Social Welfare Practices of the State and NGOs in Turkey: New Trends and Necessities

Yıl 2014, Cilt: 3 Sayı: 28, 0 - 319, 22.06.2015

Murat Şentürk

Öz

This study will discuss the changes in the social welfare practices of Turkey after the year 2000. In order to assess the extent of these changes, government practices and the activities of social welfare non-governmental organizations have been analyzed. Data has been collected through in-depth interviews and document analysis using the qualitative research method. In-depth interviews were carried out with people working in public institutions and in NGOs. As a result of this research, it can be concluded that there has been a quantitative and qualitative increase in both government and NGO activities compared to previous years. Also, contrary to popular belief, the total amount of financial aid provided by NGOs in Turkey has been found to be less than that of public institu- tions. However, despite the quantitative increase, both groups appear to be insufficient at producing mechanisms for eliminating social exclusion, one of the biggest causes for the manifestation of poverty. It is therefore recommended that social welfare providers in Tur- key, especially NGOs should work on the problem of social exclusion in the coming years. 

Anahtar Kelimeler

Social Welfare in Turkey, Social Policy, NGO Activities, Social Exclusion, Poverty

Kaynakça

• Aysan, M. F. (2006). Küreselleşme sürecinde Türkiye’deki sosyal politikalar. Sosyal Politika Dergisi, 1(1), 61-64.
• Beland, D. (2010). What is social policy? Malden: Polity Press.
• Başpınar, A. ve Şentürk, M. (2010). Türkiye’de sosyal yardım uygulamaları: So- runlar, ihtiyaçlar ve yönelimler, Yayımlanmamış Rapor. İstanbul: İlim Kültür Eğitim Derneği (İLKE).
• Buğra, A. (2001). Ekonomik kriz karşısında Türkiye’nin geleneksel refah rejimi. Toplum ve Bilim, 89, 22-30.
• Buğra, A. & Adar, S. (2007). Türkiye’nin kamu sosyal koruma harcamalarının kar- şılaştırılmalı bir analizi (Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Politika Forumu Araştırma Ra- poru). İstanbul. http://www.spf.boun.edu.tr/docs/SocialPolicyWatch_Rapor__TR_. pdf.
• Buğra, A. & Keyder, Ç. (2003). Yeni yoksulluk ve Türkiye’nin değişen refah rejimi / New poverty and changing welfare regime of Turkey. Ankara: UNDP.
• Buğra, A. & Sınmazdemir, T. N. (2005). Yoksullukla mücadelede insani ve etkin bir yöntem: Nakit gelir desteği (Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Politika Forumu Araştırma Raporu). İstanbul. http://www.spf.boun.edu.tr/docs/discussionpaper1.pdf.
• Coşkun, S. & Güneş, S. (n.d.). Dünyadaki gelişmeler çerçevesinde ülkemizdeki sos- yal yardımları iyileştirme çalışmalarının değerlendirmesi. http://www.sydgm.gov.tr/up- load/mce/ birimler/strateji/yayinlar/sosyal_yardimlari_iyilestirme_cabalari.pdf.
• DDK. (2009). Sosyal yardımlar ve sosyal hizmetler alanındaki yasal ve kurumsal yapının incelenmesi konulu 04/06/2009 tarih ve 2009/4 sayılı araştırma ve inceleme raporu özeti. Ankara: Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu. http://www.tccb. gov.tr/ddk/ddk29.pdf.
• DPT. (2007). Dokuzuncu kalkınma planı: 2007-2013 (Gelir Dağılımı ve Yoksul- lukla Mücadele Özel İhtisas Komisyonu Raporu). Ankara: Yazar.
• DPT. (2010). Orta vadeli program. http://www.dpt.gov.tr/DocObjects/Ice- rik/4093/Orta_Vadeli_Program_2010-2012.
• DPT. (2012). Kamu kesimi sosyal harcamaları. http://www.dpt.gov.tr/DocObje- cts/Download/14580/Resmi_İstatistik_Programı_Sosyal_Harcamalar_TR.xlsx.
• DPT. (n.d.). Uzun vadeli gelişmenin (2001-2023) ve VIII. Beş Yıllık Kalkınma Planının (2001-2005) temel amaçları ve stratejisi. http://ekutup.dpt.gov.tr/plan/viii/ strateji/ adresinden edinilmiştir.
• Dinç, C. (2009). Küresel ekonomik kriz karşısında ulusal sosyal politikaların et- kinliği. Dem Dergi, 7, 58-66.
• Dönmez, A., Öğülmüş, S., Tatlıdil, H. & Ersöz, Y. H. (2009). Türkiye’de kamusal sosyal yardım alanların yardım algısı ve yoksulluk kültürü araştırması. Ankara: Aile ve sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü.
• Genç, Y. & Adıgüzel, Y. (2011, April). Yoksullukla mücadelede önemli bir para- doks-yoksulluk kültürü. 21. Yüzyılda Sosyal Hizmetler Nereye? 7. Ulusal Sosyal Hiz- metler Kongresi’nde sunulmuş bildiri, Ankara Üniversitesi, Sosyal Hizmet Mezunları Derneği.
• Göçmen, İ. (2011). Muhafazakarlık, neoliberalizm ve sosyal politika: Türkiye’de din temelli sosyal yardım organizasyonları. Doğu Batı Dergisi, 58, 115-143.
• Howell, F. (2001). Social assistance: Theoretical background. In I. Ortiz (Ed.), Social protection in Asia and the Pacific (pp. 257-306). Manila: Asian Development Bank.
• Kalkınma Bakanlığı. (n.d.). 10. Kalkınma Planı kapsamında hazırlanan Sosyal Hizmetler ve Yardımlar Sistemi Komisyon Raporu Taslak Metni (Yayımlanmamış Ra- por). Ankara: Yazar.
• Kesgin, B. (2013). Kamu sosyal politikalarında sosyal yardım. İstanbul: Açılım Kitap.
• Key Indicators of the Labour Market. (2011). Working poverty in the world, intro- ducing new estimates using household survey data. http://kilm.ilo.org/2011/download/ Chap1AEN.pdf.
• Odabaşı, F. (2009). Yoksullukla mücadelede istihdamın rolü (Sosyal Yardım Uz- manlık Tezi). Ankara: T. C. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü.
• OECD (2012). Public social spending in selected OECD Countries, in percentage of GDP. http://www.oecd-ilibrary.org/social-issues-migration-health/government-so- cialspending_207439 04-table1.
• Özdemir, S. (2005). Sosyal gelişim düzeyleri farklı refah devletlerinin sınıflandırılması üzerine bir inceleme. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 49(1), 231- 266.
• Taşcı, F. (2010). Sosyal politikalarda can simidi: Sosyal yardım. Ankara: Nobel.