This article explores the adventure of bread, one of the essential substances of human nutrition, in Istanbul during Suleiman I's reign. It follows the primary sources about the production, supply, grinding, and distribution of wheat, the raw material of bread. In addition, it addresses the situation of the mills and bakeries supplying flour and bread and the quality, weight, and varieties of bread. It focuses on the production of wheat and its transportation to Istanbul, grinding and distribution, difficulties caused by disruptions in the supply-demand balance, and the arrangements of wheat-related procedures. It determines that the bread problem in the capital during the period was primarily concerned with wheat and had a strong relationship with mills. A central finding is that the low wheat yield and the inadequacy of mills grinding qualified flour were the most significant obstacles to adequately supplying the highly populated city. The city's supply, which was at the level of a knife-edge in terms of wheat, caused a severe shortage of bread in 1530. On the other hand, the bread varieties explicitly produced in this period show that the Turks carried some of their Central Asian habits to Istanbul and kept them alive until this period.
Bu makale geçmişte ve günümüzde insanlığın temel tüketim maddelerinden biri olan ekmeğin Kanuni dönemi İstanbul’undaki serüvenini incelemektedir. Ekmeğin hammaddesi olan buğdayın üretimi, tedariki, öğütülmesi ve dağıtımı için alınan önlemleri temel kaynaklardan takip eden çalışmada ayrıca Kanuni dönemi İstanbul’unda un ve ekmek ihtiyacını karşılayan değirmen ve fırınların durumu ve üretilen ekmeklerin nitelik, gramaj ve çeşitleri ele alınmaktadır. Buğday üretimi ve üretilen buğdayın çeşitli şehirlerden tedarik edilerek İstanbul’a getirilmesi, öğütülmesi, şehirdeki fırıncılara dağıtımı ile arz-talep dengesinde yaşanan bozulmalar sebebiyle yaşanan sıkıntılar ve tüm bu süreçlere ilişkin yapılan düzenlemeler araştırmanın odaklandığı konulardır. Kanuni döneminde Osmanlı başkentindeki ekmek sorununun temelde bir buğday sorunu olduğu ve bunun değirmenlerle yakın ilişkisinin bulunduğu tespit edilmektedir. İmparatorluk coğrafyasındaki buğday veriminin düşük olması ve değirmenlerin nitelikli un üretimi noktasındaki yetersizliği, bu yüksek nüfuslu şehrin iaşesinin gereği gibi karşılanmasının önündeki en önemli engel olduğu, çalışmanın temel bulgularından biridir. Nitekim buğday açısından bıçak sırtı diyebileceğimiz düzeyde gerçekleşen şehrin iaşesi, 1530 yılında ciddi bir ekmek sıkıntısının yaşanmasına neden olmuştur. Diğer yandan Kanuni döneminde üretilen fakat daha sonraki dönemlerde görülmeyen ekmek çeşitleri, Türklerin Orta Asya’daki kimi alışkanlıklarını İstanbul’a taşıdıklarını ve bu döneme kadar yaşattıklarını göstermektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Ottoman Society |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Early Pub Date | October 14, 2023 |
Publication Date | October 15, 2023 |
Submission Date | May 22, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 Issue: 6 |