HASTANEDE SOSYAL HİZMET UZMANI VE TIBBİ SOSYAL HİZMET FARKINDALIĞININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Year 2020, Volume: 1 Issue: 3, 23 - 38, 31.12.2020

Büşra Yavuz Erdal , Ecem Çakın , Berna Çalgı , Serkan Dogan , Doğaç Niyazi Özüçelik

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı hastanede çalışan sağlık personelleri arasında sosyal hizmet uzmanı ve tıbbi sosyal hizmet farkındalığının değerlendirilmesidir.
Yöntem: Araştırma, iki aylık süre içinde İstanbul Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde çalışan sağlık personelleri arasından anket çalışmasına katılan 195 gönüllü ile yapılmıştır.
Bulgular: Bu araştırmaya katılanların %26,66’sı hekim, %38,97’si ebe-hemşire ve %34,35’i diğer sağlık personelidir. Araştırmaya katılan sağlık çalışanlarının %37,9’u hastanede sosyal hizmet uzmanı istihdam edilip edilmediğini bilmediğini, %20,55’i hastanede sosyal hizmet uzmanının istihdam edilmesinin zorunlu olduğunu bilmediğini ifade etmiştir. Sağlık çalışanlarının %53,19’u sosyal hizmet uzmanına görevlerini bilmezken, %34,3’ü sosyal hizmet uzmanına gereksinim duymadığını belirtmişlerdir. Hekimlerin %80,7’si, hemşirelerin %63,5’i sosyal hizmet uzmanına gereksinim duyduklarını belirtirken, bu oran diğer sağlık çalışanlarında daha düşüktü. Sağlık personeli sosyal hizmet uzmanına en çok evsiz hastaların taburcu işlemleri ve kalacak yer sorunu olduğunda (%11,8), 18 yaş altı gebelik sorununda (%9,2), kimsesiz hastaların bakımı ile ilgili sorunu olduğunda (%8,2), çocuk ihmal ve istismar vakalarında (%6,7) gereksinim duymuştur.
Sonuç: Hastaların biyo-psiko-sosyal yönden desteklenmesi ve daha iyi tedavi hizmetlerinden yararlanabilmesi için tıbbi sosyal hizmetin ve sosyal hizmet uzmanlarının farkındalığını arttıracak daha fazla çalışmalara ihtiyaç vardır.

Keywords

Tıbbi sosyal hizmet, sağlık personeli, hastane, sosyal hizmet uzmanı

References

• 1. Duyan, V. (1992). Ankara Hastanelerinde Tıbbi Sosyal Hizmet Uygulamaları. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• 2. Zastrow, C. (2013). Sosyal Hizmete Giriş. Ankara: Nika Yayınevi.
• 3. 2828 Sayılı Sosyal Hizmetler Kanunu (1983), T.C. Resmi Gazete, Erişim 28.02.2017, http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.2828.pdf
• 4. Saruç. S, (2015). A General Evaluation About The Medical Social Work in Turkey. TurkishJournal of FamilyMedicine&PrimaryCare, 2015;9 (3), 112-120,doi: 10.5455/tjfmpc.182745. Erişim 05.12.2016, http://www.tjfmpc.gen.tr/2015_3/7_29-1426684185_TYP.pdf
• 5. Aydemir, İ. (2003). Sağlık Bakanlığı’na Bağlı Hastanelerde Tıbbi Sosyal Hizmet Uygulamaları. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• 6. Tıbbi Sosyal Hizmet Uygulama Yönergesi (2011). Erişim: 12.04.2017, http://dosyasb.saglik.gov.tr/Eklenti/1349,img071372pdf.pdf?0
• 7. İçağasıoğlu Çoban, A. ve Özbesler, C. (2010). Hastane Ortamında Sosyal Hizmet Uygulamaları: Ankara Örneği. Toplum ve Sosyal Hizmet, 21/2, 31-46. Erişim 05.12.2016, http://asosindex.com/cache/articles/article-1423931260.pdf
• 8. Attepe Özden, S. ve Özcan, E. (Ed). (2017). Tıbbi Sosyal Hizmet. İstanbul: Nobel Yayınevi.
• 9. Genel Müdürlüğümüze Bağlı Huzurevlerine / Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezlerine Giriş Koşulları, Başvuru Giriş Koşulları ve Başvuru (2014). Erişim 19.05.2017, https://eyh.aile.gov.tr/uygulamalar/yasli-bakim-hizmetleri/genel-mudurlugumuze-bagli-huzurevlerine-yasli-bakim-ve-rehabilitasyon-merkezlerine-giris-kosullari-basvuru-giris-kosullari-ve-basvuru
• 10. Darülaceze Başkanlığı Kabul Koşulları. Erişim 9.05.2017, http://www.darulaceze.gov.tr/Kabulislemleri/Kabulislemleri
• 11. 8049 Sayılı Türk Medeni Kanunu (2001), T.C. Resmi Gazete, Erişim 21.05.2017, http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.4721.pdf
• 12. T.C. Sağlık Bakanlığı Hukuk Müşavirliği (2009). 18 Yaş Altı Resmi Nikahı Olmayan Gebelerin Adli Mercilere Bildirimi. Erişim 21.05.2017, http://www.asm.gov.tr/UploadGenelDosyalar/Dosyalar/143/B%C4%B0LG%C4%B0/02_12_2011_10_10_38.pdf