Mastery Learning Approach

Year 2020, Volume: 9 Issue: 2, 1548 - 1580, 30.06.2020

Etem Yeşilyurt

https://doi.org/10.15869/itobiad.695755

Cited By: 5

Abstract

There are many learning approaches that reveal how learning is, under what conditions and which factors affect it. One of them is “Mastery Learning Approach”. Master learning is an approach that aims to increase the expected success at school to about 80-90%. Although it is one of the approaches that affect the education systems in which our country is also included, it is seen that the relevant approach is not included in many textbooks related to teacher training and which are foreseen to be included in the content apart from a book and the approach is not considered as a whole in the sources. This study was carried out in order to compile the information about the mastery learning approach in the resources and presented as a handbook. After mentioning the historical development process and general characteristics of the mastery learning approach in the study, the basic factors of the related approach are included. The student qualities factor of the mastery learning approach is comprised of; general and specific cognitive input behaviors including language, comprehension, writing, numerical skills, and affective input characteristics including attitude, interest and academic self-regarding the subject, lesson, school and academic self-concept. Teaching factor; Learning unit and the clue, reinforcement, participation, feedback and correction constitute the quality of the teaching service. Learning products factor constitute affective products related to lesson, school, academic and mental health, and products related to the level, type and speed of learning. At the end of the study, the superior and limited aspects of the mastery learning approach were addressed.  

Keywords

Learning, Mastery Learning, Learning Approaches, Mastery Learning Approach.

Tam Öğrenme Yaklaşımı

Abstract

Öğrenmenin nasıl olduğunu, hangi şartlar altında ve hangi faktörlerin etkilediğini ortaya koyan birçok öğrenme yaklaşımı bulunmaktadır. Bunlardan birisi de “Tam Öğrenme Yaklaşımı”dır. Bu yaklaşım, öğrenme-öğretme sürecinde rol oynayan ögeleri ve öğrencilerin öğrenme düzeyini, belirlenen ölçüte ulaştıracak şekilde sistemli olarak bir araya getirmektedir. Bu yaklaşım, değişmeye dirençli değişkenlerden (zekâ, genel yetenek, ailenin soyo-ekonomik statüsü, öğretmenlerin kişilik özellikleri vb.) ziyade, öğrencinin bilişsel ve duyuşsal giriş özellikleri ile öğretim hizmetinin niteliği gibi değiştirilebilir değişkenler üzerinde daha fazla durmaktadır. Tam öğrenme, okuldaki beklenen başarıyı yaklaşık %80-90 düzeyine çıkarmayı hedefleyen bir yaklaşımdır. Ülkemizin de içerisinde yer aldığı eğitim sistemlerini etkileyen yaklaşımlardan biri olmasına rağmen bir kaynak dışında ilgili yaklaşıma, öğretmen yetiştirmeyle ilgili olan ve içeriğinde yer alması öngörülen birçok ders kitabında yer verilmediği, yer verilen kaynakların genelinde ise yaklaşımın bir bütün olarak ele alınmadığı görülmektedir. Bu çalışma, kaynaklarda tam öğrenme yaklaşımıyla ilgili bilgileri bir bütünlük içerisinde ve el kitapçığı mahiyetinde alanyazına sunmak amacıyla yapılmıştır. Çalışmada tam öğrenme yaklaşımının tarihsel gelişim sürecine ve genel özelliklerine değinildikten sonra ilgili yaklaşımın temel ögelerine yer verilmiştir. Tam öğrenme yaklaşımının öğrenci nitelikleri ögesini; dil, anlama, yazma, sayısal becerileri içeren genel ve özel bilişsel giriş davranışları ile konuya, derse, okula ve akademik öz kavramına ilişkin tutum, ilgi ve akademik benliği içeren duyuşsal giriş özellikleri oluşturmaktadır. Öğretim ögesini; öğrenme ünitesi ile ipucu, pekiştirme, katılım, dönüt ve düzeltmeyi içerin öğretim hizmetinin niteliği oluşturmaktadır. Öğrenme ürünleri ögesini derse, okula, akademik öze ve ruh sağlığına ilişkin duyuşsal ürünler ile öğrenme düzeyi, çeşidi ve hızıyla ilgili ürünler oluşturmaktadır. Çalışmanın sonunda, tam öğrenme yaklaşımının üstün ve sınırlı yönlerine değinilmiştir.

Keywords

Öğrenme, Tam Öğrenme, Öğrenme Yaklaşımları, Tam Öğrenme Yaklaşımı

References

• Adıgüzel, A. (2012). Okula ilişkin tutum ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(40), 30-45. Akınoğlu, O. (2008). Öğretim ilke ve yöntemleri (Ed. Ş. Tan), Öğretim kuram ve modelleri (ss.131-179), Ankara, Pegem Akademi. Alkan, C. (2005). Eğitim teknolojisi, Ankara, Anı Yayıncılık. Arslan, M. & Senemoğlu, N. (1998). Altı çizili materyalle çalışma ve tam öğrenme yönteminin öğrenme düzeyine, hatırlamaya ve akademik benlik kavramına etkisi, Eğitim ve Bilim, 22(108), 22-29. Arslan, M. (2015). Öğrenmenin nörofizyolojisi ve öğretimde yeni yaklaşımlar (Ed. M. Arslan), Tam öğrenme (ss. 254-277), Ankara, Anı Yayıncılık. Aydoğdu, Ü. R., Karamustafaoğlu, O. & Bülbül, M. Ş. (2017). Akademik araştırmalarda araştırma yöntemleri ile örneklem ilişkisi: Doğrulayıcı doküman analizi örneği, Z.G. Eğitim Fakültesi Dergisi, (30), 556-565. Başaran, İ. E. (1990). Eğitim psikolojisi: Modern eğitimin psikolojik temelleri, Ankara, Gül Yayınevi. Bloom, B. S. (1968). Learning for mastery, Evaluation Comment, 1(2), 1-12. https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED053419.pdf, Erişim Tarihi: 10.11.2019. Bloom, B. S. (1971). Mastery learning: Theory and practice (Ed: J. H. Block), Mastery learning (pp. 47-63), New York, Holt, Rinehart & Winston. Bloom, B. S. (1976). Human characteristics and school learning (İnsan nitelikleri ve okulda öğrenme; Çev: D. A. Özçelik, Üçüncü baskı, 2016), Ankara, Pegem Akademi. Bristol, T. J. (2014). Flipping the classroom, Teaching and Learning in Nursing, 9(1), 43-46. Can, Ş. (2005). Öğretme-öğrenmede ipuçları ve pekiştireçlerin rolü, Muğla Üniversitesi SBE Dergisi, (14), 97-109. Cüceloğlu, D. (1998). İnsan ve davranışı, İstanbul, Remzi Kitabevi Demir, K. (2007). Eğitimde yeni yönelimler (Ed. Ö. Demirel), Tam öğrenme modeli (ss. 193-211), Ankara, Pegem A Yayıncılık. Demirel, Ö. (1978). Yabancı dil öğretimi ve tam öğrenme, Eğitim ve Bilim, 3(14). 46-50. Demirel, Ö. (2007). Öğretim ilke ve yöntemleri: Öğretme sanatı, Ankara, Pegem A Yayıncılık. Duman, B. (2007). Süreç temelli öğrenme-öğretim modeli, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (19), 37-61. Elaldı, Ş. (2013). Yansıtıcı düşünme etkinlikleri le destekli tam öğrenme modelinin tıp fakültesi öğrencilerinin üstbiliş becerileri, öz-düzenleme stratejileri, öz-yansıtma becerileri, öz-yeterlik inançları, eleştirel düşünme becerileri ve akademik başarılarına etkisi, Doktora Tezi, Fırat Üniversitesi. Ersanlı, K. (2011). Eğitim psikolojisi: Gelişim, öğrenme, öğretim (Ed. B. Yeşilyaprak), Öğrenmede davranışsal yaklaşımlar (ss. 197-243), Ankara, Pegem Akademi. Ersoy, M. (2014). Uzaktan eğitim uygulamalarında tam öğrenme modelinin öğrencilerin başarı ve tutumlarına etkisi, Doktora Tezi, İnönü Üniversitesi. Fer, S. & Cırık, İ. (2007). Yapılandırmacı öğrenme: Kuramdan uygulamaya, İstanbul, Morpa Yayınları. Fidan, N, (2012), Okulda öğrenme ve öğretme, Ankara, Pegem Akademi. Görgen, İ. (2012). Tam öğrenme modeline göre düzenlenen sosyal bilgiler ders günlük planının öğrenci erişişine etkisi, Muğla Üniversitesi SBE Dergisi, (11), 13-24. Guskey, T. R. (2005). Formative classroom assessment and Benjamin S. Bloom: Theory, research, and implications, https://pdfs.semanticscholar.org /fe01/bd429696967b1575231c8aebcceed7acf888.pdf?_ga=2.161308541.1912498597.1581680501-1426524995.1581435802, Erişim tarihi: 28.08.2019. Güneş, F. (2014a). Öğretim ilke ve yöntemleri (Ed. F. Güneş), Yaklaşım ve modeller, (ss. 23-60), Ankara, Pegem Akademi Yayınları. Güneş, F. (2014b). Öğretim ilke ve yöntemleri (Ed. F. Güneş), Öğretim stratejileri, (ss. 61-92), Ankara, Pegem Akademi Yayınları. Harvey, K. & Horton, L. (1977). Bloom's human characteristics and school learning, The Phi Delta Kappan, 59(3), 189-193. Herdman, E. A. (2006). Derleme makale yazımında, konferans ve bildiri sunumu hazırlamada pratik bilgiler (Çev. Z. Dörtbudak), Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 3(1), 2-4. İlter, İ. & Köksalan, B. (2011). Sınıf öğretmeni adaylarının öğretmenlik mesleğine olan tutumları, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21(1), 113-128. İnan Kaya, G. (2016). Eğitimde merak ve ilgi, Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 13-2(25), 103-114. İşeri, H. (2004). İlköğretim matematik öğretiminde tam öğrenme modeli, Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi. Kaya, M. F. (2015). Öğretim ilke ve yöntemleri (Ed: S. Güven & M. A Özerbaş), Öğretme-öğrenme stratejileri ve modelleri (ss. 179-236), Ankara, Pegem Akademi. Koçak, Ş., Cebeci, Z. & Yenilmez, E. (2004). Tam öğrenme stratejisinin etkililiği üzerine bir çalışma, Ç.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 4(2), 188-201. Köksal, O. (2017). Öğretim ilke ve yöntemleri, Konya, Eğitim Yayınevi. Mert, H. (2019). Fen bilgisi eğitiminde öğrenme stiline dayalı kişiselleştirilmiş tam öğrenme yaklaşımının öğrenci başarısı üzerine etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi. Nicolopoulou, A. (2004). Oyun, bilişsel gelişim ve toplumsal dünya: Piaget, Vygotsky ve sonrası, (Çev. M. T. Bağlı), Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 137-169. Özbek, R. (2011). Öğretim ilke ve yöntemleri (Ed. G. Ocak), Öğrenme - öğretme süreci, (ss. 159-196), Ankara, Pegem Akademi Yayınları. Özder, H. (2000). Tam öğrenmeye dayalı işbirlikli öğrenme modelinin etkililiği, Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi, (19), 114-121. Özer, Ö. (2013). İlköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin tam öğrenme modeline göre matematik dersindeki erişi düzeyleri ile öğrenme stratejileri ve tutumlarının incelenmesi, Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi. Özkan, H. H. (2005). Öğrenme öğretme modelleri açısından modüler öğretim, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(2), 117-128. Öztürk, Ö. & Kalyoncu, N. (2018). İlköğretim altıncı sınıf müzik dersinde kullanılan ‘Tam Öğrenme Modeli’nin öğrencilerin tutum ve başarılarına etkisi, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 16(1), 1-25. Roehl, A., Reddy, S. L. & Shannon, G. J. (2013). The flipped classroom: An opportunity to engage millennial students through active learning strategies, Journal of Family & Consumer Sciences,105(2), 44-49. Savcı, H. & Kırkıç, K. A. (2012). Tam öğrenme yönteminin kavram haritalarıyla birlikte kullanıldığında kimya öğrencilerinin başarı düzeylerine etkisi, İZÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 194-226. Selman, A. (2019). Tam öğrenme yöntemiyle yapılan öğretimin 6. sınıf matematik dersinde öğrencilerin akademik başarıları ve tutumlarına etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi. Senemoğlu, N. (2006). Plandan uygulamaya öğretim, (Yazar: M. Bilen), Tam öğrenme modeli (ss. 83-87), Ankara, Anı Yayıncılık. Senemoğlu, N. (2010). Gelişim öğrenme ve öğretim: Kuramdan uygulamaya, Ankara, Gazi Kitabevi. Sönmez, V. (2005). Program geliştirmede öğretmen el kitabı, Ankara, Anı Yayıncılık. Sönmez, V. (2008). Öğretim ilke ve yöntemleri, Ankara, Anı Yayıncılık. Sünbül, A. M. (2011). Öğretim ilke ve yöntemleri, Konya, Eğitim Kitabevi Yayınları. Şahin, A. (2011). Öğretim ilke ve yöntemleri (Ed: G. Ocak), Temel öğretme-öğrenme yaklaşımları stratejileri (ss. 197-235), Ankara, Pegem Akademi Yayınları. Tarakcıoğlu Altınay, A. (2017). Tam öğrenme modeli ilkeleri doğrultusunda geleneksel muhasebe eğitiminin değerlendirilmesi, Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, 54(624), 69-77. Taşpınar, M. & Atıcı, B. (2002). Öğretim model, strateji, yöntem ve becerileri/teknikleri: Kavramsal boyut, Eğitim Araştırmaları, 2(8), 207-215. Taşpınar, M. (2012). Kuramdan uygulamaya öğretim ilke ve yöntemleri, Ankara, Elhan Kitap. TDK (2019). Yaklaşım, https://sozluk.gov.tr/, Erişim Tarihi: 22.11.2019 Tok, Ş. (2012). Öğretim ilke ve yöntemleri (Ed: A. Doğanay), Öğretme-öğrenme strateji ve modeller (ss. 129-160), Ankara, Pegem Akademi. Turaç, N., Çalışkan, N. & Gülnar, E. (2017). Psikomotor beceri öğretiminde tam öğrenme modeli ve WhatsApp destekli öğretim yöntemlerinin karşılaştırılması: Bir triangülasyon çalışması, Journal of Human Sciences, 14(3), 2601-2615. Ünlü, M. (2014). Coğrafya öğretimi, Ankara, Pegem Akademi. Yeşilyurt, E. (2013). Öğretmenlerin öğretim yöntemlerini kullanma amaçları ve karşılaştıkları sorunlar, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1), 163-188. Yeşilyurt, E. (2019a). Kuramsal temelleri açısından öğretim stratejilerinin temel özellikleri: Bir derleme çalışması, Disiplinlerarası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 3(5), 57-78. Yeşilyurt, E. (2019b). İşbirliğine dayalı öğrenme yöntemi: Tüm teknikleri kapsayıcı bir derleme çalışması, Turkish Studies Educational Sciences, 14(4), 1941-1970. Yeşilyurt, E. (2019c). Eklemeli bir bakışla öğretim yöntem ve teknik seçimini etkileyen faktörler, Turan-Sam Uluslararası Bilimsel Hakemli Dergisi, 11(43), 57-64. Yıldırım, B. (2016). 7. sınıf fen bilimleri dersine entegre edilmiş fen teknoloji mühendislik matematik (stem) uygulamaları ve tam öğrenmenin etkilerinin incelenmesi, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi. Yılmaz, H. & Sünbül, A. M. (2003). Öğretimde planlama ve değerlendirme, Konya, Mikro Yayıncılık.