İlköğretim Öğrencilerinin Standart Türkçedeki Ünsüzleri Sesletimleri ile İlgili Bir İnceleme

Year 2017, Volume: 16 Issue: 2, 497 - 508, 01.04.2017

Hülya Sönmez , Selma Tural Hesapçıoğlu

https://doi.org/10.17051/ilkonline.2017.304713

Cited By: 1

Abstract

Bu çalışmada sözlü iletişim en küçük birimleri olan sesler (ünsüzler) incelenmiştir. Muş il merkezinde yaşayan ve 7 yaş 6 ay ile 10 yaş 6 ay arasında olan çocukların Türkçedeki ünsüzleri sesletim becerileri analiz edilmiştir.  Analizler yapılmadan önce çocuklara yazarlar tarafından Ankara Artikülasyon Testi uygulanmıştır. Çocukların bu teste verdikleri yanıtlar onlar için hazırlanan cevap anahtarlarına kaydedilip elde edilen verilerin analizi SPSS 15 (Statistical Package for the Social Sciences) programı yardımıyla gerçekleştirilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde betimleyici istatistik yöntemlerden yararlanılmış, sorulara verilen yanıtlar frekans ve yüzdesel olarak tablolara aktarılmıştır. Bulgular bölümünde yapılan analizler sonucunda yaş ve cinsiyetin sesletimde önemli değişkenler olduğu tespit edilmiştir. Araştırmada dikkat çeken bir diğer bulgu ise kız ve erkeklerin sesleri telaffuz etme becerilerinin yaşa bağlı olarak değişmesidir. Aynı şekilde çalışmaya katılan bütün çocukların ünsüzleri pozisyona bağlı olarak farklı telaffuz ettikleri veya telaffuz edemedikleri belirlenmiştir. Bazı seslerin çoğu yaş grubunda kız ve erkek çocukları tarafından doğru ve başarılı şekilde telaffuz edildiği sonucuna varılmıştır. 

Keywords

Sesletim, Türkçe Ünsüzler, Cinsiyet, Yaş

References

• Acarlar, F.(1995). Türkçe kazanımında kullanılan fonolojik süreçlerin incelenmesi ve fonolojik bozukluğu olan çocuklardaki süreçlerle karşılaştırılması. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi: Ankara.
• Akşit, A. M. (1994). Konuşmayı ayırt etme testi için izofonik tek heceli kelime listelerinin oluşturulması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi: İstanbul.
• Aktaş, F. (1982). Okul öncesi çocuklarda resimli artikülasyon testi. Yayımlanmamış Post Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi: Ankara.
• Banguoğlu, T. (2007). Türkçenin Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Bayraktar, N. (2006). Dil Bilimi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Bleile, K. M. (2004). Manual of articulation and phonological disorders: ınfancy through adulthood. Clinical Competence Series. Canada: Thomson Delmar Learning. adresinden 15.2.2015 tarihinde indirildi.
• Coşkun, M. V. (2002). Türkçenin Öğretiminde Ünsüzlerin Sınıflandırılması. Muğla Üniversitesi SBE Dergisi, 8. http://turkoloji.cu.edu.tr/html/mvc_turkce_ogretimi_unsuzler.htm adresinden 15.2.2015 tarihinde indirildi.
• Ege, P.(2010). Türkçe ’deki Ünsüzlerin Edinimi: Bir Norm Çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 25 (65), 16-34.
• Ege, P. Acarlar, F. ve Turan F.(2004). Ankara Artikülasyon Testi. Ankara: Key Tasarım.
• Güleryüz, F. F. (1995 ). 2-6 yaşlarındaki kekemelik problemi olan ve olmayan çocukların artikülasyon özelliklerinin karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi: Ankara.
• Karacan, A.(2000). Bebeklerde ve Çocuklarda Dil Gelişimi. Klinik Psikiyatri, 3, 263-268.
• Kündük, M. (1989). A pilot study for a developmental articulation test in Turkish. Unpublished Master Thesis. The City University, London.
• Önder, S. (2005). İşitme kayıplı çocukların kayıp derecelerinin artikülasyon yeteneğine olan etkilerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi: Ankara.
• Özsoy, Y. (1982). Eskişehir Konuşma Değerlendirme Test Takımı. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Saussure, F. D. (2001). Genel Dilbilim Dersleri (Çev. Berke Vardar). İstanbul: Multilingua.
• Sazak, N. (2001). Ses eğitimi tekniklerinin artikülasyon mekaniğine ve Türkçe uygunluğunun incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi: Ankara
• Taşer, S.(2000). Konuşma Eğitimi. İstanbul: Papirüs Yayınevi.
• Tekin, T.(1987). Dil Bilimi Açısından Türkçe Gramerler, Dilbilimin Dünü, Bugünü, Yarını. 1. Dilbilim Sempozyumu, Ankara: Hacetepe Üniversitesi Yayınları Sempozyum Kitapçığı, 56-59.
• Temizkan, M.(2009). Akran Değerlendirmenin Konuşma Becerisi Geliştirilmesi Üzerindeki Etkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 90-112.
• Topbaş, S.(1994). Dil ve konuşma sorunlu çocukların sesbilgisel çözümleme yöntemi ile değerlendirilmesi ve konuşma örüntülerindeki sesbilgisel özelliklerin betimlenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi: Eskişehir.
• Topbaş, S.(2006). Türkçe Sesletim–Sesbilgisi Testi: Geçerlik-Güvenirlik ve Standardizasyon Çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 21 (58), 39-56.
• Turan, Z. (1999). İleri ve çok ileri derecede doğuştan veya dil öncesi işitme engelli çocuklar için tek heceli kelime ayırt etme testi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi: Eskişehir.
• Üçok, N. (2007). Genel Fonetik (Ana Çizgileri). İstanbul: Multilingual.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H.(2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (Genişletilmiş 9.Baskı). Ankara: Seçkin.