ʿIzzat Darwaza, one of the modern period commentators, differs significantly from the traditional understanding with his method of interpreting Qur'anic parables. Darwaza is of the opinion that the first generation had knowledge of the parables. He tried to prove this view through various quotations from the Qur'anic verses and biblical texts. In this framework, he emphasized the verses that supported his claim and taʾwīl the verses that did not coincide with his claim with compelling interpretations. It is possible to observe a similar approach in Darwaza’s comparison of the Qur'anic parables with the content of the previous heavenly books. When he comes across statements in the biblical texts that contradict the Qur'an, he is content to say that the information found in the original copies of the Qur'an at the time of its revelation is compatible with the Qur'an. Darwaza has also characterized parables as one of the secondary elements of religion that one must believe in, since he considers the knowledge of parables as part of the mutashābihs that Allah has made exclusive to Himself. For this reason, he argued that the words and phrases in the parables should not be analyzed. However, under the influence of the modern age, he sometimes did not remain faithful to his method and tried to rationalize the miraculous elements in the parables by ta'wīlīlizing them. Sometimes, he pointed out some contradictory statements in the parables, but he did not make any suggestions on how to compose and resolve them. This has been the starting point of some orientalists' negative discourses about the Qur'an. In this respect, this study aims to reveal the originality and consistency of Darwaza's theory in understanding and interpreting the parables. For this, Darwaza's views and thoughts on parables will be analyzed analytically. In addition, in order to identify the unique aspects of his theory that contribute to the science of tafsir, Darwaza's views and the prominent parable approaches in the modern period will be discussed in a comparative manner.
Modern dönem müfessirlerinden İzzet Derveze (öl. 1984), kıssa teorisi ve Kur’ân kıssalarını yorumlama yöntemiyle geleneksel anlayıştan büyük ölçüde farklılaşmaktadır. Derveze vahyin doğrudan muhatapları konumundaki ilk neslin kıssalarla ilgili bilgilere vakıf olduğu kanaatindedir. O, bu görüşünü Kur’ân âyetlerinin yanı sıra Kitâb-ı Mukaddes metinlerinden yaptığı çeşitli iktibaslar yoluyla delillendirmeye çalışmıştır. Bu çerçevede iddiasını destekleyen âyetleri ön plana çıkarmış, iddiasıyla örtüşmeyen âyetleri ise kimi zaman zorlama yorumlarla te’vil etme yoluna gitmiştir. Derveze’nin teorisini zayıflatan bu yaklaşımın benzerini Kur’ân kıssalarını önceki semavî kitapların muhtevasıyla mukayese etmesinde de gözlemlemek mümkündür. O, Kitâb-ı Mukaddes metinlerinde Kur’ân ile çelişen ifadelere rastladığında sadece nüzûl dönemindeki orijinal nüshalarda bulunan bilgilerin Kur’ân’la uyumlu olduğunu söylemekle yetinmektedir. Derveze ayrıca kıssa bilgisini sadece Allah’ın kendi zatına mahsus kıldığı müteşâbihler kapsamında telakki ettiği için kıssaları iman edilmesi gereken dinin tâli unsurlarından biri olarak nitelendirmiştir. Bu nedenle kıssalardaki kelime ve terkiplerin tahlil edilmemesi gerektiği düşüncesini savunmuştur. Ancak modern çağın etkisiyle zaman zaman kendisi de yöntemine sadık kalmayarak kıssalardaki mucizevî unsurları te’vil etmek suretiyle onları makulleştirmeye çalışmıştır. Kimi zaman da kıssalardaki birtakım çelişkili ifadelere işaret etmiş ancak bunları telif etmeye ve çözümlemeye yönelik hiçbir öneride bulunmamıştır. Bu durum bazı oryantalistlerin Kur’ân’la ilgili olumsuz söylemlerinin hareket noktası olmuştur. Çalışma bu bakımdan Derveze’nin kıssaları anlama ve yorumlamada geliştirdiği teorinin özgünlüğünü ve tutarlılığını tartışmayı amaçlamaktadır. Bunun için Derveze’nin kıssalara ilgili görüş ve düşünceleri analitik yöntemle incelenecektir. Ayrıca teorisinin tefsir ilmine katkı sağlayan özgün yönlerini tespit edebilmek için Derveze’nin görüşleri ile modern dönemdeki öne çıkan kıssa yaklaşımları mukayeseli bir şekilde ele alınacaktır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Tafsir |
Journal Section | ARTICLES |
Authors | |
Publication Date | June 21, 2024 |
Submission Date | March 23, 2024 |
Acceptance Date | June 6, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 9 Issue: 1 |