Beyin ölümü, tüm beyin fonksiyonlarının geri dönüşümsüz kaybı ile karakterize klinik bir durumdur. Beyin ölümü gerçekleşen ve organ nakline uygun vakalar, ailelerinin izniyle organ donörü olarak değerlendirilebilmektedirler. Türkiye’de organ nakli bekleyen hasta sayısı giderek artmaktadır. Bu nedenle çocuk yoğun bakım ünitelerinde organ bağışı hakkında duyarlılığın artması, beyin ölümü tanısının zamanında konması ve nakil sürecine kadar organ koruyucu yaklaşımların uygulanması çok önemlidir. Bu vaka sunumunda, Türkiye’deki bir çocuk yoğun bakım ünitesinde beyin ölümü tanısı ve donör bakım sürecinin irdelenmesi amaçlanmıştır. İstismar nedeniyle ciddi kafa travması gelişen iki yaş dokuz aylık erkek vakaya yoğun bakımdaki izleminin 92. saatinde beyin ölümü tanısı konulmuştur. Tanıdan 22 saat sonra aile çocuğun organ donörü olmasını kabul etmiştir. Bundan dokuz saat sonra vaka karaciğer ve böbrek donörü olarak değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, çocuk yoğun bakım ünitelerinde donör adayı olabilecek vakaların erken tanınması, beyin ölümü tanısında gereksiz gecikmenin önlenmesi ve yetersiz tıbbi tedavi yaklaşımlarına bağlı donör kaybını azaltmak için en uygun koruyucu yaklaşım ve tedavilerin sağlanması çok önemlidir.
Brain death is a clinical condition which characterized by loss of all brain functions irreversibly. Patients in whom brain death were diagnosed and those suitable for organ donation have been considered as organ donor with permission of their families. The number of patients on organ transplantation increases with time in Turkey. Therefore, increasing awareness about the diagnosis of brain death, to put the diagnosis of brain death timely, and implementation of preventive approach to the organ transplantation process are very important in pediatric intensive care units. In this case report we discussed, the evaluation of brain death diagnosis and donor care processes in a pediatric intensive care unit in Turkey. A 2-year and 9-month-old boy with severe head trauma due to child abuse was diagnosed as brain death on 92nd hour of follow up in pediatric intensive care unit. On 22nd hour after the diagnosis, his family permitted to the organ donation. After 9 hours, the case was left for kidney and liver donation. In conclusion, earlier identification of potential donors, to avoid undue delays in diagnosing brain death and provide optimal care of multi-organ donors to reduce donor loss from medical failures are essential in pediatric intensive care units.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | October 1, 2009 |
Published in Issue | Year 2009 Volume: 9 Issue: 4 |