During the late Ottoman era, particularly the Hamidian period (1876-1909), a culture of diligent labor and industriousness emerged, emphasizing economic progress. State-led initiatives triggered substantial socio-economic shifts, alongside increased regulations to integrate Sufi networks into state apparatus to reduce their economic burden due to constant benefit from the endowment funds. At this juncture, Tâhirülmevlevî (Mehmet Tâhir Olgun) (d. 1951) departed from the Yenikapı Mevlevîhâne and firmly rejected benefiting from endowment funds. Instead, he turned to press and publishing activities that he believed would sustain both his livelihood and spiritual service. His narrative, especially encapsulated in his autobiographical novel Teşebbüs-i Şahsî (1912), offers a critique of the administrative reforms of the era, articulating a perspective that the lack of ethical integrity and judicial fairness severely impeded the successful adoption of teşebbüs-i şahsî (individual initiative) frameworks. His reflections extend to critique societal perceptions of Sufis as economic dependents, delving into why substantial reforms failed to gain traction within the Turkish-Muslim community. Through his literary and journalistic endeavors, Olgun not only personifies the concept of individual initiative but also critically examines its execution and impact within the complex socio-political landscape of late Ottoman society, underscoring the complex interplay between individual aspirations and collective societal transformations.
Geç Osmanlı dönemi özellikle II. Abdülhamid devri (1876-1909), tasavvufî oluşumların devletin reform girişimlerine katkıları açısından ve vakıf gelirlerine bağımlılıkları nedeniyle sosyo-ekonomik anlamda eleştirildiği bir dönemdir. Bu çalışma, Tâhirülmevlevî (Mehmet Tâhir Olgun)’nin (ö. 1951) geç Osmanlı modernleşmesine entelektüel ve sosyo-ekonomik katkıları incelemektedir. Tâhirülmevlevî, vakıf gelirlerine dayanmaktan vazgeçerek girişimcilik ve gazetecilik faaliyetlerine yönelmiştir. Araştırma, Teşebbüs-i Şahsî (1912) romanı ve yayıncılık faaliyetleri üzerinden, Tâhirülmevlevî’nin tasavvufî yaşamın ilkelerini bireysel girişimcilik ve ekonomik bağımsızlık değerleriyle nasıl birleştirdiğini analiz etmektedir. Bu bağlamda, çalışmada hem dönemin başarısız reform girişimlerine yönelik eleştirileri hem de modernleşme sürecine entelektüel bir yanıt olarak verdiği katkılar tarihsel bir perspektifle ele alınmaktadır. Araştırmanın temel kaynakları arasında Tâhirülmevlevî’nin hatıratları, mektupları ve Osmanlı Arşiv belgeleri yer almakta, bu materyaller üzerinden onun bireysel girişim ve toplumsal dönüşüm arasındaki karmaşık ilişkiyi nasıl ele aldığı değerlendirilmektedir. Bu girift ilişki ağına dair tahliller ve değerlendirmeler, özellikle müellifin kendi yaşam tecrübesinden ilham alan otobiyografik romanı Teşebbüs-i Şahsî’de belirgin bir şekilde yer bulmaktadır. Bu araştırma, Tâhirülmevlevî’nin Osmanlı toplumundaki değişimlere verdiği yanıt üzerinden, bireysel çaba ile toplumsal dönüşüm arasındaki ilişkiyi açıklamakta ve sûfi entelektüellerin modernleşmeye tepkilerine dair bir katkı sunmaktadır.
Harvard University CMES
Doktora sonrası çalışmalarımla ilgili olarak, misafir araştırmacılık sürecinde bulunduğum Harvard Üniversitesi Orta Doğu Araştırmaları Merkezi'ne ve danışmanım Prof. Dr. Cemal Kafadar'a desteklerinden dolayı teşekkür ederim.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | History of Ottoman Socio-Economy, Ottoman Society |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | October 15, 2024 |
Submission Date | April 17, 2024 |
Acceptance Date | October 4, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Issue: 8 |