Purpose: This study was planned to examine the diagnostic criteria used to determine pes planus in postgraduate theses conducted in our country and to discuss the results with the current literature.
Methods: Using the keywords "pes planus, flatfoot, calcaneovalgus, pronation, hindfoot eversion/valgus, low arch, pes planovalgus, in-toeing, foot posture, medial longitudinal arch, navicular height, navicular drop, footprint, pedobarography" in the database of the Council of Higher Education National Thesis Center. 147 postgraduate studies were accessed. 117 studies meeting the inclusion criteria were examined.
Results: The most commonly used methods to determine pes planus were Navicular Drop Test (NDT) (n=40; % 34,18), Foot Posture Index (FPI) (n=37; %31,62) and footprint method (n=15; % 12,82). It was observed that the NDT criterion was frequently taken into consideration as 10 mm and above, and the FPI criterion as 6 and above. It was determined that Staheli Arc Index, Arc Index and Chippaux-Smirak Index were mostly used in the footprint method. The outcome measures in which individuals were most frequently evaluated in theses were related to balance, pedobarography, muscle strength, foot function, and quality of life.
Conclusion: It was observed that there is no consensus regarding the diagnostic criteria used to determine pes planus. In light of the discussed advantages and disadvantages of measurement methods that are considered valid and reliable in the literature, it was evaluated that combining different test results could be a correct approach to minimize the impact of clinical decision making and measurement errors.
Amaç: Bu çalışma ülkemizde gerçekleştirilen lisansüstü tezlerde pes planusun belirlenmesinde kullanılan tanı kriterlerini incelenmek ve sonuçları güncel literatürle tartışmak amacıyla planlandı.
Yöntem: Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi veri tabanında “pes planus, düztaban, kalkaneovalgus, pronasyon, arka ayak eversiyonu/valgusu, düşük ark, pes planovalgus, içe basma, ayak postürü, medial longitudinal ark, naviküler yükseklik, naviküler düşme, ayak izi, pedobarografi” anahtar kelimeleri kullanılarak 147 lisansüstü çalışmaya ulaşıldı. Dahil edilme kriterlerini sağlayan 117 çalışma incelendi.
Bulgular: Pes planusu belirlemek için en sık kullanılan yöntemler Naviküler Düşme Testi (NDT) (n=40; % 34,18), Ayak Postür İndeksi (APİ) (n=37; %31,62) ve ayak izi (n=15; % 12,82) yöntemiydi. NDT kriterinin sıklıkla 10 mm ve üzeri, APİ kriterinin ise çoğunlukla 6 ve üzeri değerlerinin dikkate alındığı görüldü. Ayak izi yönteminde daha çok Staheli Ark İndeksi, Ark İndeksi ve Chippaux-Smirak İndeksi kullanıldığı belirlendi. Tezlerdeki bireylerin en sık değerlendirildiği sonuç ölçütleri denge, pedobarografi, kas kuvveti, ayak fonksiyonu, yaşam kalitesi ile ilgiliydi.
Sonuç: Pes planusun belirlenmesinde kullanılan tanı kriterleri açısından bir fikir birliği bulunmadığı görüldü. Literatürde geçerli ve güvenilir kabul edilen ölçüm yöntemlerin tartışılan avantaj ve dezavantajları ışığında klinik karar vermenin ve ölçüm hatalarının etkisini en aza indirmek için farklı test sonuçlarının birleştirilmesinin doğru bir yaklaşım olabileceği değerlendirildi
Bu inceleme kapsamında ‘Etik Kurul Onayı’ gerekmemiştir.
Yazar AÖ, Yükseköğretim Kurulu (YÖK) Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı'nda 100/2000 Doktora Bursiyeridir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Physiotherapy |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 19, 2024 |
Submission Date | January 22, 2024 |
Acceptance Date | May 30, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 11 Issue: 3 |