Tarihle ilgili bilgi sahibi olmak için pek çok kaynaktan faydalanılır. Kitabeler, sözlükler, edebî eserler vb. milletlerin sahip olduğu sözlü ve yazılı kaynakların hepsi geçmişi aydınlatması bakımından önemlidir. Ancak bunlar tarihle ilgili doğrudan bilgi edinebileceğimiz kaynaklar olmadığından tarihî metinlerin yerini tutmaz. Osmanlı Devleti’nde tarihî metinlerin başlangıcı çok eskilere dayanmamaktadır; tarihî metinlerin ilk örnekleri XV. yüzyıla aittir. Devletin kurulmasının ardından siyasi, sosyolojik ve edebî olgunlaşmanın neticesinde yazılan tarihî metin örnekleri; Osmanlı Devleti’nin zaviyesini yansıtan, padişahları öven, devletin yüceliğini, fetihlerini kısaca daima iyi ve üstün yönlerini anlatan tek taraflı bir tarihçilik anlayışıyla yazılmıştır. Şikârî’nin yazmış olduğu, Karamanoğullarının tarihini anlatan Karamannâme, Anadolu beylikleri arasında vuku bulan gelişmeler karşısındaki yaklaşımıyla Osmanlı tarihî metinlerinden ayrılır. Karamannâme’de Karamanoğullarını merkeze alan, iki idare arasındaki ilişki ve mücadelelerde daima Karamanoğullarını haklı gören ve Osmanlıları eleştiren bir anlayış hâkimdir. Karamanoğulları Beyliği’nin kuruluşundan Osmanlı Devleti’nin varlığını nihayete erdirmesine kadarki süreci anlatan söz konusu eserin taşıdığı yukarıda bahsedilen özellik bakımından Osmanlı kaynaklarında bir örneği yoktur. Şikârî, bu eseri Hoca Dehhâni’nin Farsça yazmaya başlayıp Yârcânî’nin tamamladığını, kendisinin de Yârcânî’nin Farsça eserini çevirdiğini söyler ancak Farsça eserler bulunamamıştır. Karamannâme’nin bilinen on nüshası vardır, bu nüshaların kimi mufassal kimi muhtasardır. Bu çalışmada da Karamannâme’nin nüshaları ve Karamanoğulları tarihini değerlendirmek için hangi nüshalardan yararlanılması gerektiği incelenmiştir.
Bu makale çalışmakta olduğum Tarih-i Karamaniyye, “Karamannâme’nin Tenkitli Metin Neşri, Dil İncelemesi, Sentaks” adlı doktora tezimden üretilmiştir.
Many sources are used to obtain information about history. The oral and written resources of civilizations such as inscriptions, dictionaries, literary works, etc. are all important to have an idea of the past. These are not a substitute for historical texts as there are no direct sources from which we can obtain information about history. The origin of historical texts does not date back very far. Especially in the Ottoman Empire, the first examples of historical texts belong to the 15th century. The examples of Ottoman historical texts written as a result of the establishment of the state, political, sociological, and literary maturation have a one-sided perspective from the perspective of the Ottoman State, praising the sultans, describing the glory and conquests of the state, in short, always good features. The Karamannâme written by Şikârî, which tells the history of the Karamanids, differs from Ottoman historical texts in its point of view. In Karamannâme, an understanding that puts the Karamanids at the center, always justifies the Karamanids, and criticizes the Ottomans in the relations and struggles between the Ottoman Empire and the Karamanids is predominant. This history of Karaman, which describes the period from the foundation of the Emirate of Karaman until the Ottoman Empire put an end to its existence, has no precedent in Ottoman sources in terms of this feature. Şikârî states that Hoca Dehhâni started to write this work in Persian and Yârcânî completed it, and that he translated Yârcânî’s Persian work by himself, however, Persian works have not been found. There are ten known copies of Karamannâme, some of which are comprehensive, and some are concise. In this article, the copies of Karamannâme and which copies should be used to evaluate the history of the Karamanids have been examined.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Turkish Language and Literature (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | June 26, 2023 |
Submission Date | February 23, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 Volume: 63 Issue: 1 |