I. Alâeddin Keykubad Dönemi (1220-1237) Türkiye Selçuklu Devleti ve Eyyûbîler Arasındaki Elçilik İlişkileri

Year 2020, Volume: 10 Issue: 4, 939 - 951, 26.12.2020

Seçil Kösali Muş

Abstract

Bir devletin başka devletler tarafından siyasi bir yapı olarak tanınmasında diplomatik münasebetlerin önemi büyüktür. Devletler arasındaki bu ilişkiyi sağlayan unsurlardan biri de elçilerdir. Bu çalışmanın konusu olan I. Alâeddin Keykubad Dönemi, Türkiye Selçuklu Devleti ve Eyyûbîler arasındaki elçilik ilişkileri I. İzzeddin Keykâvus Dönemi’nde gerçekleştirilen Halep Seferi sonrası iki devlet arasında bozulan ilişkileri düzeltmek amacıyla başlamıştır. Selçuklu Sultanı bu amacı doğrultusunda Eyyûbî Devleti ile evlilik yoluyla akrabalık tesis etmek istemiş ve bu isteğini iletmek üzere Eyyûbî Devleti’ne elçi göndermiştir. I. Alâeddin Keykubad Dönemi Türkiye Selçuklu Devleti ve Eyyûbîler arasında bu nedenle başlayan elçilik ilişkileri daha sonra çeşitli nedenlerle devam etmiştir. Bu dönemde iki devlet arasında en fazla Yassıçemen Savaşı öncesinde elçiler gidip gelmiştir. Bunun yanı sıra Eyyûbî melikleri aralarındaki anlaşmazlıkları gidermesi için I. Alâeddin Keykubad’a elçi göndermişlerdir. Yine iki devlet arasında bozulan ilişkileri düzeltmek amacıyla söz konusu devletler birbirlerine elçiler göndermişlerdir. Çalışmada ayrıca elçilere verilen ve elçilerin getirdikleri hediyelere, elçiler onuruna düzenlenen eğlence meclislerine de yer verilmiştir.

Keywords

Türkiye Selçuklu Devleti, I. Alâeddin Keykubad, Eyyûbîler, Elçilik

References

• Abu’l-Farac, G. (1999). Abu’l-Farac Tarihi I-II, Süryaniceden İngilizceye (Çev.: Ernest A. Wallis Budge), (Türkçeye Çev.: Ömer Rıza Doğrul), Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
• Aksarayî, K. M. (2000). Müsâmeretü’l-Ahbâr, (Çev.: Mürsel Öztürk), Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara.
• Anonim Selçuknâme, (1952). Anadolu Selçukluları Devleti Tarihi, C. III, (Çev.: Feridun N. Uzluk), Ankara.
• Ataoğlu, R. (1989). Hısn-ı Keyfa Artuklu Devleti, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
• Bezer, G. Ö. (2012). Türkiye Selçuklu Tarihi, (Ed.: Gülay Öğün Bezer), Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir.
• Bozkurt, N. (2005). “Mihmandar”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, C. 30, İstanbul, ss. 25-26.
• Burgu, Y.S. (2011). Anadolu Selçukluları Alâeddin Keykubad ve Zamanı, Selenge Yayınları, İstanbul.
• Çubukçu, A. (1995). “Emir-i Meclis”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, C. 11, İstanbul, ss. 141-142.
• Ersan, M. (1999). “Türkiye Selçukluları’nda Hediye ve Hediyeleşme-I”, Tarih İncelemeleri Dergisi, C. XIV, İzmir, ss. 66-77.
• Gordlevski, V. (1988). Anadolu Selçuklu Devleti, (Çev.: Azer Yaran), Onur Yayınları, I. Baskı, Ankara.
• Gottschalk, H. L. (2012). “İbn Nazif el-Hamevi’nin Yassıçemen Savaşı (7-10 Ağustos 1230) Hakkındaki Raporu” Eyyûbîler; Yönetim, Diplomasi, Kültürel Hayat, (Ed.: Önder Kaya), Küre Yayınları, İstanbul, ss. 299-302.
• Halıcı, F. (1993). “Çevgan”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, C. 8, İstanbul, ss. 294-295.