Bu çalışmada Türkiye’de sağlık çalışanları arasında yaşanan tükenmişlik sendromunun 2000-2016 yılları arasında gerçekleştirilen ampirik araştırma bulgularının meta analiz yöntemi kullanılarak analizi amaçlanmıştır. Söz konusu yıllar arasındaki araştırmalardan meta analize uygun olan 44 adet tez ve makale çalışmaya dâhil edilmiştir. Bu bulgulardan toplam 328 adet etki büyüklüğü elde edilmiştir. Çalışmada; cinsiyet, çalışma şekli (vardiya/gündüz), çocuk sahibi olma, medeni durum ve mesleki durum (doktor/hemşire) değişkenlerinin tükenmişlik sendromu ile ilişkisi belirlenmeye çalışılmıştır. Her bir değişkenin, Maslach Tükenmişlik Ölçeğinin birer boyutu olan duygusal tükenme, duyarsızlaşma ve düşük kişisel başarı ile ilişkisi incelenmiştir. Çalışma sonucunda, kadınların erkeklere göre, vardiyalı çalışanların gündüz çalışanlara göre, bekârların evlilere göre ve hemşirelerin de doktorlara göre daha çok tükenmişlik yaşadığı tespit edilmiştir.
Abraham, R.; (2000), “Organizational Cynicism: Bassand
Consequences”, Genetic, Social and General
Psychology Monographs, Vol: 126 (3): 269- 292.
Açıkel, C. (2009). Meta-Analiz ve Kanıta Dayalı
Tıp’taki Yeri. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni.
19(2): 164-172.
Akgöz S., Ercan İ. ve Kan İ. (2004). Meta-Analizi.
Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi. 30(2):
107-112.
Ardıç, K. ve Polatçı S. (2009). Tükenmişlik Sendromu
ve Madalyonun Öbür Yüzü: İşle Bütünleşme. Erciyes
Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi
Dergisi. 32: 21-46.
Asevedo, D.M., Magalhaes L.E.N. ve Neiva G.R.
(2016). Burnout Syndrome: An Literature Review
About The Burnout In Doctors And Medicine
Students. Brazilian Journal of Surgery and
Clinical Research – BJSCR. 15(2): 25-27.
Budak G. ve Sürgevil O. (2005). Tükenmişlik ve Tükenmişliği
Etkileyen Örgütsel Faktörlerin Analizine
İlişkin Akademik Personel Üzerinde Bir Uygulama.
Dokuz Eylül Üniversitesi, İktisadi ve İdari
Bilimler Fakültesi Dergisi. C. 20. S.2: 95-108.
Choudhary N., Deswal R.K. ve Philip P.J. (2013).
Impact of Organizational Justice on Employees’
Workplace and Personal Outcomes: A Study
of Indian Insurance Sector. IUP Journal of Organizational
Behavior. 12(4): 7-20.
Christensn L.B., Johnson R.B., Turner L.A. (2015).
Araştırma Yöntemleri: Desen ve Analiz. Çev.Ed.
Ahmet AYPAY. Ankara: Anı Yayıncılık.
Cohen J. (1992). A Power Primer. Psychological Bulletin.
112(1): 155-159.
Demerouti E., Bakker, A.B., Nachreiner F., Schaufeli
W. B.(2001). The job demands-resources model
of burnout. Journal of Applied Psychology, Vol
86 (3): 499-512.
Flora C. ve Birtch T.A. (2010). Pay For Performance
and Work Attitudes: The Madiating Role of Employee-
Organization Service Value Congruence. International
Journal of Hospitality Management. 29.
Kaçmaz N. (2005). Tükenmişlik (Burnout) Sendromu.
İstanbul Tıp Fakültesi Dergisi. 68(1): 29-32.
Karacaoğlu K. ve İnce F. (2013). Pozitif Örgütsel
Davranışın Örgütsel Sinizm Üzerindeki Etkileri:
Kayseri İlindeki İmalat Sanayi İşletmelerinde
Bir Uygulama. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi
ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. C.18,
S.1: s.181-202.
Kış, A (2015). Eğitim Paydaşlarının Tükenmişliğinde
Cinsiyet Farklılığı: Bir Meta-Analiz Çalışması (Türkiye
Örneği). Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim
Fakültesi Dergisi. 34(2): 88-106.
Koçak, O., Yavuz Ö. ve Yavuz K. (2015). Acil Tıp
Teknisyenlerinde Tükenmişlik Sendromu ve Öğrenci
Olma Durumu Arasındaki İlişki. Kamu-İş.
14(2): 115-136.
Leiter M.P. (1993). Burnout as a developmantal Process:
Consideration of Models. W. Schaufeli, c.
Maslach, Marek T. (Edt) Professional Burnout: Recent
Developments in Theory and Research içinde,
Washington: Taylor&Francis, ss.237-250.
Leiter, M.P. ve Maslach C. (2009). Nurse Turnover:
The Mediating Role Of Burnout. Journal of Nursing
Management. 17: 331-339.
Maslach C. ve Leiter, M.P. (2016). Understanding The
Burnout Syndrome Experience: Recent Research
and Its Complications For Psychiatry. World Psychiatry.
15: 103-111.
Maslach C. ve Leiter, M.P. (2017). New Insights into
Burnout and Health Care: Strategies For İmproving
Civility and Alleviating Burnout. Medical
Teacher. 39(2): 160-163.
Maslach, C. (2003). Job Burnout: New Directions in
Research and Intervention. American Psychological
Society. 12(5): 190-192.
Maslach, C. ve Jackson S.E. (1981). The Measurement
of Experienced Burnout. Journal of Occupational
Behaviour. 2: 99-113.
Maslach, C., Schaufeli W.B. ve Leiter M.P. (2001).
Job Burnout. Annual Review of Psychological, 52:
397-422.
Schaufeli W. B., Salanova, Alez-Rom´A ve Bakker A.
(2002). The Measurement Of Engagement And
Burnout: A Two Sample Confırmatory Factor
Analytıc Approach. Journal of Happiness Studies.
March, Vol. 3, Issue 1: 71–92.
Schaufeli W.B. ve Bakker A. B. (2004). Job demands,
job resources, and their relationship with burnout
and engagement: a multi-sample study. Journal of
Organizational Behavior, 25: 293–315.
Schaufeli, W.B ve Enzmann D. (1998). The Burnout
Companion To Study And Practice: A Critical
Analysis. Taylor&Francis, London.
Schaufeli, W.B., Leiter M.P. ve Maslach C. (2009).
Burnout: 35 Years of Research and Practice. Career
Development International. 14(3): 204-220.
Weber A. ve Jaekel-Reinhard A. (2000). Burnout Syndrome:
A Disease of Modern Societies? Occupational
Medicine. Vo. 50, No.7: 512-517.
META ANALİZE DAHİL
EDİLEN ÇALIŞMALAR
Aksu, A. (2010). Tükenmişlik Sendromunun Örgütsel
Bağlılığa Etkileri: Bir Sağlık Kuruluşunda Uygulama.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kütahya:
Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü.
Akyüz, İ. (2015). Hemşirelerin Tükenmişlik ve Depresyon
Düzeylerinin Çalışma Koşulları ve Demografik
Özelikler Açısından İncelenmesi. İşletme ve
İktisat Çelışmaları Dergisi. 3(1): 21-34.
Altay, B., Gönener D ve Demirkıran C. (2010). Bir
Üniversite Hastanesinde Çalışan Hemşirelerin Tükenmişlik
Düzeyleri ve Aile Desteğinin Etkileri.
Fırat Tıp Dergisi. 15(1): 10-16.
Aras, Z. (2006). Birinci Basamak Sağlık Kurumlarında
Çalışan Hemşire ve Ebelerin Tükenmişlik Durumları.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul:
Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Armutcuk, A.K. (2010). Denizli Devlet Hastanesinde
Çalışmakta Olan Hekim Dışı Sağlık Personelinde
Tükenmişlik Sendromu ve İlişkili Değişkenler. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). Denizli: Pamukkale
Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Ayraler, A. ve diğerleri. (2011). Diyaliz Ünitesinde
Çalışan Sağlık Ekibinde Tükenmişlik Sendromu.
JAREM. 1(52-6): 52-56.
Bağcı, Z. (2015). Study of Some Demographic Properties
Influencing the Burnout Levels of Nurses
in Public Hospitals by CHAID Analysis. Çankırı
Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi
Dergisi. 5(2): 479-494.
Barutçu, E. ve Serinkan C. (2008). Günümüz Önemli
Sorunlarından Biri Olarak Tükenmişlik Sendromu
ve Denizli’de Yapılan Bir Araştırma. Ege Akademik
Bakış. 8(2): 541-561.
Bilişli, Y., Üstündaş M. ve Kamarlı H. (2015). Tıbbi
Sekreterlerin Tükenmişlik Düzeylerinin Saptanması.
Electronic Journal of Vocational Colleges. 14:
431-444.
Bulut, H. (2015). Sağlık Çalışanlarında Depresyon ve
Tükenmişlik Düzeylerinin Bazı Demografik Değişkenler
Açısından İncelenmesi: Iğdır İli Devlet Hastanesi
Örneği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi). İstanbul: Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimleri
Enstitüsü.
Bursa Tabip Odası. (2001). Hemşirelerde ve Pratisyen
Hekimlerde Tükenmişlik Sendromu, İş Doyumu
ve İşe Bağlı Gerginlik.
Çatak, H.Ş. (2013). Sağlık Çalışanlarında Tükenmişlik
Düzeyinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi:
Denizli Ağız ve Diş Sağlığı Merkezi Örneği.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul:
Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü.
Demirbaş, A.R. (2006). Üç Farklı Hastanenin Yöneticilerinin
ve Klinikte Çalışan Sağlık Personelinin
Tükenmişlik Durumları. (Yayımlanmamış Yüksek
Lisans Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi, Sağlık
Bilimleri Enstitüsü.
Denizoğlu, S. ve diğerleri. (2005). Atatürk Üniversitesi
Diş Hekimliği Fakültesinde Çalışan Diş Hekimleri
ve Hemşirelerin Mesleki Durum DeğerlendirmesiISSN: 2148-9874
(Bölüm II-Tükenmişlik). Atatürk Üniversitesi Diş
Hekimliği Fakültesi. 15(2): 43-53.
Dikmetaş, E. Top M. ve Ergin G. (2011). Asistan Hekimlerin
Tükenmişlik ve Mobbing Düzeylerinin
İncelenmesi. Türk Psikiyatri Dergisi. 22.
Dizer, B., İyigün E. ve Kılıç S. (2008). Yoğun Bakım
Hemşirelerinin Tükenmişlik Düzeylerinin
Belirlenmesi. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi.
12(1-2): 1-11.
Duran, Ö., Duran F.Y. ve Aydoğdu G. (2015). Acil
Serviste Tükenmişlik Sendromu. İzmir Eğitim ve
Araştırma Hastanesi Tıp Dergisi, 19(1): 27-32.
Düz, A.G. (2013). Sağlık Çalışanlarında Tükenmişlik
Sendromunun Kişilik Özellikleri ile Olan İlişkisi.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul:
Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü.
Ertuğrul, E. (2010). Üniversite Uygulama ve Araştırma
Hastanesinde Çalışan Hemşire, Ebe, Sağlık Memuru
ve Acil Tıp Teknisyenlerinin Tükenmişlik ve Depresyon
Düzeyinin Değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). Zonguldak: Karaelmas Üniversitesi,
Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Gür, A.Ö. (2015). Sağlıkta Dönüşüm Programı Sonrası,
Sağlık Personeli İş Doyumunun ve Tükenmişlik
Derecesinin Araştırması Adana Numune Eğitim
ve Araştırma Hastanesi ve Dr. Aşkım Tüfekçi Devlet
Hastanesi Örneği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi). Mersin: Toros Üniversitesi Sosyal Bilimleri
Enstitüsü.
Havle, N. ve diğerleri. (2008). İstanbul’da Çalışan Psikiyatristlerde
Tükenmişlik, İş Doyumu ve Bunların
Çeşitli Değişkenlerle İlişkisi. Düşünen Adam,
21(1-4): 4-13.
Helvacı, İ. ve Turhan M. (2013). Tükenmişlik Düzeylerinin
İncelenmesi: Silifke’de Görev Yapan Sağlık
Çalışanları Üzerinde Bir Araştırma. İşletme ve
İktisat Çalışmaları Dergisi. 1(4): 58-68.
Karsavuran, S. (2011). Ankara’daki Sağlık Bakanlığı
Hastaneleri Yöneticilerinin Yıldırmaya Maruz Kalmalarıyla
Tükenmişlik Düzeyleri Arasındaki İlişki.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Hacettepe
Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Karsavuran, S. (2014). Sağlık Seköründe Tükenmişlik:
Ankara’daki Sağlık Bakanlığı Hastaneleri Yöneticilerinin
Tükenmişlik Düzeyleri. H.Ü İktisadi ve
İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 32(2): 133-165.
Kaya, N. ve diğerleri. (2010). Bir Devlet Hastanesinde
Çalışan Hemşirelerde Tükenmişlik. Uluslar
arası İnsan Bilimleri Dergisi. 7(1): 401-419.
Kitapçıoğlu, G. (2000). Bornova Sağlık Grup Başkanlığı
Bölgesinde Görev Yapan Ebelerin İş Güçlüğü Faktörlerinin
Belirlenmesi ve İş Doyumu, Tükenmişlik,
Örgütsel Bağlılık Üzerine Etkisi. (Uzmanlık Tezi).
İzmir: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı
Anabilim Dalı.
Koçak, O., Yavuz Ö. ve Yavuz K. (2015). Acil Tıp
Teknisyenlerinde Tükenmişlik Sendromu ve Öğrenci
Olma Durumu Arasındaki İlişki. Kamu-İş.
14(2): 115-136.
Kulakçı, H. ve diğerleri. (2015). Zonguldak İl Merkezi
Kamu Hastaneleri’nde Çalışan Ebe ve Hemşirelerin
Mobbing ve Tükenmişlik düzeylerinin
ve Bunları Etkileyen Faktörlerin Değerlendirilmesi.
Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi.
12(2): 133-141.
Okray, Z. ve Abatay G.B. (2015). Birinci Basamak
Temel Sağlık ve Yataklı Tedavi Kurumlarında Çalışan
Hemşirelerin Tükenmişlik Sendromu ve İş
Doyumlarının Karşılaştırılması. Turkish International
Journal of Special Education and Guidance
& Counseling. 4(2): 49-56.
Özgür, M. ve Özer F.G. (2007). Hemşirelerin Tükenmişlik
Düzeyinin Belirlenmesi. Atatürk Üniversitesi
Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi. 10(1): 58-66.
Öztürk, A. ve diğerleri. (2008). Kayseri İlinde Görev
Yapan Sağlık İdarecilerinin Tükenmişlik Düzeylerinin
Değerlendirilmesi. Erciyes Tıp Dergisi.
30(2): 92-99.
Sayıl, I. ve diğerleri (1997). Ankara Üniversitesi Hastanelerinde
Çalışan Doktor ve Hemşirelerin Tükenmişlik
Düzeyleri”, Kriz Dergisi, 5(2), ss: 71-77.
Süloğlu, A. (2009). Diyaliz Merkezlerinde Çalışan
Doktor ve Hemşirelerde Tükenmişlik Sendromu.
(Uzmanlık Tezi). İstanbul: Bakırköy Dr.Sadi Konuk
Eğitim ve Araştırma Hastanesi Aile Hekimliği
Koordinatörü ve Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları
Hastanesi.
Sütlü, S.A. (2013). Sağlık Çalışanlarında Duygusal
Zeka ve Tükenmişlik İlişkisi. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Beykent Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Şenturan, L. ve diğerleri (2009). Hemodiyaliz Ünitelerinde
Çalışan Hemşirelerin Tükenmişlik Düzeyi.Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanat Dergisi.
2(2): 33-45.
Şentürk, S. (2014). Yoğun Bakım Hemşirelerinin
Tükenmişlik Düzeyleri ile Uyku Kalitesi Arasındaki
İlişkinin İncelenmesi. Bozok Tıp Dergisi.
4(3): 48-56.
Toprak, E. (2013). Mesleki Tükenmişlik Düzeyi ile İş
Tatmini Arasındaki İlişki: Sağlık Sektöründe Bir
Araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Niğde: Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tunç, T. (2008). Doktor ve Hemşirelerde Tükenmişlik
ile Rol Çatışması ve Rol Belirsizliği Arasındaki
İlişki: Bir Üniversite Hastanesi Örneği. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). Sakarya: Sakarya Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü
Türkmen, C. (2010). Örgütlerde Riskli Meslek Gruplarında
Çalışan Personelin Tükenmişlik Düzeylerinin
Mesleki Doyumlarına Etkisi: Denizli’de Sağlık
Teşkilatında Görev Yapan Kamu Çalışanları Üzerinde
Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi). Denizli: Pamukkale Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü.
Türkmenoğlu, B. (2014). Sivas İl Merkezi Sağlık Çalışanlarında
Şiddete Maruziyet Sıklığı ve Şiddetin
Tükenmişlik Düzeyine Etkisi. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi
Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Yakın, G. (2014). İstanbul Dr.Lütfi Kırdar Eğitim ve
Araştırma Hastanesinde Çalışan Sağlık Personelinin
(Hemşire, Ebe, Sağlık Memuru ve Acil Tıp
Teknisyeni) Depresyon ve Tükenmişlik Düzeyinin
Değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi). İstanbul: Beykent Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü.
Yakut, H.İ. ve diğerleri (2013). Sağlık Alanında Çalışma
Yaşamında Tükenmişlik. The Journal of
Gynecology - Obstetrics and Neonatology. 10(38):
1564-1571.
Yıldırım, N.S. (2009). Erzurum İlinde Birinci Basamak
Sağlık Hizmetlerinde Görev Yapan Hemşire ve
Ebelerin Tükenmişlik Düzeyleri. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). Erzurum: Atatürk Üniversitesi
Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Yörükoğlu, S. (2008). Özel Bir Hastanede Çalışan Sağlık
Personelinin Rol Çatışması, Rol Belirsizliği ve
Tükenmişlik Düzeylerinin Belirlenmesi. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Haliç Üniversitesi
Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Abraham, R.; (2000), “Organizational Cynicism: Bassand
Consequences”, Genetic, Social and General
Psychology Monographs, Vol: 126 (3): 269- 292.
Açıkel, C. (2009). Meta-Analiz ve Kanıta Dayalı
Tıp’taki Yeri. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni.
19(2): 164-172.
Akgöz S., Ercan İ. ve Kan İ. (2004). Meta-Analizi.
Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi. 30(2):
107-112.
Ardıç, K. ve Polatçı S. (2009). Tükenmişlik Sendromu
ve Madalyonun Öbür Yüzü: İşle Bütünleşme. Erciyes
Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi
Dergisi. 32: 21-46.
Asevedo, D.M., Magalhaes L.E.N. ve Neiva G.R.
(2016). Burnout Syndrome: An Literature Review
About The Burnout In Doctors And Medicine
Students. Brazilian Journal of Surgery and
Clinical Research – BJSCR. 15(2): 25-27.
Budak G. ve Sürgevil O. (2005). Tükenmişlik ve Tükenmişliği
Etkileyen Örgütsel Faktörlerin Analizine
İlişkin Akademik Personel Üzerinde Bir Uygulama.
Dokuz Eylül Üniversitesi, İktisadi ve İdari
Bilimler Fakültesi Dergisi. C. 20. S.2: 95-108.
Choudhary N., Deswal R.K. ve Philip P.J. (2013).
Impact of Organizational Justice on Employees’
Workplace and Personal Outcomes: A Study
of Indian Insurance Sector. IUP Journal of Organizational
Behavior. 12(4): 7-20.
Christensn L.B., Johnson R.B., Turner L.A. (2015).
Araştırma Yöntemleri: Desen ve Analiz. Çev.Ed.
Ahmet AYPAY. Ankara: Anı Yayıncılık.
Cohen J. (1992). A Power Primer. Psychological Bulletin.
112(1): 155-159.
Demerouti E., Bakker, A.B., Nachreiner F., Schaufeli
W. B.(2001). The job demands-resources model
of burnout. Journal of Applied Psychology, Vol
86 (3): 499-512.
Flora C. ve Birtch T.A. (2010). Pay For Performance
and Work Attitudes: The Madiating Role of Employee-
Organization Service Value Congruence. International
Journal of Hospitality Management. 29.
Kaçmaz N. (2005). Tükenmişlik (Burnout) Sendromu.
İstanbul Tıp Fakültesi Dergisi. 68(1): 29-32.
Karacaoğlu K. ve İnce F. (2013). Pozitif Örgütsel
Davranışın Örgütsel Sinizm Üzerindeki Etkileri:
Kayseri İlindeki İmalat Sanayi İşletmelerinde
Bir Uygulama. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi
ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. C.18,
S.1: s.181-202.
Kış, A (2015). Eğitim Paydaşlarının Tükenmişliğinde
Cinsiyet Farklılığı: Bir Meta-Analiz Çalışması (Türkiye
Örneği). Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim
Fakültesi Dergisi. 34(2): 88-106.
Koçak, O., Yavuz Ö. ve Yavuz K. (2015). Acil Tıp
Teknisyenlerinde Tükenmişlik Sendromu ve Öğrenci
Olma Durumu Arasındaki İlişki. Kamu-İş.
14(2): 115-136.
Leiter M.P. (1993). Burnout as a developmantal Process:
Consideration of Models. W. Schaufeli, c.
Maslach, Marek T. (Edt) Professional Burnout: Recent
Developments in Theory and Research içinde,
Washington: Taylor&Francis, ss.237-250.
Leiter, M.P. ve Maslach C. (2009). Nurse Turnover:
The Mediating Role Of Burnout. Journal of Nursing
Management. 17: 331-339.
Maslach C. ve Leiter, M.P. (2016). Understanding The
Burnout Syndrome Experience: Recent Research
and Its Complications For Psychiatry. World Psychiatry.
15: 103-111.
Maslach C. ve Leiter, M.P. (2017). New Insights into
Burnout and Health Care: Strategies For İmproving
Civility and Alleviating Burnout. Medical
Teacher. 39(2): 160-163.
Maslach, C. (2003). Job Burnout: New Directions in
Research and Intervention. American Psychological
Society. 12(5): 190-192.
Maslach, C. ve Jackson S.E. (1981). The Measurement
of Experienced Burnout. Journal of Occupational
Behaviour. 2: 99-113.
Maslach, C., Schaufeli W.B. ve Leiter M.P. (2001).
Job Burnout. Annual Review of Psychological, 52:
397-422.
Schaufeli W. B., Salanova, Alez-Rom´A ve Bakker A.
(2002). The Measurement Of Engagement And
Burnout: A Two Sample Confırmatory Factor
Analytıc Approach. Journal of Happiness Studies.
March, Vol. 3, Issue 1: 71–92.
Schaufeli W.B. ve Bakker A. B. (2004). Job demands,
job resources, and their relationship with burnout
and engagement: a multi-sample study. Journal of
Organizational Behavior, 25: 293–315.
Schaufeli, W.B ve Enzmann D. (1998). The Burnout
Companion To Study And Practice: A Critical
Analysis. Taylor&Francis, London.
Schaufeli, W.B., Leiter M.P. ve Maslach C. (2009).
Burnout: 35 Years of Research and Practice. Career
Development International. 14(3): 204-220.
Weber A. ve Jaekel-Reinhard A. (2000). Burnout Syndrome:
A Disease of Modern Societies? Occupational
Medicine. Vo. 50, No.7: 512-517.
META ANALİZE DAHİL
EDİLEN ÇALIŞMALAR
Aksu, A. (2010). Tükenmişlik Sendromunun Örgütsel
Bağlılığa Etkileri: Bir Sağlık Kuruluşunda Uygulama.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kütahya:
Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü.
Akyüz, İ. (2015). Hemşirelerin Tükenmişlik ve Depresyon
Düzeylerinin Çalışma Koşulları ve Demografik
Özelikler Açısından İncelenmesi. İşletme ve
İktisat Çelışmaları Dergisi. 3(1): 21-34.
Altay, B., Gönener D ve Demirkıran C. (2010). Bir
Üniversite Hastanesinde Çalışan Hemşirelerin Tükenmişlik
Düzeyleri ve Aile Desteğinin Etkileri.
Fırat Tıp Dergisi. 15(1): 10-16.
Aras, Z. (2006). Birinci Basamak Sağlık Kurumlarında
Çalışan Hemşire ve Ebelerin Tükenmişlik Durumları.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul:
Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Armutcuk, A.K. (2010). Denizli Devlet Hastanesinde
Çalışmakta Olan Hekim Dışı Sağlık Personelinde
Tükenmişlik Sendromu ve İlişkili Değişkenler. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). Denizli: Pamukkale
Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Ayraler, A. ve diğerleri. (2011). Diyaliz Ünitesinde
Çalışan Sağlık Ekibinde Tükenmişlik Sendromu.
JAREM. 1(52-6): 52-56.
Bağcı, Z. (2015). Study of Some Demographic Properties
Influencing the Burnout Levels of Nurses
in Public Hospitals by CHAID Analysis. Çankırı
Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi
Dergisi. 5(2): 479-494.
Barutçu, E. ve Serinkan C. (2008). Günümüz Önemli
Sorunlarından Biri Olarak Tükenmişlik Sendromu
ve Denizli’de Yapılan Bir Araştırma. Ege Akademik
Bakış. 8(2): 541-561.
Bilişli, Y., Üstündaş M. ve Kamarlı H. (2015). Tıbbi
Sekreterlerin Tükenmişlik Düzeylerinin Saptanması.
Electronic Journal of Vocational Colleges. 14:
431-444.
Bulut, H. (2015). Sağlık Çalışanlarında Depresyon ve
Tükenmişlik Düzeylerinin Bazı Demografik Değişkenler
Açısından İncelenmesi: Iğdır İli Devlet Hastanesi
Örneği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi). İstanbul: Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimleri
Enstitüsü.
Bursa Tabip Odası. (2001). Hemşirelerde ve Pratisyen
Hekimlerde Tükenmişlik Sendromu, İş Doyumu
ve İşe Bağlı Gerginlik.
Çatak, H.Ş. (2013). Sağlık Çalışanlarında Tükenmişlik
Düzeyinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi:
Denizli Ağız ve Diş Sağlığı Merkezi Örneği.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul:
Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü.
Demirbaş, A.R. (2006). Üç Farklı Hastanenin Yöneticilerinin
ve Klinikte Çalışan Sağlık Personelinin
Tükenmişlik Durumları. (Yayımlanmamış Yüksek
Lisans Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi, Sağlık
Bilimleri Enstitüsü.
Denizoğlu, S. ve diğerleri. (2005). Atatürk Üniversitesi
Diş Hekimliği Fakültesinde Çalışan Diş Hekimleri
ve Hemşirelerin Mesleki Durum DeğerlendirmesiISSN: 2148-9874
(Bölüm II-Tükenmişlik). Atatürk Üniversitesi Diş
Hekimliği Fakültesi. 15(2): 43-53.
Dikmetaş, E. Top M. ve Ergin G. (2011). Asistan Hekimlerin
Tükenmişlik ve Mobbing Düzeylerinin
İncelenmesi. Türk Psikiyatri Dergisi. 22.
Dizer, B., İyigün E. ve Kılıç S. (2008). Yoğun Bakım
Hemşirelerinin Tükenmişlik Düzeylerinin
Belirlenmesi. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi.
12(1-2): 1-11.
Duran, Ö., Duran F.Y. ve Aydoğdu G. (2015). Acil
Serviste Tükenmişlik Sendromu. İzmir Eğitim ve
Araştırma Hastanesi Tıp Dergisi, 19(1): 27-32.
Düz, A.G. (2013). Sağlık Çalışanlarında Tükenmişlik
Sendromunun Kişilik Özellikleri ile Olan İlişkisi.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul:
Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü.
Ertuğrul, E. (2010). Üniversite Uygulama ve Araştırma
Hastanesinde Çalışan Hemşire, Ebe, Sağlık Memuru
ve Acil Tıp Teknisyenlerinin Tükenmişlik ve Depresyon
Düzeyinin Değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). Zonguldak: Karaelmas Üniversitesi,
Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Gür, A.Ö. (2015). Sağlıkta Dönüşüm Programı Sonrası,
Sağlık Personeli İş Doyumunun ve Tükenmişlik
Derecesinin Araştırması Adana Numune Eğitim
ve Araştırma Hastanesi ve Dr. Aşkım Tüfekçi Devlet
Hastanesi Örneği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi). Mersin: Toros Üniversitesi Sosyal Bilimleri
Enstitüsü.
Havle, N. ve diğerleri. (2008). İstanbul’da Çalışan Psikiyatristlerde
Tükenmişlik, İş Doyumu ve Bunların
Çeşitli Değişkenlerle İlişkisi. Düşünen Adam,
21(1-4): 4-13.
Helvacı, İ. ve Turhan M. (2013). Tükenmişlik Düzeylerinin
İncelenmesi: Silifke’de Görev Yapan Sağlık
Çalışanları Üzerinde Bir Araştırma. İşletme ve
İktisat Çalışmaları Dergisi. 1(4): 58-68.
Karsavuran, S. (2011). Ankara’daki Sağlık Bakanlığı
Hastaneleri Yöneticilerinin Yıldırmaya Maruz Kalmalarıyla
Tükenmişlik Düzeyleri Arasındaki İlişki.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Hacettepe
Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Karsavuran, S. (2014). Sağlık Seköründe Tükenmişlik:
Ankara’daki Sağlık Bakanlığı Hastaneleri Yöneticilerinin
Tükenmişlik Düzeyleri. H.Ü İktisadi ve
İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 32(2): 133-165.
Kaya, N. ve diğerleri. (2010). Bir Devlet Hastanesinde
Çalışan Hemşirelerde Tükenmişlik. Uluslar
arası İnsan Bilimleri Dergisi. 7(1): 401-419.
Kitapçıoğlu, G. (2000). Bornova Sağlık Grup Başkanlığı
Bölgesinde Görev Yapan Ebelerin İş Güçlüğü Faktörlerinin
Belirlenmesi ve İş Doyumu, Tükenmişlik,
Örgütsel Bağlılık Üzerine Etkisi. (Uzmanlık Tezi).
İzmir: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı
Anabilim Dalı.
Koçak, O., Yavuz Ö. ve Yavuz K. (2015). Acil Tıp
Teknisyenlerinde Tükenmişlik Sendromu ve Öğrenci
Olma Durumu Arasındaki İlişki. Kamu-İş.
14(2): 115-136.
Kulakçı, H. ve diğerleri. (2015). Zonguldak İl Merkezi
Kamu Hastaneleri’nde Çalışan Ebe ve Hemşirelerin
Mobbing ve Tükenmişlik düzeylerinin
ve Bunları Etkileyen Faktörlerin Değerlendirilmesi.
Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi.
12(2): 133-141.
Okray, Z. ve Abatay G.B. (2015). Birinci Basamak
Temel Sağlık ve Yataklı Tedavi Kurumlarında Çalışan
Hemşirelerin Tükenmişlik Sendromu ve İş
Doyumlarının Karşılaştırılması. Turkish International
Journal of Special Education and Guidance
& Counseling. 4(2): 49-56.
Özgür, M. ve Özer F.G. (2007). Hemşirelerin Tükenmişlik
Düzeyinin Belirlenmesi. Atatürk Üniversitesi
Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi. 10(1): 58-66.
Öztürk, A. ve diğerleri. (2008). Kayseri İlinde Görev
Yapan Sağlık İdarecilerinin Tükenmişlik Düzeylerinin
Değerlendirilmesi. Erciyes Tıp Dergisi.
30(2): 92-99.
Sayıl, I. ve diğerleri (1997). Ankara Üniversitesi Hastanelerinde
Çalışan Doktor ve Hemşirelerin Tükenmişlik
Düzeyleri”, Kriz Dergisi, 5(2), ss: 71-77.
Süloğlu, A. (2009). Diyaliz Merkezlerinde Çalışan
Doktor ve Hemşirelerde Tükenmişlik Sendromu.
(Uzmanlık Tezi). İstanbul: Bakırköy Dr.Sadi Konuk
Eğitim ve Araştırma Hastanesi Aile Hekimliği
Koordinatörü ve Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları
Hastanesi.
Sütlü, S.A. (2013). Sağlık Çalışanlarında Duygusal
Zeka ve Tükenmişlik İlişkisi. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Beykent Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Şenturan, L. ve diğerleri (2009). Hemodiyaliz Ünitelerinde
Çalışan Hemşirelerin Tükenmişlik Düzeyi.Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanat Dergisi.
2(2): 33-45.
Şentürk, S. (2014). Yoğun Bakım Hemşirelerinin
Tükenmişlik Düzeyleri ile Uyku Kalitesi Arasındaki
İlişkinin İncelenmesi. Bozok Tıp Dergisi.
4(3): 48-56.
Toprak, E. (2013). Mesleki Tükenmişlik Düzeyi ile İş
Tatmini Arasındaki İlişki: Sağlık Sektöründe Bir
Araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Niğde: Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tunç, T. (2008). Doktor ve Hemşirelerde Tükenmişlik
ile Rol Çatışması ve Rol Belirsizliği Arasındaki
İlişki: Bir Üniversite Hastanesi Örneği. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). Sakarya: Sakarya Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü
Türkmen, C. (2010). Örgütlerde Riskli Meslek Gruplarında
Çalışan Personelin Tükenmişlik Düzeylerinin
Mesleki Doyumlarına Etkisi: Denizli’de Sağlık
Teşkilatında Görev Yapan Kamu Çalışanları Üzerinde
Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi). Denizli: Pamukkale Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü.
Türkmenoğlu, B. (2014). Sivas İl Merkezi Sağlık Çalışanlarında
Şiddete Maruziyet Sıklığı ve Şiddetin
Tükenmişlik Düzeyine Etkisi. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi
Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Yakın, G. (2014). İstanbul Dr.Lütfi Kırdar Eğitim ve
Araştırma Hastanesinde Çalışan Sağlık Personelinin
(Hemşire, Ebe, Sağlık Memuru ve Acil Tıp
Teknisyeni) Depresyon ve Tükenmişlik Düzeyinin
Değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi). İstanbul: Beykent Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü.
Yakut, H.İ. ve diğerleri (2013). Sağlık Alanında Çalışma
Yaşamında Tükenmişlik. The Journal of
Gynecology - Obstetrics and Neonatology. 10(38):
1564-1571.
Yıldırım, N.S. (2009). Erzurum İlinde Birinci Basamak
Sağlık Hizmetlerinde Görev Yapan Hemşire ve
Ebelerin Tükenmişlik Düzeyleri. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). Erzurum: Atatürk Üniversitesi
Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Yörükoğlu, S. (2008). Özel Bir Hastanede Çalışan Sağlık
Personelinin Rol Çatışması, Rol Belirsizliği ve
Tükenmişlik Düzeylerinin Belirlenmesi. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Haliç Üniversitesi
Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Çakır, Ö., & Tanğ, Y. (n.d.). TÜRKİYE’DE SAĞLIK ÇALIŞANLARINDA TÜKENMİŞLİK SENDROMU: BİR META ANALİZ ÇALIŞMASI. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources39-59. https://doi.org/10.4026/isguc.503900
AMA
Çakır Ö, Tanğ Y. TÜRKİYE’DE SAĞLIK ÇALIŞANLARINDA TÜKENMİŞLİK SENDROMU: BİR META ANALİZ ÇALIŞMASI. isguc.:39-59. doi:10.4026/isguc.503900
Chicago
Çakır, Özlem, and Yavuz Tanğ. “TÜRKİYE’DE SAĞLIK ÇALIŞANLARINDA TÜKENMİŞLİK SENDROMU: BİR META ANALİZ ÇALIŞMASI”. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resourcesn.d., 39-59. https://doi.org/10.4026/isguc.503900.
EndNote
Çakır Ö, Tanğ Y TÜRKİYE’DE SAĞLIK ÇALIŞANLARINDA TÜKENMİŞLİK SENDROMU: BİR META ANALİZ ÇALIŞMASI. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources 39–59.
IEEE
Ö. Çakır and Y. Tanğ, “TÜRKİYE’DE SAĞLIK ÇALIŞANLARINDA TÜKENMİŞLİK SENDROMU: BİR META ANALİZ ÇALIŞMASI”, isguc, pp. 39–59, doi: 10.4026/isguc.503900.
ISNAD
Çakır, Özlem - Tanğ, Yavuz. “TÜRKİYE’DE SAĞLIK ÇALIŞANLARINDA TÜKENMİŞLİK SENDROMU: BİR META ANALİZ ÇALIŞMASI”. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources. n.d. 39-59. https://doi.org/10.4026/isguc.503900.
JAMA
Çakır Ö, Tanğ Y. TÜRKİYE’DE SAĞLIK ÇALIŞANLARINDA TÜKENMİŞLİK SENDROMU: BİR META ANALİZ ÇALIŞMASI. isguc.;:39–59.
MLA
Çakır, Özlem and Yavuz Tanğ. “TÜRKİYE’DE SAĞLIK ÇALIŞANLARINDA TÜKENMİŞLİK SENDROMU: BİR META ANALİZ ÇALIŞMASI”. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources, pp. 39-59, doi:10.4026/isguc.503900.
Vancouver
Çakır Ö, Tanğ Y. TÜRKİYE’DE SAĞLIK ÇALIŞANLARINDA TÜKENMİŞLİK SENDROMU: BİR META ANALİZ ÇALIŞMASI. isguc. :39-5.