Research Article
Investigation of Secondary School Teachers’ Perceptions Regarding Their Organizational Dissent Behaviors in terms of Several Variables
Abstract
This research investigates the perceptions of
teachers regarding their organizational dissent behaviors in secondary schools
in central Buca, İzmir. It is a descriptive survey administered to 347 middle
school teachers to determine whether their perceptions change depending on their
gender, educational status, being a union member and using social media. A
subscale named “Dissident Behaviors” of “Organizational Dissent Scale”
developed by Özdemir (2010) was used. Data was analyzed via SPSS 15 for
arithmetic mean, standard deviation, t-test, ANOVA and LSD test. The
participants “sometimes” dissented, and “frequently” employed upward dissent,
and “sometimes” used lateral dissent and whistle blowing. Results show that
teachers’ gender and social media usage does not create a meaningful difference
in their upward dissent, lateral dissent and whistleblowing behaviors.
Teachers’ educational status does not create a meaningful difference in terms
of their upward dissent and whistleblowing; however, creates a meaningful
difference in lateral dissent. Teachers’ who are union members show similar
dissident behaviors in terms of upward and lateral dissent, however their
dissident behaviors differ meaningfully in terms of whistleblowing.
References
- Ağalday, B., Özgan, H. & Arslan, M. C. (2014). İlkokul ve ortaokullarda görevli yöneticilerin örgütsel muhalefete ilişkin algıları. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 4 (3), 35-50. doi: 10.14527/pegegog.2014.015 Aktan, C. C. (2006). Organizasyonlarda yanlış uygulamalara karşı bir sivil erdem, ahlaki tepki ve vicdani red davranışı: whistleblowing. Mercek Dergisi, 1-13. Alga, E. & Eroğlu, Ş. G. (2018). Çalışanların örgütsel muhalefete ilişkin algılamalarının demografik değişkenler açısından incelenmesine yönelik bir araştırma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10 (24), 129-157. Ataç-Oral, L. & Köse, S. (2017). Örgütsel demokrasi ve örgütsel muhalefet ilişkisi: beyaz yakalılar üzerine bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 46 (1), 117-132. Aydın, M. (2010). Eğitim Yönetimi (9. Baskı). Ankara: Hatipoğlu Basım ve Yayım Sanayi. Bakan, İ., Doğan, İ. F. & Yılmaz, Y. S. (2017). Çalışanlarda mesleki öz yeterlilik algısı ile örgütsel muhalefet ilişkisi. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 9(2), ISSN: 1309 -8039 (Online) Biçkes, D. M. (2017). Konaklama işletmelerinde örgütsel muhalefetin bireylerarası saldırganlık üzerindeki etkisi: Kapadokya’daki otellerde bir araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 31 (4), 957-973. Burns, R. W. & DiPaola, M. F. (2013). A study of organizational justice, organizational citizenship behavior, and student achievement in high schools. American Secondary Education, 42 (1), 4-23. Burns, T. & Wagner, C. (2013). Organizational dissent. Principal Leadership, 14 (4), 28-32. Cortina, L. M. & Magley, V. J. (2003). Raising voice, risking retaliation: events following mistreatment in the workplace. Journal of Occupational Health Psychology, 8, 247-265. Croucher, S. M., Kassing J. W. & Diers-Lawson A. R. (2013). Moving toward an interactive perspective of organizational dissent: accuracy, coherence, and discrepancy in self- and other-reports. Management Communication Quarterly, 27, 425-442. Dağlı, A. (2017). Investigating the relationship between organizational dissent and life satisfaction. Universal Journal of Educational Research 5(4), 600-607. doi: 10.13189/ujer.2017.050409 Dağlı, A. & Ağalday, B. (2014). Öğretmenlerin örgütsel muhalefetin sonuçlarına ilişkin görüşleri. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2 (2/1), 170-182. Dağlı, A. & Ağalday, B. (2015). Öğretmenlerin örgütsel muhalefetin nedenlerine ilişkin görüşleri. İlkogretim Online, 14 (3), 885-898. De Dreu, C. K. W. & West, M. A. (2001). Minority dissent and team ınnovation: the ımportance of participation in decision making. Journal of Applied Psychology, 86 (6), 1191-1201. Detert, J. R. & Edmondson, A. C. (2011). Implicit voice theories: taken-for-granted rules of self-censorship at work. Academy of Management Journal, 54, 461–488. Farrell, D. (1983). Exit, voice, loyalty, and neglect as responses to job dissatisfaction: A multidimensional scaling study. Academy of Management Journal, 26, 596-606. Freeman, R. B. & Medoff, J. L. (1984). What Do Unions Do?. New York: Basic Books. Garner, J. T. (2006). When things go wrong at work: expressions of organizational dissent as interpersonal ınfluence. Unpublished Doctorate Thesis. Texas Christian University. Texas. Gossett, L. M. & Kilker, J. (2006). My job sucks. Examining counterinstitutional web sites as locations for organizational member voice, dissent and resistance. Management Communication Quarterly, (20), 63-82. Graham, J. W. (1986). Principled organizational dissent: a theoretical essay. Research in Organizational Behavior, 8, 1-52. Hegstrom, T. G. (1995). Focus on organizational dissent: A functionalist response to criticism. In J. Lehtonen (Ed.) Critical perspectives on communication research and pedagogy (pp. 83-94). St. Ingbert, Germany: Rohrig University Press. Hegstrom, T. G. (1999). Reasons for rocking the boat: Principles and personal problems. In H.K. Geissner, A. F. Herbig, & E. Wessela (Eds.), Business communication in Europe (pp. 179-194). Tostedt, Germany: Attikon Verlag. Hirschman, A. O. (1970). Exit, Voice, Loyalty. Cambridge: Harvard University Press. Ilıman-Püsküllüoğlu, E. ve Altınkurt, Y. (2018). Öğretmenlerin eleştirel düşünme eğilimleri ile örgütsel muhalefet davranışları arasındaki ilişki. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1-18. doi: 10.16986/HUJE.2018037422. Jones, R. E. (1997). Teacher participation in decision making-its relationship to staff morale and students achievement. Education, 118 (1), 76-83. Karasar, N. (2017). Bilimsel Araştırma Yöntemi Kavramlar İlkeler Yöntemler (31. Basım). Ankara: Nobel Yayıncılık. Kassing, J. W. (1997). Development and validation of the organizational dissent scale. Unpublished Doctorate Thesis. Kent State University. Kassing, J. W. (2007). Going around the boss: exploring the consequences of circumvention. Management Communication Quarterly, 21, 55-74. Kassing, J. W. (2008). Consider this: A comparison of factors contributing to expressions of employee dissent. Communication Quarterly, 56, 342-355. Kassing, J. W. (2011). Dissent in organizations. [Kitap eleştirisi Dissent in organizations, by D. Cruz]. Journal of Communication, 61, E9–E12. Kassing, J. W. & Armstrong, T. A. (2002). Someone’s going to hear about this: Examining the association between dissent-triggering events and employees’ dissent expression. Management Communication Quarterly, 16, 39-65. Kassing, J. W. & Avtgis, T. A. (1999). Examining the relationship between organizational dissent and aggressive communication. Management Communication Quarterly, 13 (1), 76-91. Kavak, O. & Kaygın, E. (2018). Örgütsel adalet algısının örgütsel muhalefet davranışı üzerindeki etkisi. Balkan ve Yakın Doğu Sosyal Bilimler Dergisi, 04 (01), 33-50. Kaya, Ç. (2016). Kontrol odağı ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 2 (46), 81-96. doi: 10.14783/od.v12i46.1000010005 Miceli, M. P. & Near, J. P. (2002). What makes whistle-blowers effective? Three field studies. Human Relations, 55 (4), 455-479. Ötgen, A. B. & Cenkçi, T. (2013). Beş faktör kişilik modeli ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. Öneri, 10 (39) 41-51. Özdemir, M. (2008). Eğitim yönetiminde yerelleşme siyasaları. Amme İdaresi Dergisi, 41(3), 153-168. Özdemir, M. (2010). Ankara İli Kamu Genel Liselerinde Görev Yapan Yönetici ve Öğretmenlerin Örgütsel Muhalefete İlişkin Görüşleri. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara. Uğurlu, E. & Bostancı, A. B. (2017). Öğretmenlerin politik yetileri ile örgütsel muhalafet düzeyleri arasındaki ilişki. Journal of Human Sciences, 14 (4), 4050-4064. doi:10.14687/jhs.v14i4.5070 Sadykova, G. & Tutar, H. (2014). Örgütsel demokrasi ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki üzerine bir inceleme, İşletme Bilimi Dergisi, 2 (1), 1-16. Schachter, S. (1951). Deviation, rejection and communication. Journal of Abnormal Social Psychology, 4, 190-207. Severance, E. L. (2012). The Gender Dynamics of Dissent in Organisations. Unpublished Doctorate Thesis. University of Maryland. College Park. Sims, R. L. & Keenan, J. P. (1998). Predictors of external whistleblowing: Organizational and intrapersonal variables. Journal of Business Ethics, 17, 411-421. Sprague, J. A. & Ruud, G. L. (1988). Boat-rocking in the high technology culture. American Behavioral Scientist, 32. 169-193. https://doi.org/10.1177/0002764288032002009 Vangel, K. (2011). Employee Responses to Job Dissatisfaction. Schmidt Labor Research Center Seminar Paper Series. University of Rhode Island. http://www.uri.edu/research/lrc/research/papers/Vangel-Commitment.pdf adresinden 5 Nisan 2015 tarihinde indirilmiştir. Yıldız, K. (2013). Örgütsel bağlılık ile örgütsel sinizm ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki. Turkish Studies, 8 (6), 853-879. Yıldız, K. (2014). Örgütsel muhalefet. Akademik Bakış Dergisi, 43. (E-dergi). http://dergipark.gov.tr/download/article-file/382832 adresinden 25 Eylül 2018 tarihinde indirilmiştir. Zhuang, J. (2002). Whistle-blowing and peer reporting: A cross-cultural comparison of Canadians And Chinese. Unpublished Master Thesis. Lethbridge University, Alberta, Canada.
Ortaokul Öğretmenlerinin Örgütsel Muhalefet Davranışlarına İlişkin Algılarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi
Abstract
Bu araştırma, İzmir ili Buca merkez ilçesindeki kamu ortaokullarında
görevli öğretmenlerin örgütsel muhalefet davranışlarına ilişkin algılarını
ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır.
Araştırmada 347 ortaokul öğretmeninin muhalif davranışlarına ilişkin
algılarının, cinsiyet, eğitim düzeyleri, sendika üyesi olup olmadıkları ve
sosyal medyayı kullanıp kullanmadıkları değişkenlerine bağlı olarak değişip
değişmedikleri incelenmiştir. Özdemir (2010) tarafından geliştirilen “Örgütsel
Muhalefet Ölçeği” nin “Muhalif Davranışlar” bölümü kullanılmıştır. Veriler SPSS
15 kullanılarak, aritmetik ortalama, standart sapma, t-testi, ANOVA ve LSD
testleri yoluyla analiz edilmiştir. Öğretmenlerin muhalefet davranışlarına
ilişkin algılarının ortalaması “ara sıra” ve okul müdürlerine
gösterdikleri açık muhalefet davranışları da “çoğunlukla” düzeyinde, örtük
muhalefet ve bilgi (haber) uçurma davranışlarının ortalaması da “ara sıra” düzeyinde bulunmuştur. Öğretmenlerin cinsiyeti ve sosyal medya
kullanımları onların açık muhalefet, örtük muhalefet ve bilgi uçurma
davranışlarında anlamlı bir farklılık yaratmamaktadır. Öğretmenlerin eğitim
düzeyleri açık muhalefet ve haber uçurma davranış biçimlerinde anlamlı bir fark
yaratmamakta ancak örtük muhalefet davranışlarında anlamlı bir fark
yaratmaktadır. Öğretmenlerin sendika üyeliği açık muhalefet ve örtük muhalefet
davranışlarında anlamlı bir fark yaratmamakla birlikte, bilgi uçurma
davranışlarında anlamlı bir farklılık yaratmaktadır.
References
- Ağalday, B., Özgan, H. & Arslan, M. C. (2014). İlkokul ve ortaokullarda görevli yöneticilerin örgütsel muhalefete ilişkin algıları. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 4 (3), 35-50. doi: 10.14527/pegegog.2014.015 Aktan, C. C. (2006). Organizasyonlarda yanlış uygulamalara karşı bir sivil erdem, ahlaki tepki ve vicdani red davranışı: whistleblowing. Mercek Dergisi, 1-13. Alga, E. & Eroğlu, Ş. G. (2018). Çalışanların örgütsel muhalefete ilişkin algılamalarının demografik değişkenler açısından incelenmesine yönelik bir araştırma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10 (24), 129-157. Ataç-Oral, L. & Köse, S. (2017). Örgütsel demokrasi ve örgütsel muhalefet ilişkisi: beyaz yakalılar üzerine bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 46 (1), 117-132. Aydın, M. (2010). Eğitim Yönetimi (9. Baskı). Ankara: Hatipoğlu Basım ve Yayım Sanayi. Bakan, İ., Doğan, İ. F. & Yılmaz, Y. S. (2017). Çalışanlarda mesleki öz yeterlilik algısı ile örgütsel muhalefet ilişkisi. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 9(2), ISSN: 1309 -8039 (Online) Biçkes, D. M. (2017). Konaklama işletmelerinde örgütsel muhalefetin bireylerarası saldırganlık üzerindeki etkisi: Kapadokya’daki otellerde bir araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 31 (4), 957-973. Burns, R. W. & DiPaola, M. F. (2013). A study of organizational justice, organizational citizenship behavior, and student achievement in high schools. American Secondary Education, 42 (1), 4-23. Burns, T. & Wagner, C. (2013). Organizational dissent. Principal Leadership, 14 (4), 28-32. Cortina, L. M. & Magley, V. J. (2003). Raising voice, risking retaliation: events following mistreatment in the workplace. Journal of Occupational Health Psychology, 8, 247-265. Croucher, S. M., Kassing J. W. & Diers-Lawson A. R. (2013). Moving toward an interactive perspective of organizational dissent: accuracy, coherence, and discrepancy in self- and other-reports. Management Communication Quarterly, 27, 425-442. Dağlı, A. (2017). Investigating the relationship between organizational dissent and life satisfaction. Universal Journal of Educational Research 5(4), 600-607. doi: 10.13189/ujer.2017.050409 Dağlı, A. & Ağalday, B. (2014). Öğretmenlerin örgütsel muhalefetin sonuçlarına ilişkin görüşleri. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2 (2/1), 170-182. Dağlı, A. & Ağalday, B. (2015). Öğretmenlerin örgütsel muhalefetin nedenlerine ilişkin görüşleri. İlkogretim Online, 14 (3), 885-898. De Dreu, C. K. W. & West, M. A. (2001). Minority dissent and team ınnovation: the ımportance of participation in decision making. Journal of Applied Psychology, 86 (6), 1191-1201. Detert, J. R. & Edmondson, A. C. (2011). Implicit voice theories: taken-for-granted rules of self-censorship at work. Academy of Management Journal, 54, 461–488. Farrell, D. (1983). Exit, voice, loyalty, and neglect as responses to job dissatisfaction: A multidimensional scaling study. Academy of Management Journal, 26, 596-606. Freeman, R. B. & Medoff, J. L. (1984). What Do Unions Do?. New York: Basic Books. Garner, J. T. (2006). When things go wrong at work: expressions of organizational dissent as interpersonal ınfluence. Unpublished Doctorate Thesis. Texas Christian University. Texas. Gossett, L. M. & Kilker, J. (2006). My job sucks. Examining counterinstitutional web sites as locations for organizational member voice, dissent and resistance. Management Communication Quarterly, (20), 63-82. Graham, J. W. (1986). Principled organizational dissent: a theoretical essay. Research in Organizational Behavior, 8, 1-52. Hegstrom, T. G. (1995). Focus on organizational dissent: A functionalist response to criticism. In J. Lehtonen (Ed.) Critical perspectives on communication research and pedagogy (pp. 83-94). St. Ingbert, Germany: Rohrig University Press. Hegstrom, T. G. (1999). Reasons for rocking the boat: Principles and personal problems. In H.K. Geissner, A. F. Herbig, & E. Wessela (Eds.), Business communication in Europe (pp. 179-194). Tostedt, Germany: Attikon Verlag. Hirschman, A. O. (1970). Exit, Voice, Loyalty. Cambridge: Harvard University Press. Ilıman-Püsküllüoğlu, E. ve Altınkurt, Y. (2018). Öğretmenlerin eleştirel düşünme eğilimleri ile örgütsel muhalefet davranışları arasındaki ilişki. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1-18. doi: 10.16986/HUJE.2018037422. Jones, R. E. (1997). Teacher participation in decision making-its relationship to staff morale and students achievement. Education, 118 (1), 76-83. Karasar, N. (2017). Bilimsel Araştırma Yöntemi Kavramlar İlkeler Yöntemler (31. Basım). Ankara: Nobel Yayıncılık. Kassing, J. W. (1997). Development and validation of the organizational dissent scale. Unpublished Doctorate Thesis. Kent State University. Kassing, J. W. (2007). Going around the boss: exploring the consequences of circumvention. Management Communication Quarterly, 21, 55-74. Kassing, J. W. (2008). Consider this: A comparison of factors contributing to expressions of employee dissent. Communication Quarterly, 56, 342-355. Kassing, J. W. (2011). Dissent in organizations. [Kitap eleştirisi Dissent in organizations, by D. Cruz]. Journal of Communication, 61, E9–E12. Kassing, J. W. & Armstrong, T. A. (2002). Someone’s going to hear about this: Examining the association between dissent-triggering events and employees’ dissent expression. Management Communication Quarterly, 16, 39-65. Kassing, J. W. & Avtgis, T. A. (1999). Examining the relationship between organizational dissent and aggressive communication. Management Communication Quarterly, 13 (1), 76-91. Kavak, O. & Kaygın, E. (2018). Örgütsel adalet algısının örgütsel muhalefet davranışı üzerindeki etkisi. Balkan ve Yakın Doğu Sosyal Bilimler Dergisi, 04 (01), 33-50. Kaya, Ç. (2016). Kontrol odağı ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 2 (46), 81-96. doi: 10.14783/od.v12i46.1000010005 Miceli, M. P. & Near, J. P. (2002). What makes whistle-blowers effective? Three field studies. Human Relations, 55 (4), 455-479. Ötgen, A. B. & Cenkçi, T. (2013). Beş faktör kişilik modeli ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. Öneri, 10 (39) 41-51. Özdemir, M. (2008). Eğitim yönetiminde yerelleşme siyasaları. Amme İdaresi Dergisi, 41(3), 153-168. Özdemir, M. (2010). Ankara İli Kamu Genel Liselerinde Görev Yapan Yönetici ve Öğretmenlerin Örgütsel Muhalefete İlişkin Görüşleri. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara. Uğurlu, E. & Bostancı, A. B. (2017). Öğretmenlerin politik yetileri ile örgütsel muhalafet düzeyleri arasındaki ilişki. Journal of Human Sciences, 14 (4), 4050-4064. doi:10.14687/jhs.v14i4.5070 Sadykova, G. & Tutar, H. (2014). Örgütsel demokrasi ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki üzerine bir inceleme, İşletme Bilimi Dergisi, 2 (1), 1-16. Schachter, S. (1951). Deviation, rejection and communication. Journal of Abnormal Social Psychology, 4, 190-207. Severance, E. L. (2012). The Gender Dynamics of Dissent in Organisations. Unpublished Doctorate Thesis. University of Maryland. College Park. Sims, R. L. & Keenan, J. P. (1998). Predictors of external whistleblowing: Organizational and intrapersonal variables. Journal of Business Ethics, 17, 411-421. Sprague, J. A. & Ruud, G. L. (1988). Boat-rocking in the high technology culture. American Behavioral Scientist, 32. 169-193. https://doi.org/10.1177/0002764288032002009 Vangel, K. (2011). Employee Responses to Job Dissatisfaction. Schmidt Labor Research Center Seminar Paper Series. University of Rhode Island. http://www.uri.edu/research/lrc/research/papers/Vangel-Commitment.pdf adresinden 5 Nisan 2015 tarihinde indirilmiştir. Yıldız, K. (2013). Örgütsel bağlılık ile örgütsel sinizm ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki. Turkish Studies, 8 (6), 853-879. Yıldız, K. (2014). Örgütsel muhalefet. Akademik Bakış Dergisi, 43. (E-dergi). http://dergipark.gov.tr/download/article-file/382832 adresinden 25 Eylül 2018 tarihinde indirilmiştir. Zhuang, J. (2002). Whistle-blowing and peer reporting: A cross-cultural comparison of Canadians And Chinese. Unpublished Master Thesis. Lethbridge University, Alberta, Canada.
There are 1 citations in total.