Arap gramerine dair günümüze ulaşan en eski sistemli eser, Basra ekolünün öncülerinden Sîbeveyh’in (ö. 180/796) el-Kitâb’ıdır. Bu eserin muhtevasını özetlediği kabul edilen ve klasik nahiv literatüründe müstesna bir yer edinen çalışmaların başında ise Zemahşerî’nin (ö. 538/1144) Kitâbü’l-Mufassal fî sanʿati’l-iʿrâb adlı eseri gelir. Hârizm bölgesinde kaleme alınan bu eser, yalnızca yerel çevrelerde değil, Şam, Halep, Kudüs, Mısır ve Mağrib-Endülüs gibi pek çok ilim havzasında da büyük ilgi görmüş; üzerine yüzü aşkın şerh, haşiye, ihtisar ve nazım türünde çalışma yapılmıştır.1 Bu eser üzerine şerh kaleme alan isimlerden biri de, Mufassal’ın telif edildiği ve ders kitabı olarak okutulduğu Hârizm bölgesinde faaliyet gösteren, “Sadru’lEfâdıl” lakabıyla tanınan Mecdüddîn Ebû Muhammed elKāsım b. el-Hüseyn et-Tarâifî el-Hârizmî’dir (ö. 617/1220).
Arabic Language and Rhetoric al-Zamakhsharī al-Mufaṣṣal Ṣadr al-Afāḍil al-Khwārazmī Sharḥ al-Abniya
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Arabic Language and Rhetoric |
| Journal Section | Research Notes |
| Authors | |
| Publication Date | October 3, 2025 |
| Submission Date | June 3, 2025 |
| Acceptance Date | July 25, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Volume: 15 Issue: 2 |