Didaktik Geleneği ve Türk Eğitimine Olası Yansımaları: Eğitim Programları Geleneği ile Karşılaştırmalı bir Çözümleme

Year 2022, Volume: 9 Issue: 3, 1213 - 1244, 29.12.2022

M. Emir Rüzgar Nilay Bumen

https://doi.org/10.30900/kafkasegt.1089482

Cited By: 1

Abstract

Didaktik geleneği, Kıta Avrupası’nda (özellikle Almanya ve Kuzey Avrupa) etkili bir eğitim (okullaşma) yaklaşımıdır. Bu gelenek; okullaşmada yaygın Anglo-Amerikan geleneği olan Eğitim Programından (Curriculum) farklılıklar göstermektedir. İki gelenek arasında 1990’lı yılların sonlarında bir diyalog ve etkileşim süreci başlamış, böylece program kuramı alanında yapılan çalışmaların önemli bir kısmı Didaktik geleneğinin incelenmesine ve onun Eğitim Programı geleneği ile karşılaştırılmasına ayrılmıştır. Öte yandan Didaktik geleneğine yönelik Türkçe alanyazın incelemesi, bu konudaki çalışmaların çok sınırlı olduğunu göstermiştir. Dolayısıyla bu çalışmanın amacı, Didaktik geleneğini Eğitim Programı geleneği ile paralel bir şekilde incelemek ve bu geleneğin mevcut durumda Türk eğitim dünyası için ne gibi etkilerinin olabileceğini çözümlemektir. Söz edilen amaca ulaşmak için makale üç bölümde yapılandırılmıştır. Birinci bölümde bu iki geleneğin doğuşuna neden olan gelişmeler tartışılmıştır; çünkü birer okullaşma geleneği olarak Didaktik ve Eğitim Programı, benzer bağlamlarda yaşam bulmuş ve gelişmiştir. İkinci bölümde Didaktik ve Eğitim Programı geleneklerinin özellikleri karşılaştırmalı olarak çözümlenmiş ve bu iki gelenek arasındaki diyalog girişimlerine yer verilmiştir. Üçüncü ve son bölümde ise Didaktik’in Türkiye’deki eğitim araştırmaları ve okullaşmaya olası katkıları ele alınmıştır. Çalışma kapsamındaki inceleme ve tartışmalar sonucunda Anglo-Amerikan Eğitim Programı geleneğinin güçlü bir biçimde yerleşmiş olduğu Türk program yazınında, Kıta-Kuzey Avrupa’daki Didaktik geleneğinden öğrenilebilecek hususlar ve gelişim alanları belirlenmiştir. Didaktik’in Türkiye’deki eğitim araştırmaları ve okullaşmaya olası katkıları a) Bildung kavramı ve anlayışıyla tanışmak, b) öğretmen özerkliği ve profesyonelliğini yeniden ele almak, c) öğrettiğimiz içeriklerin öğrencilerin ufkuna ve geleceğine katkılarını tartışmak, d) ders içeriklerinin okuldaki diğer program unsurlarıyla bağlantılarını belirlemek, e) bağımsız ve bütüncül olarak eğitilmiş bireylerin değerlendirilmesini yeniden düşünmek başlıkları altında tartışılmıştır.

Keywords

Didaktik, Eğitim Programı, Program kuramı, Karşılaştırmalı analiz, Zorunlu eğitim.

Supporting Institution

Yoktur

Project Number

Proje kapsamında hazırlanmamıştır

Didaktik Tradition and Its Potential Reflections on Turkish Education: A Comparative Analysis with Curriculum

Abstract

Didaktik tradition is an influential schooling approach in Continental Europe (especially Germany and North Europe). In terms of basic components of education, this tradition has many similarities as well as differences from Curriculum tradition that is quite prevalent in schooling worldwide. A dialogue attempt was initiated between these two traditions at the end of the 1990s. Ever since, there has been a great interest in curriculum theory studies to examine the nature of Didaktik and to compare it with Curriculum tradition. However, a literature review has yielded that Turkish literature on Didaktik is not prosperous. Therefore, the primary aim of this article was to examine Didaktik while comparing it to Curriculum and to analyze what type of influences it might have on Turkish curriculum literature. To achieve this aim, the study is divided into three parts. The first section investigated developments that led to the creation of these traditions as they both stem from common roots. In the second part, characteristics of both Didaktik and Curriculum were comparatively examined while also discussing the dialogue efforts between the two. The third and last section critically analyzed the potential influences of Didaktik on educational research and schooling in Turkey. As a result of examinations and discussions of this study, it was concluded that Turkish curriculum literature, heavily influenced by Anglo-American Curriculum tradition, has a lot to reflect on and learn from Didaktik. Specifically, it was maintained that potential influences of Didaktik on educational research and schooling in Turkey can be reviewed under the following headings: (i) Introducing the concept of Bildung to Turkish literature, (ii) Reexamining teacher autonomy and professionalism, (iii) Discussing the impact of the content on students’ future and horizon, (iv) Identifying the relation of the content to other curricular components and (v) Reconsidering the evaluation of autonomous and holistically educated individuals.

Keywords

Didaktik, Curriculum, Curriculum theory, Comparative analysis, Compulsory education

Project Number

Proje kapsamında hazırlanmamıştır

References

• Akagündüz, Ü. (2016). Sanayi Devrimi ve sanayileşme. İ. Güven (Ed.), Uygarlık Tarihi (6. Baskı) içinde (ss. 422-431). Ankara: Pegem Akademi.
• Aktan, S. (2013). Curriculum research in Turkey: From the Ottoman Empire to the Republic. In W. F. Pinar (Ed), International handbook of curriculum research (pp. 514-522). Routledge.
• Aktan, S. (2014). Curriculum research in Turkey: From the Ottoman Empire to the Republic. In Pinar, W.F. (Ed.) International handbook of curriculum research. (pp. 502-510) 2nd ed. NY, Routlegde.
• Aktan, S. (2015). Bir öncü ve eseri: Planlı eğitim ve değerlendirme - Türkiye’de bilimsel-teknik program geliştirme paradigmasının doğuşu. Turkish Studies, 10/11, 39-56. DOI: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.8617
• Aktan, S. (2018). Curriculum studies in Turkey: A historical perspective. NY: Palgrave macmillan, Springer Nature America, Inc.
• Aktan, S. ve Serpil, H. (2018). Kıta Avrupası pedagojisinde Didaktik: Temelleri ve problemleri üzerine bir inceleme. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Dergisi, 8(1), 111-134, doi: 10.31704/ijocis.2018.006.
• Antel, S.C. (1952). Umumi Didaktik. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları No:359. İstanbul.
• Atik-Kara, D., Kürüm-Yapıcıoğlu, D. ve Sever, D. (2020). Eğitim programları ve öğretim lisansüstü eğitim programlarının incelenmesi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (AUJEF), 4(2), 163-190.
• Autio, T. (2017). Curriculum theory in contestation? American Curriculum, European Didaktik, and Chinese Wisdom traditions as hybrid platforms for educational leadership. In Uljens, M. & Ylimaki, R.M. (Eds.) Bridging Educational Leadership, Curriculum Theory and Didaktik: Non-affirmative Theory of Education. (pp. 257-282). Springer, DOI 10.1007/978-3-319-58650-2
• Aytaç, K. (2012). Avrupa eğitim tarihi: Antik çağdan 19. yüzyılın sonlarına kadar. Ankara: Phoenix Yayınevi.
• Baş, G. ve Kıvılcım, Z. S. (2019). Türkiye’de öğrencilerin merkezi sistem sınavları ile ilgili algıları: Bir metafor analizi çalışması. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi – Journal of Qualitative Research in Education, 7(2), 639-667. doi: 10.14689/issn.2148-2624.1.7c.2s.8m
• Berktaş, S. ve Dimli Oraklıbel, R. (2021). Sanayi Devrimi ile gelen değişim: İş bölümü ve yabancılaşma. Atlas Sosyal Bilimler Dergisi, 1(6), 112-121.
• Bobbitt, J. F. (2017). Eğitim Programı. (Çev. M. Emir Rüzgar). Ankara: Pegem Akademi. (Yapıtın orijinali 1918 yılında yayımlandı).
• Buldur, S., & Acar, M. (2019). Ortaokul öğretmenlerinin merkezi sınavlara yönelik görüşleri. Kastamonu Education Journal, 27(1), 319-330. doi:10.24106/kefdergi.2543
• Buyruk, H. & Akbaş, A. (2021). Öğretmenlerin mesleki profesyonelliği ile özerkliği arasındaki ilişkiye dair bir çözümleme. Eğitim ve Bilim, 46(208), 431-451. DOI: 10.15390/EB.2021.9996
• Bümen, N. T. (2020). Türkiye’de eğitim programı uzmanı olmak. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 18(2), 757-776, doi: https://doi.org/10.37217/tebd.757483
• Bümen, N.T. (2005). Okulda çoklu zekâ kuramı. Ankara, Pegem A yayıncılık.
• Bümen, N.T. (2009). Köy Enstitülerinde uygulanan öğretim ilke ve yöntemleri. Eğitbilim Işığında Köy Enstitüleri Sempozyumu, 16 Nisan 2009, İzmir.
• Büyüköztürk, Ş. (2016). Sınavlar üzerine düşünceler. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 6(2), 345-356.
• Canbolat, Y. (2020). Türkiye'de ortaöğretim öğretmenlerinin mesleki özerkliği: Var olan ve olası politikaların bir analizi [Professional autonomy of high school teachers in Turkey: A retrospective and prospective policy analysis]. Education & Science, 45(202), 141-171. https://doi.org/10.15390/EB.2020.7833
• Cubberley, E. P. (2004). Eğitim Tarihi I. (Çev. Engin Noyan). Ankara: Yeryüzü Yayınevi.
• Çapuk, S. (2014). Türkiye ve ABD’de yürürlükte olan “eğitim programları ve öğretim” alanındaki yüksek lisans ve doktora programlarının karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
• Çetin, A., & Ünsal, S. (2019). Merkezi sınavların öğretmenler üzerinde sosyal, psikolojik etkisi ve öğretmenlerin öğretim programı uygulamalarına yansıması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34(2), 304-323. doi: 10.16986/HUJE.2018040672
• Çetinkıran Balcı, E. (2018). İsteme özgürlüğünden eylem özgürlüğüne: Kant’ın özgürlük görüşü. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 35(1), 20-32, doi: 10.32600/huefd.434145
• Çobanoğlu, R. & Yıldırım, A. (2021). Türkiye’de program geliştirme çalışmaları: Cumhuriyet’in ilanından günümüze tarihsel bir analiz. TEBD, 19(2), 810-830. https://doi.org/10.37217/tebd.912329
• Çolak, İ. & Altınkurt, Y. (2017). The relationship between school climate and teacher autonomy behaviors. Educational Administration: Theory and Practice, 23(1), 33-71. https://www.mendeley.com/catalogue/34b31e5b-8ffa-34dd-943c-275edad65991/
• De Vries, J. (1994). The industrial revolution and the industrious revolution. The Journal of Economic History, 54(2), 249-270.
• Demirel, Ö. (1992). Türkiye’de program geliştirme uygulamaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 27-43. http://www.efdergi.hacettepe.edu.tr/yonetim/icerik/makaleler/1385-published.pdf adresinden erişilmiştir.
• Demirel, Ö. (2017). Eğitimde program geliştirme: Kuramdan uygulamaya. Ankara: Pegem Akademi.
• Deng, Z. (2016). Bringing curriculum theory and didactics together: A Deweyan perspective. Pedagogy, Culture & Society. 24(1), 75-99, doi: https://doi.org/10.1080/14681366.2015.1083465
• Deng, Z. (2020). Knowledge, content, curriculum and didaktik: Beyond social realism. Oxon, OX: Routledge.
• Deng, Z. (2021a). Bringing content back in rethinking teaching and teachers. In E. Krogh, A. Qvortrup & S. T. Graf (Eds.), Didaktik and curriculum in ongoing dialogue (pp. 25-40). Oxon, OX: Routledge.
• Deng, Z. (2021b). Constructing ‘powerful’ curriculum theory, Journal of Curriculum Studies, 53(2), 179-196, DOI: 10.1080/00220272.2021.1887361
• Dincer, A. (2019). Language teacher autonomy in Turkish EFL context: Relations with teachers' autonomy and job satisfaction levels. I-manager’s Journal on English Language Teaching, 9(2), 11-25. https://doi.org/10.26634/jelt.9.2.15470
• Doll, W. E. (1993). Curriculum possibilities in a “post”-future. Journal of Curriculum and Supervision, 8(4), 277-292.
• Doyle, W. (2017). The Didaktik/Curriculum dialogue: What did we learn? In M. Uljens & P. Ylimaki (Eds.), Bridging educational leadership, Curriculum Theory and Didaktik: Nonaffirmative theory of education (pp. 219–228). Cham: Springer.
• Eckoff, W. J. (1896). Herbart’s ABC of Sense-perception and minor pedagogical works. New York: D. Appleton and Company.
• Eisner, E.W. (2016). “Bir okulun işini iyi yapıyor olması” ne anlama gelir? Bümen, N.T. (çeviri editörü) Eğitim programlarında güncel sorunlar (s.21-29). Ankara: PegemAkademi.
• Erdem. C. (2020). Öğretmen kimliği araştırmalarında yeni bir kavram: Öğretmen etkenliği. Adıyaman Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(1), 32-55.
• Erdem. C. (2021). Etken öğretmenliğin inşasında temel bir yeterlik olarak eğitim programı okuryazarlığı. Bolat, Y. Eğitim programı okuryazarlığı (Ed.) içinde. (s. 60-75). Ankara, PegemAkademi.
• Erişti, B. (2013). Türk üniversitelerinde eğitim programları ve öğretim anabilim dalında görev yapan öğretim elemanlarının profilleri. Eğitim ve Bilim, 38(167), 312–326.
• Erss, M. (2018). ‘Complete freedom to choose within limits’ – teachers’ views of curricular autonomy, agency and control in Estonia, Finland and Germany. The Curriculum Journal, 29(2), 238-256. https://doi.org/10.1080/09585176.2018.1445514
• Evcin, N.D. (2015). Nesneleştirme ve genelleştirme kıskacında öğretmen: Merkezi sınavların öğretmenlik mesleğine etkileri. Eleştirel Pedagoji, 7(42), 74-76. http://www.elestirelpedagoji.com/FileUpload/ks7397/File/elestirel_pedagoji_sayi_42.pdf#page=69 adresinden erişilmiştir.
• Friesen, N. (2018). Continuing the dialogue: Curriculum, Didaktik and theories of knowledge. Journal of Curriculum Studies, 50(6), 724-732.
• Friesen, N. (2020). ‘Education as a Geisteswissenschaft’: An introduction to human science pedagogy. Journal of Curriculum Studies, 52(3), 307-322. https://doi.org/10.1080/00220272.2019.1705917
• GEM-Global Education Monitoring Report Team (2017). Accountability in education: Meeting our commitments; Global education monitoring report summary, 2017/8. UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization). http://unesdoc.unesco.org/images/0025/002595/259593e.pdf
• Genç, Ö. (2016). Çocukların Orta Çağ Avrupa'sındaki yeri. VAKANÜVİS-Uluslararası Tarih Araştırmaları Dergisi, 1(1), 241-261.
• Gözütok, D. (2003). Türkiye’de program geliştirme çalışmaları. http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/ dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/160/gozutok.htm sayfasından erişilmiştir.
• Gundem, B. B. (2000). Understandıng European Didactics. In B. Moon, S. Brown & M. Ben-Peretz (Eds.), Routledge International Companion to Education (pp. 235-262). NY: Routledge.
• Güven, İ. (2019). Eğitim tarihi. Ankara: Pegem Akademi.
• Güven, İ. (Ed.). (2016). Uygarlık tarihi (6. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Hamerow, T. S. (1989). The birth of a new Europe: State and society in the nineteenth century. Chapel Hill: UNC Press.
• Hamilton, D. (1999). The pedagogic paradox (or why no didactics in England?). Pedagogy, Culture & Society, 7(1), 135-152.
• Hamilton, D. & Gudmundsdottir, S. (1994). Didaktic and/or Curriculum? Curriculum Studies, 2(3), 345-350, DOI: 10.1080/0965975940020305
• Hazır Bıkmaz, F., Aksoy, E., Tatar, Ö., & Atak Altınyüzük C. (2013). Eğitim programları ve öğretim alanında yapılan doktora tezlerine ait içerik çözümlemesi (1974-2009 ). Eğitim ve Bilim, 38(168). http://egitimvebilim.ted.org.tr/index.php/EB/article/view/1627 adresinden erişilmiştir.
• Hébert, C., Ibrahim, A., Ng-A-Fook, N., & Smith, B. (Ed.). (2019). Internationalizing curriculum studies: Histories, environments, and critiques. Cham: Palgrave Macmillan.
• Herbart, J. F. (1904). Outlines of educational doctrine. (Translator Alexis F. Lange). New York: The Macmillan Company.
• Hilgenheger, N. (1993). Johann Friedrich Herbart. Prospects: The Quarterly Review of Comparative Education, 23(3-4), 649–664.
• Hopmann, S. (2007). Restrained teaching: The common core of Didaktik. European Educational Research Journal, 6(2), 109-124, doi: 10.2304/eerj.2007.6.2.109
• Hopmann, S. (2015). ‘Didaktik meets Curriculum’ revisited: Historical encounters, systematic experience, empirical limits. Nordic Journal of Studies in Educational Policy. 1, 27007, DOI: 10.3402/nstep.v1.27007
• Hopmann, S., & Riquarts, K. (1995). Starting a dialogue: Issues in a beginning conversation between Didaktik and the curriculum traditions. Journal of Curriculum Studies, 27(1), 3–12.
• Horlacher, R. (2018). The same but different: The German Lehrplan and curriculum. Journal of Curriculum Studies, 50(1), 1-16, doi: https://doi.org/10.1080/00220272.2017.1307458
• İnönü, E. (2004). Bilimsel devrim ve Türkiye. Osmanlı Bilimi Araştırmaları, 5(2), 103-116.
• İşcan, C. D., ve Bıkmaz, F. H. (2012). Eğitim programları ve öğretim alanında lisansüstü eğitim programlarının analizi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 45(1), 107–138.
• Jank, W. (2014). Didaktik, Bildung, content: On the writings of Frede V. Nielsen. Philosophy of Music Education Review, 22(2), 113-131.
• Kamer, S. T. (2019). Eğitimin sosyal ve kültürel temelleri: Kavramlar, olgular ve olaylar. Ankara: Pegem Akademi.
• Kansanen, P. (1995). The Deutsche Didaktik. Journal of Curriculum Studies, 27(4), 347-352, doi: 10.1080/0022027950270401
• Karatay, M., Günbey, M. ve Taş, M. (2020). Öğretmen profesyonelliği ile özerklik arasındaki ilişki. Munzur Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 9(2), 173-195.
• Kenklies, K. (2012). Educational theory as topological rhetoric: The concepts of pedagogy of Johann Friedrich Herbart and Friedrich Schleiermacher. Studies in Philosophy and Education, 31(3), 265-273.
• Kosso, P. (1992). Reading the book of nature: An introduction to the philosophy of science. Cambridge, England: Cambridge University Press.
• Kozikoğlu, İ. ve Senemoğlu N. (2015). Eğitim programları ve öğretim alanında yapılan doktora tezlerinin içerik analizi (2009-2014). Eğitim ve Bilim, 40(182), 29-41.
• Krogh, E. Qvortrup, A. & Graf, S.T. (2021) (Eds.) Didaktik and curriculum in ongoing dialogue. New York, Routledge. https://doi.org/10.4324/9781003099390
• Mızıkacı, F. (2019). Eğitim programlarının karmaşık kodları: ideoloji, bilgi, pedagoji söylemi ve değerlendirme. Aslan, B. ve Hazır Bıkmaz, F. (Editörler) Prof. Dr. Mehmet Ali Kısakürek’e armağan: Eğitimde 50 yıl. (ss. 219-230). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Miller, P. (1989). Historiography of compulsory schooling: What is the problem? History of Education. Journal of the History of Education Society, 18(2), 123-144, doi: 10.1080/0046760890180202
• Nuhoğlu Soysal, Y. & Strang, D. (1989). Construction of the first mass education systems in nineteenth-century Europe. Sociology of Education, 62(4), 277-288.
• OECD (2017). Education at a Glance 2017: OECD Indicators, OECD Publishing, Paris.
• Ozan, C., ve Köse, E. (2014). Eğitim programları ve öğretim alanındaki araştırma eğilimleri. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 116. https://doi.org/10.19126/suje.76547
• Ömür, Y. E. & Bavlı, B. (2020). High-stakes testing and transformation in the occupational identity of teachers. Journal of Economy Culture and Society, DOI: 10.26650/JECS2019-0101.
• Özgen, B. (1991). Köy enstitülerinde uygulanan eğitim-öğretim ilke ve yöntemleri. İzmir: Duyallar Matbaası.
• Özkal, N. (2020). Eğitim programları ve öğretim alanında yapılan doktora tezlerinin incelenmesi: 2015-2019. OPUS–Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 15(25), 3415-3442. DOI: 10.26466/opus.647030
• Öztaşkın, G. K. (2013). Olympos antik kenti episkopeion yapı topluluğu. Yayımlanmamış doktora tezi. Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Panofsky, E. (1944). Renaissance and Renascences. The Kenyon Review, 6(2), 201-236.
• Paulsrud, D. & Wermke, W. (2020). Decision-making in context: Swedish and Finnish teachers’ perceptions of autonomy. Scandinavian Journal of Educational Research, 64(5), 706-727. https://doi.org/10.1080/00313831.2019.1596975
• Pinar, W. (2011). The character of curriculum studies: Bildung, Currere, and the recurring question of the subject. New York: Palgrave Macmillan.
• Pinar, W. F. & Miller, J. L. (1982). Feminist curriculum theory: Notes on the American field 1982. The Journal of Educational Thought, 16(3), 217-224.
• Platon. (1998). Yasalar. (Çev. C. Şentuna ve S. Babür). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Prince, J. T. (1892). Methods of instruction and organization of the schools of Germany. Boston: Lee and Shepard Publishers.
• Rüzgar, M. E. (2020). Anka kuşu veya Sisifos: Schwab’tan sonra eğitim programları alanı. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 53(3), 1153-1179.
• Sağbaş, N. Ö. ve Özdemir, M. (2021). Türk eğitim sistemindeki kozmik yapının felsefesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 54(3), 921-946, doi: 10.30964/auebfd.724099
• Schwab, J. J. (1983). The practical 4: Something for curriculum professors to do. Curriculum Inquiry, 13(3), 239–265.
• Schwab, J. J. (2013). The practical: A language for curriculum. Journal of Curriculum Studies, 45 (5), 591–621. (Reprinted from The practical: a language for curriculum by J. J. Schwab, 1970, Washington, D.C: National Education Association). https://doi.org/10.1080/00220272.2013.809152
• Seel, H. (1999). Allgemeine Didaktik (General Didactics) and Fachdidaktik (Subject Didactics). In B. Hudson, F. Buchberger, P. Kansanen & H. Seel (Eds.), Didaktik/Fachdidaktik as science(-s) of the teaching profession? (pp. 13-20). Umea, Sweden: Thematic Network for Teacher Education in Europe (TNTEE) Publication. http://tntee.umu.se/publications
• Sert, M., Gündoğdu, K. & Akar-Vural, E. (2018). Türkiye'de eğitim programları ve öğretim alanının bugünü, yarını. 27. Uluslararası Eğitim Bilimleri Kongresi’nde sunulmuş bildiri, Antalya, Türkiye.
• Shirley D. (2008). The coming of post-standardization in education: What role for the German Didaktik tradition? In M.A. Meyer, M. Prenzel & S. Hellekamps (Eds.), Perspektiven der Didaktik: Zeitschrift für Erziehungwissenschaft (pp. 35-45). Germany: VS Verlag für Sozialwissenschaften. https://doi.org/10.1007/978-3-531-91775-7_3
• Shirley, D. (2009). American perspectives on German educational theory and research: A closer look at both the American educational context and the German Didaktik tradition. In K. H. Arnold, S. Blömeke, R. Messner & J. Schlömerkemper (Eds.), Allgemeine Didaktik und Lehr-Lernforschung: Kontroversen und Entwicklungsperspektiven einer Wissenschaft vom Unterricht (pp. 195-209). Heilbrunn: Klinkhardt.
• Sönmez, V. (2011). Eğitimin tarihsel temelleri. V. Sönmez (Ed.), Eğitim Bilimine Giriş (8. Baskı) içinde (ss. 25-60). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Şahin, R. (2019). Sanayi Devrimi Osmanlı İmparatorluğu’nda neden başlamadı? Business, Economics and Management Research Journal, 2(1), 1-16.
• Tahirsylaj, A. (2019). Revisiting ‘curriculum crisis’ dialogue: In search of an antidote, Nordic Journal of Studies in Educational Policy, 5(3), 180-190, DOI: 10.1080/20020317.2019.1664217
• Tahirsylaj, A. (2021). Teacher responsibility over intended, taught, and tested curriculum, and its association with students’ science performance in PISA 2015 across Didaktik and curriculum countries. In Krogh, E., Qvortrup, A. & Graf, S.T. (Eds.) Didaktik and curriculum in ongoing dialogue. (pp.222-233) https://doi.org/10.4324/9781003099390
• Tahirsylaj, A., Niebert, K. & Duschl, R. (2015). Curriculum and Didaktik in 21st century: Still divergent or converging? European Journal of Curriculum Studies, 2(2), 262-281.
• Tokgöz Can, M. & Bümen, N.T. (2021). Turkish teachers’ autonomy in using and adapting curriculum: A mixed methods study. Issues in Educational Research, 31(4), 1270-1292.
• Tröhler, D. (2014). International curriculum research: Why and how? In W. Pinar, ed., International handbook of curriculum research, (pp. 60–66) Second ed. New York and London: Routledge.
• Tyler, R. W. (2021). Eğitim programlarının ve öğretimin temel ilkeleri. (2. baskı). (Çev. M. Emir Rüzgar ve Berna Aslan). Ankara: Pegem Akademi. (Yapıtın orijinali 1949 yılında yayımlandı).
• Uljens, M. & Ylimaki, R.M. (Eds.). (2017). Bridging educational leadership, curriculum theory and Didaktik: Non- affirmative theory of education. Cham, Switzerland: Springer Open.
• Ünder, H. (2002). Salih Zeki, Yusuf Akçura, Muallim M. Cevdet: Skolastik eğitim ve Türkiye’de skolastik tarz. Ankara: Epos Yayınları.
• Varış, F. (1989). Millî eğitimde birkaç kritik sorun. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 22(1), 1-6. https://dergipark.org.tr/tr/pub/auebfd/issue/48019/607443 adresinden erişilmiştir.
• Vásquez-Levy, D. (2002). Bildung-centred Didaktik: A framework for examining the educational potential of subject matter. Journal of Curriculum Studies, 34(1), 117-128, doi: 10.1080/00220270110056581
• Vollmer, H. J. (2021). Bildung as the central category of education? In E. Krogh, A. Qvortrup & S. T. Graf (Eds.), Didaktik and curriculum in ongoing dialogue (pp. 137-163). Oxon, OX: Routledge.
• von Humboldt, W. (1999/1793). Theory of Bildung. (Translator Gillian Horton-Kruger). In I. Westbury, S. Hopmann & K. Riquarts (Eds.), Teaching as a reflective practice: The German Didaktik tradition (pp. 57-61). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
• Werler, T. (2021). From Didaktik to learning (sciences). In E. Krogh, A. Qvortrup & S. T. Graf (Eds.), Didaktik and curriculum in ongoing dialogue (pp. 41-64). Oxon, OX: Routledge.
• Werler, T.C. & Tahirsylaj, A. (2020). Differences in teacher education programmes and their outcomes across Didaktik and curriculum traditions. European Journal of Teacher Education, doi: https://doi.org/10.1080/02619768.2020.1827388
• Wermke, W. & Prøitz, T. S. (2019). Discussing the curriculum-Didaktik dichotomy and comparative conceptualisations of the teaching profession. Education Inquiry, 10(4), 300-327. DOI: 10.1080/20004508.2019.1618677
• Westbury, I. (1998). Didaktik and Curriculum studies. In B. B. Gundem & S. Hopmann (Eds.), Didaktik and/or curriculum: An International Dialogue (pp. 47-78). New York: Peter Lang.
• Westbury, I. (2000). Teaching as a reflective practice: What might Didaktik teach curriculum. In I. Westbury, S. Hopmann & K. Riquarts (Eds.), Teaching as a reflective practice: The German Didaktik tradition (pp.15-39). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
• Willbergh, I. (2021). Bildung-centered general didactics. Oxford Research Encyclopedias, Education. Oxford, UK: Oxford Univerity Press (OUP).
• Wronowski, M. L. (2020). De-professionalized and demoralized: A framework for understanding teacher turnover in the accountability policy era. Leadership and Policy in Schools, 20(4), 599-629, DOI: 10.1080/15700763.2020.1734209
• Yaşar, C. G., & Aslan, B. (2021). Curriculum theory: A review study. International Journal of Curriculum and Instructional Studies, 11(2), 237-260. DOI: 10.31704/ijocis.2021.012
• Yayla, A. (2005). Kant’ın ahlak eğitimi anlayışı. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38(1), 73-86.
• Yıldırım, C. (2012). Bilim tarihi (15. basım). İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Yıldız, A. (2014). İdealist öğretmenden sınava hazırlayıcı teknisyene: Öğretmenliğin dönüşümü. İstanbul, Kalkedon yayınları.
• Yüksel, S. (2011). Türk üniversitelerinde eğitim fakülteleri ve öğretmen yetiştirme. Ankara: Pegem Akademi.