World War II began upon
Germany’s incursion of Poland on 1 September 1939. When this war started, Turkey’s
basic concern was to successfully manage this difficult situation without any
threat to its national sovereignty and territorial integrity. Therefore during
this tempestuous six-year war. the Turkish government have made great efforts
to follow policies that would exclude her out of this war despite the intense
pressure of the warring parties. The failure of the Nazi-Soviet bargain in
November 1940 was one of the incidents that severely affected the pace of war. Turkey, likewise, being extremely concerned
about both the German and Soviet intentions, took defensive measures against
any invasive attempt to be directed at its territories under priority threat –
Thrace and the eastern territories bordering the USSR: began procuring the
needs of the army: and tried hard to avoid any agreement that would lure her
directly into the waging war. To this end, she signed agreements and treaties of nonaggression and of
security commitments depending on the developments between the blocks
throughout the war, in order to secure its borders. When World War II ended
upon conclusion of unconditional surrender agreements by Germany and Japan,
Turkey saved herself from the destructive effects of the war by staying out of
the war. However, as the balance of powers in Europe changed in favor of the
USSR upon the defeat of Germany, Turkey faced an even greater danger evolving
in a different manner.
This article aims at
redefining the intensive pressures the Axis and the Allied Powers exerted on
Turkey for her entry into the war and the resistance Turkey displayed against
these pressures, within the framework of Turkish foreign policy. Furthermore,
the impacts of these policies on the course of war, and the consequences for
Turkey will be assessed.
1 Eylül 1939 günü Almanya’nın Polonya’ya saldırmasıyla İkinci Dünya Savaşı başladığında Türkiye’nin temel endişesi ulusal egemenliğine ve toprak bütünlüğüne zarar gelmeden bu badireyi en güvenli şekilde atlatabilmekti. Dünyayı kasıp kavuran bu altı yıllık savaş süresince, Türk başkenti yabancı istihbarat teşkilatlarının mücadele alanı haline geldi. Hitler Almanya'sı, Türkiye'yi kendi safına çekmek için her yolu denedi. Kasım 1940’da Nazi-Sovyet pazarlığının başarısız olması, savaşın bundan sonraki gelişimini önemli bir şekilde etkiledi. Türkiye bu nedenle savaş süresince bloklar arasındaki gelişmelere bağlı olarak karşılıklı saldırmazlık ve güvenlik taahhütleri içeren anlaşmalar imzalayarak sınırlarının güvenliğini garanti altına almaya çalışmıştır. İkinci Dünya Savaşı 7 Mayıs’ta Almanya, 2 Eylül 1945’te Japonya’nın kayıtsız koşulsuz teslim antlaşmalarını imzalamasıyla sona erdiğinde, Türkiye bütün dünyada etkilerini hissettiren büyük bir yıkımdan savaş dışı kalarak tek kurşun atmadan kurtulmuş oluyordu. Fakat bundan sonra Alman yenilgisi nedeniyle doğu Avrupa’daki dengenin SSCB lehine bozulması sonucu ortaya çıkan tehlike, şimdi başka bir biçimde Türkiye’nin tam karşısındaydı.
Bu makalede, İkinci Dünya Savaşı süresince Türkiye’nin savaşa girme konusunda iki taraftan maruz kaldığı yoğun baskılar ve bu baskılara karşı gösterdiği direnç, takip ettiği dış politikalar çerçevesinde açıklanmaya çalışılacak, ayrıca bu politikaların savaşın seyrine etki eden yönleri ve Türkiye açısından sonuçları değerlendirilecektir.
Вторая мировая война началась 1 сентября 1939 года, когда Германия напала на Польшу. В начале войны, для Турции наиболее серьезной проблемой стало его вовлечение в войну и следовательно, сохранение территориальной целостности. По этой причине, несмотря на сильное давление воюющих сторон, турецкое правительство предприняло большие усилия для проведения политики, которая исключила бы его из этой шестилетней войны. Тот факт, что Германия и Советский Союз не пришли к общему мнению к концу 1940 года, существенно повлиял на ход войны. При таком раскладе сил, Турция одинаково стала беспокоится политикой Германии и Советского Союза. С его стороны были приняты меры защиты от возможного нападения на её территорию во Фракии, с одной стороны и на восточной границе, с другой. Пытаясь обеспечить потребности армии, она также старалась избегать договоренностей, которые могли бы непосредственно привлечь к войне. В связи с этим, Турция попыталась гарантировать безопасность своих границ, подписав “взваимный договор о ненападении и дружбе”, зависимо от событий во время войны между блоками. Собственно говоря, после того, как Германия и Япония подписали соглашения о безоговорочной капитуляции, Турция не участвуя в войне, которая вызвала большие разрушения и потери, спясся от этого тяжелого бедствия. Однако, поражение Германии от войны изменил баланс в Восточной Европе и опасность, возникщая в результате советского влияния в этом регионе, в другом формате начала угрожать Турцию.
В нижеследующей статье, оценивается сильное давление со стороны обеих воюющих сторон на Турцию с целью вовлечения его в войну, устойчивость Турции к этим давлениям, проводимая Турцией внешняя политика; аспекты этой политики, влияющие на ход войны и его результаты.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | March 3, 2020 |
Submission Date | December 30, 2019 |
Published in Issue | Year 2020 Issue: 45 |