir: Dokuz Eylül Yayınları.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Turkish Education |
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | March 30, 2018 |
| Published in Issue | Year 2018 Volume: 6 Issue: 1 |
