Studies
on the vocabulary of Old Turkic have increased since the discovery of runic
inscriptions and Old Uighur texts. However, there are many words and annexes
that have not been analyzed or solved until today. Examples of such words and
suffixes are arvıš < arva- words
and {-(X)š} suffix derived from verbs. In Old Turkic, when they are be added
the AA suffix to the verbs ending with the open-unrounded vowels, the last
vowels of verbs turns into unrounded vowels: alka- ‘praise, extoll’ >
alkıš ‘praising, prayer, praise, sanctification’; arka(-š)- ‘help, assist’ >
arkış ‘caravan; courier; messenger’; busa(-n)-
‘regret, grieve, sorrow’ > busuš ‘sadness,
sorrow, grief’; karga- ‘anathemize,
beshrew’ > kargıš ‘imprecation,
curse’; küse- ‘wish, intreat’ > küsüš ‘claim, wish’; suvsa- ‘be thirsty’ > suvsuš ‘drink, elixir’; tirkiš ‘caravan; courier’ < tirke- (?); ula- ‘prolong, continue’ >
uluš ‘city, country, state’; üle- ‘split
up’ > ülüš ‘lot, share, part’. The
verb of arva- used in ‘witch, do
magic, say magic’ meanings and the word of arvıš
used ‘magic, spell, magical words’ meanings in Old Uighur are samples for this
problem. In this study, the etymology of arvıš
and arva-(mak) words, which have not yet been discussed in detail, will be
made. Firstly, the phonetic, morphological, semantic and lexical aspects of the
diachronic and synchronic use in various periods of Turkic language will be
examined. The etymology of arvıš / arvaš
and arva- (mak) words in Old Uighur
will be examined by taking into account all aspects of the use of {-(X)š}
suffix in the Turkish language. Furthermore, the origin of arvıš and arva- (mak)
words will be discussed based on the findings, shamanism, abracadabra
and ‘treatment with magic’.
Eski
Türkçenin sözvarlığı üzerine yapılan çalışmalar bengü taşların ve Eski Uygur
metinlerinin keşfinden itibaren ivme kazansa da, günümüze kadar inceleme konusu
olmamış ya da incelense de sırrı çözülememiş pek çok kelime ve ek
bulunmaktadır. Bu tür kelimelere örnek olarak arvış < arva- kelimeleri, eklere örnek olarak ise fiilden isim
yapma işlevinde kullanılan {-(X)ş} eki gösterilebilir. Eski Türkçede düz geniş
ünlüyle biten fiillere, fiilden isim yapma eki {-(X)ş} getirilmesi yoluyla
oluşturulmuş isimlerde, fiilin son ünlüsünün daralması dikkat çekmektedir: alka- ‘övmek, methetmek’ > alkış ‘övme, dua, sena, takdis’; arka(-ş)- ‘yardım etmek, arka olmak’ > arkış ‘kervan; haberci, elçi’; busa(-n)- ‘kederlenmek, üzülmek,
endişelenmek’ > busuş ‘keder,
dert, tasa, endişe’; karga- ‘kargamak,
beddua etmek, küfretmek’ > kargış ‘beddua’;
küse- ‘dilemek, istemek’ > küsüş ‘istek, arzu’; suvsa- ‘susamak’ > suvsuş ‘içki, iksir’; tirkiş ‘kervan; haberci’ < tirke- (?); ula- ‘uzatmak, devam etmek, nakletmek, ortaya koymak’ > uluş ‘şehir, ülke, devlet’; üle- ‘taksim etmek’ > ülüş ‘pay, hisse, parça, bölüm’. Eski Uygurcada ‘büyü yapmak,
büyü sözleri söylemek, efsunlamak, okuyup üflemek’ anlamlarında kullanılan arva-(mak) fiili ile ‘büyü, sihir; kamın
söylediği büyülü sözler’ anlamlarında kullanılan arvaş / arvış kelimeleri de aynı duruma
örnek teşkil etmektedir. Bu çalışmada, bugüne kadar hakkında müstakil olarak
durulmayan arvış ve arva-(mak) kelimelerinin Türk dilinin
çeşitli dönemlerindeki art zamanlı ve eş zamanlı kullanımlarının fonetik,
morfolojik, semantik ve leksik yönlerden incelenecek; Eski Uygurca arvış/arvaş ve arva-(mak) kelimelerinin etimolojisi fiilden isim yapan {-(X)ş}
ekinin Türk dilindeki kullanımları tüm yönleri dikkate alınarak yapılacak;
ayrıca elde edilen bulgular ve Şamanizm, abrakadabra kelimesi ve ‘büyü ile
tedavi’ hadisesi gibi folklorik ve kültürel ögelerden hareketle arvış ve arva-(mak) kelimelerinin kökeni meselesi tartışılacaktır. Ayrıca, arvış ve arva- (mak) kelimelerinin kökeni, bulgular, şamanizm, abrakadabra ve magic büyü ile tedaviye
dayalı olarak ele alınacaktır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | ARTICLES |
Authors | |
Publication Date | December 18, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 28 Issue: 2 |