Impact of Different Sowing Rates and Cutting Times on Quality Properties of Kentucky Bluegrass (Poa pratensis L. cv. Geronimo)

Year 2018, Volume: 8 Issue: 1, 301 - 308, 31.03.2018

Hakkı Akdeniz İbrahim Hosaflioğlu Bilal Keskin

https://doi.org/10.21597/jist.407889

Cited By: 3

Abstract

The current study was conducted to investigate the influence of different seed sowing rates 5, 10,

15, 20 and 25 g m-2 and five cutting times (T1:15 June, T2: 15 July, T3:15 August, T4: 15 September and T5:15

October 2013) on yield and the quality characteristics of Kentucky bluegrass (Poa pratensis L. cv. Geronimo). The

experiment was carried out in a Completely Randomised Block Design with three replications. The experiment

was conducted at the Agricultural Application and Research Centre of Iğdır University in 2013. The investigated

characters were measured, the covering rate, green grass yield, the plant height, colour, leaf width and turfgrass

quality in the trial. The results indicated that 5, 10, 15, 20 and 25 of seed density per m-2 produced covering rate

8.5, 22.7, 49.6, 51.8 and 57.0 (%); green grass yield 83.3, 218.7, 415.3, 457.3 and 514.0 g m-2; plant height 7.9, 7.9,

8.4,8.6 and 8.3 cm; color 5.6, 5.6, 5.9, 5.9 and 6.0 (1-9 scala); leaf size 1.13, 1.19, 1.12, 1.14 and 1.14 mm; turf

grass quality ranged from 1.19, 3.07, 4.93, 5.42 and 5.50 (1-9 scala). Under the environment conditions of Igdır,

the highest green yield of grass, coverage ratio, colour and turfgrass quality were achieved by the application of

25 g seeds per m-2. In respect of cutting times, the highest green yield and coverage rate were produced at T5 time,

as well as the highest colour at T5, T1 and T2 times, respectively and turf grass quality was obtained at T5 and T4

times in the application of 25 g seeds per m2 during the establishing year. Accordingly, it can be concluded that the

rates of seed to be recommended in 25 g per square, when all the features examined are taken into account of Poa

grown in landscape establishment under the Iğdır ecological conditions.

Keywords

Cutting time, Poa pratensis L., seed quantity, turfgrass quality

Farklı Tohum Oranları ve Biçim Zamanlarının Çayır salkım otunun (Poa pratensis L. Geronimo) Kalite Özellikleri Üzerine Etkileri

Abstract

Bu çalışma, farklı tohum oranı (5, 10, 15, 20 ve 25 g m-2) ve yıl içerisinde beş ayrı biçim zamanında (T1:15

Haziran, T2:15 Temmuz, T3:15 Ağustos, T4:15 Eylül ve T5:15 Ekim 2013) biçilen çayır salkım otu (Poa pratensis

L. Cv. Geronimo)’nun verim ve kalite özelliklerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Deneme, 2013 yılında, Iğdır

Üniversitesi’nin Tasımsal Uygulama ve Araştırma Merkezinde, Şansa Bağlı Bloklar Deneme desenine göre üç

tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Çalışmada, bitki boyu, yaş ot verimi, yaprak eni, kaplama oranı, renk ve kalite

özellikleri incelenmiştir. Çayır salkım otu (Poa pratensis L. cv. Geronimo) çeşidinden m-2’ye 5, 10, 15, 20 ve 25 g

tohum sıralamasına göre, bitki boyu 7.9, 7.9, 8.4, 8.6 ve 8.3 cm, yaş ot verimi 83.3, 218.7, 415.3, 457.3 ve 514.0

g m-2, yaprak eni (doku) 1.13, 1.19, 1.12, 1.14 ve 1.14 mm, kaplama oranı % 8.7, 22.7, 49.6, 51.8 ve 57.0, renk

5.6, 5.6, 5.9, 5.9 ve 6.0 (1-9 skala), çim kalitesi 1.19, 3.07, 4.93, 5.42 ve 5.50 (1-9 skala), arasında değişmiştir.

Iğdır ekolojik koşullarında, m-2’ye 25 g tohum ekilen uygulamalarda çayır salkım otundan en yüksek yaş ot verimi,

kaplama oranı, çim rengi ve çim kalitesi elde edilmiştir. En yüksek yaş ot verimi ve kaplama oranı T5 zamanında

biçilen çayır salkım otunda elde edilirken, en yüksek çim rengi sırasıyla T5, T1 ve T2 zamanlarında, çim kalitesi ise

T5 ve T4 zamanlarında elde edilmiştir. Iğdır ekolojik koşullarında peyzaj alan tesisinde, çayır salkımotu Geronimo

varyetesinin bütün özellikleri dikkate alındığında m-2

’ye 25 g tohum kullanılmasının daha iyi olduğu sonucuna

varılmıştır.

Keywords

Biçim zamanı, çim kalitesi, Poa pratensis L., tohum miktarı

References

• Acartürk R, 2001. Park ve bahçe peyzajında süs bitkileri ve yer örtücüler, Ogem Vakfı, Ankara.
• Açıkgöz E, 1994. Çim alanlar yapim ve bakim tekniği. Çevre Peyzaj Mimarlığı Yayınları:4., Bursa, 204 s.
• Akbari M, Salehi H, Moteza K.K, 2011. Cool-warm season poa–cynodon seed mixtures and their turf growth and quality. Acta Agriculturae Scandinavica Section B Soil and Plant Science, 61: 559-564.
• Anonim, 2013. Provincial Directorate of Meteorology-Iğdır.
• Arslan M, Çakmakçı S, 2004. Farklı çim tür ve çeşitlerinin antalya ili sahil koşullarinda adaptasyon yeteneklerinin ve performanslarinin belirlenmesi. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 17 (1), 31-42
• Avcıoğlu R, Gül, A. 1997. Bazı yesil alan bugdaygillerinin ege bölgesi sahil kuşağinda kullanima uygunlugu ve degisik çim yatagi üzerindeki performansinin arastirmasi. Ege Üniversitesi Arastırma Fonu Proje No: 94-ZRF-023, Bornova-6zmir.
• Avcıoğlu R, 1983. Çayır-mer’a bitki topluluklarının incelenmesi. Ege Üniversitesi Ziraat Fak. Yayınları No: 466. Bornova, İzmir, 245s.
• Avcıoğlu R, 1997. Çim tekniği, yeşil alanlarin ekimi, dikimi ve bakimi. Ege Üniversitesi, Ziraat Fak., Bornova, İzmir, 271s.
• Bizhani S, Salehi H, 2014. Physio-morphological and structural changes in common bermuda grass and Kentucy bluegrass during salt stress. Acta Physiologiae Plantarum, 36 (3): 777-786.
• Çelebi Ş.Z, Andiç N, Yılmaz İ, 2010. Van bölgesinde tesis edilecek çim alanlari için uygun tohumluk miktarinin saptanmasi. YYÜ Tar Bil Derg (YYU J AGR SCI), 20 (1):16-25.
• Dubel RL, 2004. Kentucy bluegrass (http://aggie-horticulture.tamu.edu./plantswers/turf/ publications/ 23 July 2004. Texas Cooperative Extension, Texas A and M University, College Station.
• Dürr GH, Kunelius HT, Drapeau R, McRae KB, Fillmore S. A, 2005. Herbage yield and composition of Kentucky bluegrass (Poa pratensis L.) cultivars under two harvest systems. Canadian Journal of Plant Science. Contribution no. 974, received 23 July 2004, Accepted 1 April 2005.
• Elçi Ş, 2005. Baklagil ve buğgaygil yembitkileri. Mart Matbaası, Ankara.
• Geren H, Yönter G, 2007. Bazı serin iklim çim buğdaygillerinin laboratuvar koşullarinda su erozyonuna etkisi üzerinde araştirmalar. Ege Üniv. Ziraat Fak. Derg., 44 (2):1-15.
• Gül İ, 2004. Diyarbakır koşullarinda bazi çayir salkim otu çeşitlerinin çim alan performanslarinin belirlenmesi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi Journal of Agricultural Faculty of Gaziosmanpaşa University http://ziraatdergi.gop.edu.tr/Araştırma Makalesi/Research Arcticle 32(2). 55-63.
• Gül İ, 2015. A Research on Turfgrass performancess of some fescue specices in Diyarbakir conditions. Journal of Agricultural Faculty of Gaziosman paa University, 32 (1), 1-19.
• Jiang YW, Huang B, 2001. Physiological responses to heat stress alone or in combination with drought: A comparison between tall fescue and perennial ryegrass. Hortscience 36(4): 682-686.
• Johnson RC, Johnston WJ, Bertoli FB, Golob CT, 2010.Seed yield, development, and variation in diverse Poa pratensis. Crop Science, 50 (1) : 337-344.
• Johnston WJ, Nelson MC, Johnson RC, Golob CT, 1997. Phenotypic evaluation of Poa pratensis L.: USDA/ARS Plant Introduction Germplasm Collection. Turfgrass Soc. Res. J. 8: 305 – 311.
• Kır B, Avcıoğlu R, Demiroğlu G, Simic A, 2010. Performances of some cool season turfgrass species in mediterranean environment: I. Lolium perenne L., Festuca arundinacea Schreb., Poa pratensis L., and Agrostis tenuis Sibth.Turkish Journal of Field Crops, 15(2): 174-179.
• Kroon H.D, Knops J, 1991. Habitat exploration through morphological plasticity in two chalk grassland perennials, Herbage Abst., 61 (8):
• Kyoung N, 2013. Comparison of color quality, winter color, and spring grown under tree different soil-systmes. Kor. J. Hort. Sci. Techol. 31 (3) : 259268.
• Merewitz E, Meyer W, Bonos S, Huang B.R, 2010. Drought stress responses and recovery of Texas × Kentucky hybrids and Kentucky bluegrass genotypes in temperate climate conditions. Agronomy Journal, 102 (1) : 258-268.
• Oral N, Açıkgöz E, 1999. Bursa bölgesinde tesis edilecek çim alanlar için tohum karışımları, ekim oranları ve azotlu gübre uygulaması üzerinde araştırmalar. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi, Cilt III: 155-159, 15-18 Kasım, Adana.
• Öztekin B, Var M, 2006. Trabzon koşullarınd bazı çim tohumu karışımların ve taşıyıcı tabakalarının, çimlenme hızına etkisinin belirlenmesi. İstanbul Üniv. Orman Fak.Seri A, 56 (2), İstanbul.
• Popovici CL, Vintu V, Samuil C, 2008. evaluation of different varieties of perennial turfgrasses used in pure culture or in mixtures. Lucrări Științifice, Universitatea de Stiinte Agricole Și Medicină Veterinară "Ion Ionescu de la Brad" Iași, Seria Agronomie, 51 (3) : 112-115.
• Qiu Zheng Qiang; Liu JiangLing; Li ShuXin; Cao YuHong; Ma YuShou, 2009. Preliminary study on the lawns and turf quality of Poa pratensis cv. Qinghai. Pratacultural Science, 26 (1): 119-122. Russi L, Annicchiarico P, Martinello P, Tomasoni C, Piano E, Versonesi F, 2004. Turf quality of cool season grasses at low inputs: reliability across years, seasons and sites of evaluation. Acta Horticulturae, 661 : 387-392.
• SPSS Inc., 1991. Statistical Package For The Social Sciences (SPSS/PC+). Chicago, IL.
• Tamkoç A, Özköse A, Avcı M A 2007. Yaşlı doğal bir çayırdan seçilen Poa pratensis genotiplerinin bazı bitkisel özellikleri. Türkiye VII. Tarla Bitkileri Kongresi 25-27 Haziran (Poster Bildiri). S: 305-308. Erzurum.
• Varoğlu H, Avcıoğlu R, Değirmenci R, 2015. Kamışsı Yumak (Festuca arundinaceae), Çayır Salkım Otu (Poa pratensis), Kırmızı Yumak (Festuca rubra) ve İngiliz Çimi (Lolium perenne) Çeşitlerinin Çim Alan Özellikleri. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitü Dergisi, 54 (2) 85-95.
• Walker K.S, Bigelow C.A, Smith D.R, Van Scoyoc G.E. and Reicher Z.J, 2007. Aboveground responses of cool-season lawnspecies to nitrogen rates and application timings, Crop Sci 47:1225-1236.
• Yazgan E, Ekiz H, Karadeniz N, Kendir H 1992. Ankara koşullarinda yeşil saha tesisinde kullanılabilecek önemli çim türlerinin belirlenmesinde bazi morfolojik ve fenolojik karakterler üzerinde bir araştırma, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, 1277, Ankara, 38s.
• Yılmaz M, Avcığlu R, 2002. Yeşil alan tesisinde kullanilacak bazi buğdaygillerin tokat koşullainda bazi agronomik özellikler ve tohum verimlerinin belirlenmesi. GOÜ. Ziraat Fakültesi Dergisi, 19 (1), 87-95.
• Żurek G and Prończuk S, 2007. Plant breeding and acclimatization institiute, independent laboratory of grasses and legumes, Radzików, 05-870 Błonie, Poland. Proceedıngs of the XXVIITH Eucarpia Symposium on Improvement of Fodder Crops and Amenıty Grasses. August 19-23, Copenhagen, Denmark.