The War Game: Sahte Belgesel Gerçek Endişe

Yıl 2019, Cilt: 1 Sayı: 2, 57 - 78, 18.10.2019

Seçkin Sevim

Öz

Peter
Watkins’in (1935-…) The War Game (1965)
filmi, kendini belgesel olarak sunan bir kurmacadır. Postmodern bir anlatı
formu olan sahte belgesel türünün en ilginç örneklerinden biridir. BBC’nin
sınırlı prodüksiyon imkânlarıyla gerçekleştirdiği bu televizyon filmi, kurmaca
bir içeriğe sahip olmasına rağmen 1966 yılında En İyi Belgesel Film Oscar’ını almıştır.
Filmde Soğuk Savaş döneminin (1945-1991) en büyük tehdidi olan nükleer saldırının
yaratabileceği trajik sonuçlara dikkat çekilmektedir. BBC, The War Game filmini toplumda yaratabileceği infial nedeniyle ancak
yirmi yıl sonra Soğuk Savaş gerginliğinin azaldığı bir dönemde
gösterebilmiştir. Bu çalışmanın amacı, The
War Game’de sahte belgesel estetiğinin nasıl oluşturulduğunu Norman
Fairclough’un Eleştirel Söylem Çözümlemesi (ESÇ) yöntemiyle incelemektir. Çalışmanın
bulguları; nükleer saldırı öncesi, nükleer saldırı anı ve nükleer saldırı
sonrası olmak üzere üç ana kategoride yorumlanmaktadır. Bir nükleer saldırının
özellikle sivil halkı etkileyecek trajik sonuçlar doğuracağı ve Nazi
Almanya’sına benzer iktidar ilişkilerine yol açacağı eleştirel bir dille simüle
edilmektedir. 

Anahtar Kelimeler

Sahte Belgesel, Soğuk Savaş, Nükleer Saldırı, Eleştirel Söylem Çözümlemesi

Kaynakça

• Deakins, R. (2014). “Brief Interviews with ASC Members”. https://theasc.com/ac_magazine/April2014/ASCClose-p/page1.html (9 Eylül 2019).Demoğlu, E. M. (2013). “Sinemada Gerçeklik ve Sahte-Belgesel”. Yayımlanmamış Doktora Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.Fairclough, N. (2003). “Dil ve İdeoloji”. Söylem ve İdeoloji: Mitoloji, Din, İdeoloji. Çev. B. Çoban. Hzl. B. Çoban ve Z. Özarslan. İstanbul: Su Yayınevi. 155-171. Fairclough, N. (2003). “Söylemin Diyalektiği”. Söylem ve İdeoloji: Mitoloji, Din, İdeoloji. Çev. B. Çoban. Hzl. B. Çoban ve Z. Özarslan. İstanbul: Su Yayınevi. 173-184. Hobsbawn, E. J. (1996). Kısa 20. Yüzyıl 1914-1991: Aşırılıklar Çağı. Çev. Y. Alogan. İstanbul: Sarmal Yayınevi.Lipkin, S. N. and D. Paget ve J. Roscoe (2006). “Docudrama and Mock-Documentary: Defining Terms, Proposing Canons”. Docufictions: Essays on the Intersection of Documantary and Fictional Filmmaking. Edits. G. D. Rhodes, and J. P. Springer. Jefferson, North Carolina, and London: McFarland & Company, Inc., Publishers. 11-26. McNeill, W. H. (2002). Dünya Tarihi. Çev. A. Şenel. İstanbul: İmge Kitabevi. Mockumentary. (2019). Oxford English Dictionary içinde. https://www.lexico.com/en/definition/mockumentary (21Eylül 2019)Özön, N. (1965). “Orson Welles ve ‘Yurttaş Kane’”. Yurttaş Kane. Çev. N. Özön. Ankara: Bilgi Yayınevi. 5-25. Ponting, C. (2011). Yeni Bir Bakış Açısıyla Dünya Tarihi. Çev. E. B. Özbilen. İstanbul: Alfa Basın Yayım Dağıtım. Rhodes, G. D. and J. P. Springer (edits). (2006). “Introduction”. Docufictions: Essays on the Intersection of Documantary and Fictional Filmmaking. North Carolina, and London: McFarland & Company, Inc., Publishers. 1-10.Sim, Ş. ve M. Toprak. (2012). “Sinemayı Hayata Yaklaştırmak: Sahte Belgesel (Mockumentary) Filmler”. E-Journal of New World Sciences Academy 7(1), 1-10.Stephens, A. ve N. Baker. (2009). Savaşı Anlamak: 21. Yüzyıl için Strateji. Çev. S. Yazır. İstanbul: Phoenix Yayınevi.Wallace, R. (2018). Mockumentary Coomedy: Performing Authenticity. London: Palgrave Macmillan.Watkins, P. (Yönetmen). (1965). The War Game [Sahte Belgesel]. UK: BBC.Welsh, J. M. (2012). “The ‘Serious’ Mockumentary: The Trivialization of Disaster? The Case of Peter Watkins”. Too Bold For The Box Office: The Mockumentary From Big Screen To Small. Edit. C. J. Miller. Lanham, Toronto, Plymouth, UK: The Scarecrow Press, Inc. 181-192.