KÜLTÜREL MİRASIN ÜLKE TURİZMİNE VE EKONOMİSİNE KATKISI “YALVAÇ KEÇECİLİĞİ”

Year 2020, Volume: 8 Issue: 2, 317 - 327, 01.10.2020

Emine Koçak

Abstract

Kültürel mirasın aktarımı turizmde rekabet edilebilirlik yerel halkın ilgisini çekme, yerel kaynak oluşturma ve ticarileşme ile doğrudan orantılıdır. Turizm gelirleri içerisinde büyük payı el sanatları ürünlerinin oluşturduğu düşünüldüğünde bu anlamda keçeciliğin de göz ardı edilemeyecek potansiyel bir güce sahip olduğunu söylemek de yanlış olmaz.
Günümüzde teknolojik açıdan çok ileri gitmiş toplumların geleneksel unsurlara sahip kültürel değerlerden turizm alanında etkin şekilde faydalandıkları görülmektedir. Teknolojik çağa yenik düşerek, işlevselliğini yitiren geleneksel keçelerin kültürel geçmişi ve birikiminin somut birer yansıması olarak toplumun yaşayış biçimini yansıttığı göz önüne alındığında bu sanatın turizm açısından önemi unutulmamalıdır. Standart bir üretim anlayışı ile pazarlama, kalite, model, arşivleme konularındaki organizasyon eksikliğini gidermek için bir devlet politikası oluşturulmalıdır.
Turizmin kültür miraslarının korunması ve yönetilmesi süreçlerinde aktif bir rol oynadığı düşünülerek geleneksel keçe üretimlerinin turizm aracılığı ile dünya literatüründe hak ettiği yeri alması için devlet veya özel kurum ve kuruluşlar ile üniversiteler, yerel yönetimler ve bireyler olarak yapılması gerekenlerin ayrıntılı olarak tartışıldığı bu çalışmada; Yalvaç’ta uzun yıllardır sürdürülen ve geleneksel bir el sanatı olan keçecilik sanatının mevcut durumu ve bu sanatın sürdürülebilirliğinde turizmin rolü açısından ele alınarak değerlendirilmiştir.
Keçe ile üretilen ürünlerin türleri, üretim süreçlerinde geçmişten günümüze ortaya çıkan değişimler; somut olmayan kültürel miras unsuru olarak günümüze ulaşan keçecilik el sanatının korunması, tanıtılması ve ekonomik ürün olarak değerlendirilmesi açısından da önem arz etmektedir.

Keywords

kültürel miras, keçe, turizm

References

• Referans 1 Ajanovic, E., Çizel, B. (2015). Unesco Yaratıcı Kentler Ağı ile Antalya Kentinin Değerlendirilmesi. Mediterranean Journal of Humanities, 1, 1-16.
• Referans 2 Anonim 1 (2003). Isparta Yıllığı. Cumhuriyetimizin 80. Yılı, İl Kültür Ve Turizm Müdürlüğü. Isparta
• Referans 3 Benson, W. (2014). The benefits of tourism handicraft sales at Mwenge handicrafts centre in Dar Es Salaami Tanzania. Bachelor’s Thesis, Tampere, Finland: Degree Programme in Tourism, Tampere University of Applied Sciences.
• Referans 4 Can, M. (2013), Geleneksel Türk El Sanatlarının Turizme Ve Ekonomiye Katkısı. Sosyal Ve Beşeri Bilimler Dergisi, 5 (2), 259-266. ISSN: 1309-8012 25.10.2010 tarihinde (chrome-extension://oemmndcbldboiebfnladdacbdfmadadm/https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/205998) adresinden erişildi.
• Referans 5 Çetin, T. (2010). Cumalıkızık Köyünde Kültürel Miras ve Turizm Algısı. Milli Folklor Uluslararası Kültür Araştırmaları Dergisi, Yıl, 22(87), 181-190. Referans 6 Diyarbekirli, N.(1972). Hun sanatı. İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Kültür Yayınları.
• Referans 7Güdü, Ö., Sonat, S. ve Bozok, D. (2015). El Sanatları Ve Turizm İlişkisi Çerçevesinde Türk Halı Dokumacılığının UNESCO Somut Olmayan Kültürel Miras Listesinde Yer Alan Örnekler Doğrultusunda Değerlendirilmesi. 14. Ulusal Turizm Kongresi, Nisan 2015, Sakarya, 564-579.
• Referans 8 Ilgın, Ö. (2011). 21. Yüzyıl Başında Tepme Keçe Ürünlerinin Geleneksel ve Çağdaş Tasarımlar Açısından İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Referans 9 Küçük, M. (2013). Çamlık Kasabası Turizm Potansiyelinin Değerlendirilmesi İçin Çözüm Önerileri, Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 3(2), 35-45.
• Referans 10 Öter, Zafer (2010). Türk El Sanatlarının Kültür Turizmi Bağlamında Değerlendirilmesi, Milli Folklor. 22: 86, 174-185.
• Referans 11 Özdoğan, N.O. (2014). Sürdürülebilir Turizm ve Kültürel Miras. M. Kozak (Ed.) Sürdürülebilir Turizm Kavram-Uygulamalar (s. 47-60). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Referans5 Özhekim Atiş, Didem (2009). “Keçenin Hikayesi ve Sanatsal Üretimler”, ZFTW Zeitschrift für die Welt der Türken (1)1: 123- 133.
• Referans 12 Tahir, M. (2007). Cultural tourism and the opportunities for presentation of the ethno cultural heritage. 16.08.2016 tarihinde (http://vasil7penchev. files.wordpress.com/2007/11/cultural-tourism-mumun.pdf. adresinden erişildi.
• Referans 13 Topbaş, A., Seyirci, M. (1987). Keçe Sanatı ve Afyon’da Keçecilik. Beldemiz, 9, 10-12 ve 45.
• Referans 14 Yalçınkaya, R.G. (2009). Keçeye Ter Düştü. İzmir: Elik yayınları.
• Referans 15 http://depts.washington.edu (Erişim tarihi:10.09.2010)
• Referans1 16 http://aregem.kulturturizm.gov.tr (Erişim tarihi:10.09.2010)