Abstract
There exist various much-debated issues in Turkish language regarding the grammar. One of those issues is the one regarding the topics of complementary verb and copula. Various resources have put forward different opinions on the issue, however, cannot reach a consensus. This study first presents some information from several resources on complementary verb and copula; and then talks about the historical process of the complementary verb. The study argues that the personal suffixes in the conjugation of present simple tense are not complementary verb suffixes but personal suffixes. The study states that copula +dır occurs only in the third person singular and third person plural; and that it may also occur in the first and second persons as well. The study attempts to explain that copula is not a complementary verb, but a separate suffix with a longstanding historical background.
Keywords
References
- 1. Banguoğlu, T., (1990). Türkçenin Grameri, Ankara.
- 2. Börekçi, M., (2009). Türkiye Türkçesinde Yapı ve İşlev Bakımından Sözcükler, Erzurum.
- 3. Çengel, H., (2005). Kırgız Türkçesi Grameri, Ankara.
- 3. Ergin, M., (1997). Türk Dil Bilgisi, İstanbul.
- 4. Gemalmaz, E., (1982). Standart Türkiye Türkçesi (STT)nin Formanlarının Enformatif Değerleri ve Bu Değerlerin İhtiyaç Halinde Bu Dilin Gelişimine Muhtemel Etkileri, Erzurum.
- 5. Güneş, S., (2010). “Türkçede “İmek Fiili” Hakkında”, III. Uluslar arası Dünya Dili Türkçe Sempozyumu, 16–18 Aralık 2010, İzmir.
- 6. Hatipoğlu, V., (1981). Türkçenin Ekleri, TDK Yay., Ank.
- 7. Karaağaç, G., (2011). Türkçenin Söz Dizimi, İstanbul.
- 8. Korkmaz, Z., (2003). Gramer Terimleri Sözlüğü, Ankara.
- 9. Savran, H., (2008). “Türk Dilinde “+dır” Bildirme Eki ve “dır” Bildirme Ekiyle Yapılan Belirsizlik Kelimeleri” U.Ü. Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Yıl 9, S. 14, s. 163-188. 2008/1
- 10. Topaloğlu, A., (1989). Dilbilgisi Terimleri Sözlüğü, İstanbul.
Abstract
Türkçede gramer açısından tartışılan birçok konu vardır. Bunlardan biri de ek fiil ve bildirme konusudur. Kaynaklar bu konuda değişik görüşler sunmuş; fakat ortak bir kanaate varamamışlardır. Bu çalışmamızda ilk önce ek fiil ve bildirme konusunda kaynaklardaki bilgileri verdik. Sonra ek fiilin tarihi sürecinden bahsettik. Geniş zaman çekimindeki şahıs eklerinin ek fiil ekleri olmadığını aslında onların birer şahıs eki olduğunu söyledik. Bildirme +dır ekinin sadece üçüncü tekil ve üçüncü çoğul şahıslarda ortaya çıktığı konusuna değindik ve aslında bu ekin birinci ve ikinci şahıslarda da ortaya çıkabileceğini söyledik. Bildirme ekinin ek fiil olmadığını tarihten beri süregelen ayrı bir ek olduğunu izaha çalıştık.
Keywords
References
- 1. Banguoğlu, T., (1990). Türkçenin Grameri, Ankara.
- 2. Börekçi, M., (2009). Türkiye Türkçesinde Yapı ve İşlev Bakımından Sözcükler, Erzurum.
- 3. Çengel, H., (2005). Kırgız Türkçesi Grameri, Ankara.
- 3. Ergin, M., (1997). Türk Dil Bilgisi, İstanbul.
- 4. Gemalmaz, E., (1982). Standart Türkiye Türkçesi (STT)nin Formanlarının Enformatif Değerleri ve Bu Değerlerin İhtiyaç Halinde Bu Dilin Gelişimine Muhtemel Etkileri, Erzurum.
- 5. Güneş, S., (2010). “Türkçede “İmek Fiili” Hakkında”, III. Uluslar arası Dünya Dili Türkçe Sempozyumu, 16–18 Aralık 2010, İzmir.
- 6. Hatipoğlu, V., (1981). Türkçenin Ekleri, TDK Yay., Ank.
- 7. Karaağaç, G., (2011). Türkçenin Söz Dizimi, İstanbul.
- 8. Korkmaz, Z., (2003). Gramer Terimleri Sözlüğü, Ankara.
- 9. Savran, H., (2008). “Türk Dilinde “+dır” Bildirme Eki ve “dır” Bildirme Ekiyle Yapılan Belirsizlik Kelimeleri” U.Ü. Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Yıl 9, S. 14, s. 163-188. 2008/1
- 10. Topaloğlu, A., (1989). Dilbilgisi Terimleri Sözlüğü, İstanbul.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | May 1, 2012 |
| Published in Issue | Year 2012 Volume: 20 Issue: 2 |