BibTex RIS Cite

ÇEVRİMİÇİ SİYASAL İLETİŞİM ÜZERİNE BİR LİTERATÜR DEĞERLENDİRMESİ

Year 2017, Volume: 9 Issue: 4, 25 - 39, 26.01.2017

Abstract

Siyasal iletişim siyaset ve yurttaşlar arasındaki ilişkiyi ve bu grupların diğerleri ile olan bağlantısındaki iletişim yöntemlerini ayrıntılı olarak inceler. 2000’lerle birlikte dijital alanda yaşanan dönüşüme koşut olarak geçmişte hâkim olan siyasal iletişim yöntemleri yerlerini daha esnek, merkezi olmayan ve heterojen yapılara bırakmıştır. Her türlü siyasal enformasyona geniş çapta erişme ve paylaşma, ayrıca çevrimiçi ortamda siyasal aktivitelere katılma olanağı siyasal iletişimde dönüşüm yaşanmasına neden olmuştur. Bu çalışma alana katkı sağlayan bazı düşünürlerin tekno iyimser ve tekno kötümser araştırmalarının analizlerine odaklanarak dijital siyasal iletişim literatürünün bir değerlendirmesini yapmayı amaçlamaktadır.

References

  • Andrejevic, M. (2009). Eleştirel Medya Çalışmaları 2.0: Etkileşimli Bir Üst Sürüm. Mukadder Çakır (Der.). Yeni Medyaya Eleştirel Yaklaşımlar (2014). içinde (s.s. 60-81).
  • Bimber, B. (2003). Information and American Democracy: Technology in the Evolution of Political Power. Cambridge University Press.
  • Binark M. ve Löker K. (2011). Sivil Toplum Örgütleri İçin Bilişim Rehberi. Ankara: Uzerler Matbaası.
  • Bucy, E. P., ve Gregson, K. S. (2001). Media Participation a Legitimizing Mechanism of Mass Democracy. New media & society, 3(3), içinde (s.s. 357-380).
  • Castells, M. (2012). Ağ Toplumunda İletişim, İktidar ve Karşı İktidar. Yeni Medya Üzerine. Antalya: Akdeniz Üniversitesi İletişim Araştırma ve Uygulama Merkezi
  • Coleman, S. (2001). The Transformation of Citizenship? New Media and Politics (s.s. 110 - 121). London: SAGE Publications.
  • Doğu B. vd. (2014). Siyasetin Yeni Hali: Vaka-i Sosyal Medya - Seçimden Seçime, Gezi Direnişi'nden Hükümet Cemaat Çatışmasına. İstanbul: Kalkedon
  • Gil de Zúñiga, H., Veenstra, A., Vraga, E., ve Shah, D. (2010). Digital Democracy: Reimagining Pathways to Political Participation. Journal of Information Technology & Politics, 7(1), içinde (s.s. 36-51).
  • Kirk, R. Ve Schill, D. (2011). A Digital Agora: Citizen Participation in The 2008 Presidential Debates. American Behavioral Scientist, 55(3), içinde (s.s. 325-347).
  • Lilleker, D. (2013). Siyasal İletişim Temel Kavramlar. İstanbul: Kaknüs İletişim.
  • Moy, P., Manosevitch, E., Stamm, K., & Dunsmore, K. (2005). Linking Dimensions of Internet Use and Civic Engagement. Journalism & Mass Communication Quarterly, 82(3), içinde (s.s. 571-586).
  • Nisbet, M. C., & Scheufele, D. A. (2004). Political Talk as a Catalyst For Online Citizenship. Journalism & Mass Communication Quarterly, 81(4), içinde (s.s. 877-896).
  • Öksüz, O. ve Yıldız, E. (2004). Siyasal İletişimde İnternet Kullanımı: Türkiye ve ABD’deki Siyasal Partilerin Web Sitelerinin Karşılaştırmalı Analizi, 2nd International Symposium Communication In The Millenium: Dialogue Between American And Turkish Scholars’da sunulan bildiri, İstanbul Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi ve Texas Üniversitesi, 17-19 Mart.
  • Polat, R.K. (2005). The Internet and Political Participation. European Journal of Communication, 20(4). içinde (s.s. 435-459).
  • Tehranian, M. (1990). Technologies of Power: Information Machines and Democratic Prospects. Norwood: Ablex.
  • Timisi, N. (2003). Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi. Ankara:Dost.
  • Tokgöz, O. (2008). Siyasal İletişimi Anlamak. İstanbul: İmge.
  • Vedel, (2005). Political Communication In The Age Of The Internet. Political Communication In A New Era A Cross-National Perspective. New York: Routledge
  • Ward, S. ve Gibson, R. (2001). The Politics of the Future? UK Parties and the Internet. Elections in the Age of the Internet: Lessons from the United States, içinde (s.s. 38-47). London: Hansard Society.
  • Wolton, D. (1991). Medya Siyasal İletişimin Zayıf Halkası. Birikim. (30), içinde (s.s. 51-58).
  • Woody, S. J. Weare, C. Ve Musso J. (2004). Participation, Deliberative Democracy, and the Internet: Lessons from a National Forum on Commercial Vehicle Safety. Democracy Online: The Prospects for Political Renewal Through the Internet, içinde (s.s. 167-179).
Year 2017, Volume: 9 Issue: 4, 25 - 39, 26.01.2017

Abstract

References

  • Andrejevic, M. (2009). Eleştirel Medya Çalışmaları 2.0: Etkileşimli Bir Üst Sürüm. Mukadder Çakır (Der.). Yeni Medyaya Eleştirel Yaklaşımlar (2014). içinde (s.s. 60-81).
  • Bimber, B. (2003). Information and American Democracy: Technology in the Evolution of Political Power. Cambridge University Press.
  • Binark M. ve Löker K. (2011). Sivil Toplum Örgütleri İçin Bilişim Rehberi. Ankara: Uzerler Matbaası.
  • Bucy, E. P., ve Gregson, K. S. (2001). Media Participation a Legitimizing Mechanism of Mass Democracy. New media & society, 3(3), içinde (s.s. 357-380).
  • Castells, M. (2012). Ağ Toplumunda İletişim, İktidar ve Karşı İktidar. Yeni Medya Üzerine. Antalya: Akdeniz Üniversitesi İletişim Araştırma ve Uygulama Merkezi
  • Coleman, S. (2001). The Transformation of Citizenship? New Media and Politics (s.s. 110 - 121). London: SAGE Publications.
  • Doğu B. vd. (2014). Siyasetin Yeni Hali: Vaka-i Sosyal Medya - Seçimden Seçime, Gezi Direnişi'nden Hükümet Cemaat Çatışmasına. İstanbul: Kalkedon
  • Gil de Zúñiga, H., Veenstra, A., Vraga, E., ve Shah, D. (2010). Digital Democracy: Reimagining Pathways to Political Participation. Journal of Information Technology & Politics, 7(1), içinde (s.s. 36-51).
  • Kirk, R. Ve Schill, D. (2011). A Digital Agora: Citizen Participation in The 2008 Presidential Debates. American Behavioral Scientist, 55(3), içinde (s.s. 325-347).
  • Lilleker, D. (2013). Siyasal İletişim Temel Kavramlar. İstanbul: Kaknüs İletişim.
  • Moy, P., Manosevitch, E., Stamm, K., & Dunsmore, K. (2005). Linking Dimensions of Internet Use and Civic Engagement. Journalism & Mass Communication Quarterly, 82(3), içinde (s.s. 571-586).
  • Nisbet, M. C., & Scheufele, D. A. (2004). Political Talk as a Catalyst For Online Citizenship. Journalism & Mass Communication Quarterly, 81(4), içinde (s.s. 877-896).
  • Öksüz, O. ve Yıldız, E. (2004). Siyasal İletişimde İnternet Kullanımı: Türkiye ve ABD’deki Siyasal Partilerin Web Sitelerinin Karşılaştırmalı Analizi, 2nd International Symposium Communication In The Millenium: Dialogue Between American And Turkish Scholars’da sunulan bildiri, İstanbul Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi ve Texas Üniversitesi, 17-19 Mart.
  • Polat, R.K. (2005). The Internet and Political Participation. European Journal of Communication, 20(4). içinde (s.s. 435-459).
  • Tehranian, M. (1990). Technologies of Power: Information Machines and Democratic Prospects. Norwood: Ablex.
  • Timisi, N. (2003). Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi. Ankara:Dost.
  • Tokgöz, O. (2008). Siyasal İletişimi Anlamak. İstanbul: İmge.
  • Vedel, (2005). Political Communication In The Age Of The Internet. Political Communication In A New Era A Cross-National Perspective. New York: Routledge
  • Ward, S. ve Gibson, R. (2001). The Politics of the Future? UK Parties and the Internet. Elections in the Age of the Internet: Lessons from the United States, içinde (s.s. 38-47). London: Hansard Society.
  • Wolton, D. (1991). Medya Siyasal İletişimin Zayıf Halkası. Birikim. (30), içinde (s.s. 51-58).
  • Woody, S. J. Weare, C. Ve Musso J. (2004). Participation, Deliberative Democracy, and the Internet: Lessons from a National Forum on Commercial Vehicle Safety. Democracy Online: The Prospects for Political Renewal Through the Internet, içinde (s.s. 167-179).
There are 21 citations in total.

Details

Journal Section Research Articles
Authors

Övünç Meriç

Publication Date January 26, 2017
Submission Date October 14, 2016
Published in Issue Year 2017 Volume: 9 Issue: 4

Cite

APA Meriç, Ö. (2017). ÇEVRİMİÇİ SİYASAL İLETİŞİM ÜZERİNE BİR LİTERATÜR DEĞERLENDİRMESİ. Selçuk İletişim, 9(4), 25-39.