Object and Method: The cross-sectional
study has been carried out on a sample group
that represents Social Insurance Institution's
Ankara Education Hospital's health çare
vvorkers. General job satisfaction, its main
components and affecting sociodemographic
characteristics, have been investigated.
Results: Findings point out that the average job
satisfaction score is lower than the half of the
highest score that can be obtained. This resudemonstrates that the general job satisfaction
and its component job satisfaction of the health
çare vvorkers of the hospital are low and their
job dissatisfaction is high. The average general
job satisfaction scores of the nurses and
medical doctors are lovvest and the scores of
services vvorkers are higest, so being in direct
relation with the patients is one of the cause
that decreases the general job satisfaction. No
statistically significant score differences have
been found betvveen groups identified by ages,
genders, education levels and menagerial
responsebilities. Discussion and Conclusion:
The average general job satisfaction scores
obtained in the factors as team work, the job
itself, instutitional respect and information and
communication are highest and the scores in
the factors as vvages and vvages systems, interdepartmental
relations and organisational
culture are lovvest. The factors that are
meaningfully related with the general job
satisfaction scores are organisational culture,
instutitional respect and the job itself, so, with
improving these factors, job dissatisfaction can
be decreased, even if the job satisfaction
may not be increased. As a conclusion, the
necessity of administrative and institutional
interventions to increase job satisfaction and
to prevent job dissatisfaction has been
emphasized
Amaç ve Yöntem: Sosyal Sigortalar Kurumu
Ankara Eğitim Hastanesi çalışanlarını temsil
eden bir ömeklem grubunda yürütülen kesitsel
araştırmada, sağlık çalışanlarının genel iş doyumu
düzeyi, genel iş doyumunu etkileyen etmenler
ve bunlarla etkileşen sosyodemografik özellikler
incelenmiştir. Bulgular: Sağlık çalışanlarının
genel iş doyumu puan ortalaması alınabilecek
en çok puanın (50) yarısından az olarak
saptanmıştır (43). Buna göre, sağlık çalışanlarının
genel iş doyumu ve bir bileşeni olan iş doyumu
düşük, diğer bileşeni olan iş duyumsuzluğu
ise, yüksektir. İş doyumu ölçeği puan ortalaması
en az olanlar sırasıyla hemşireler ve hekimler,
en çok olanlar ise, destek hizmeti sunanlardır.
Tartışma ve Sonuç: Sağlık hizmetinin öznesi
olmak ve hizmeti hasta ile birebir ilişki içinde
yürütmek iş doyumunu azaltmaktadır. SSK hastanesinde
yaşlar, cinsiyetler, eğitim düzeyleri ve
yönetsel sorumluluk temelinde oluşturulan gruplar
arasında, beklenenin aksine istatistiksel anlamda
önemli farklılık saptanmamıştır. Ekip çalışması,
işin kendisi, kuruma bağlılık ve güven ile bilgilendirme ve iletişim başlıkları altında tanımlanan
etmenlerin ortalama puanları en çok,
ücret ve ödül sistemi, birimler arası ilişkiler ve
örgüt kültürü ise, en azdır. Genel iş doyumu puanı
ile en güçlü ilişkiye sahip olan alt ölçekler sırasıyla;
örgüt kültürü, kuruma bağlılık ve güven
ve işin kendisidir. Bu etmenlerde iyileştirme sağlanarak,
iş doyumu artırılamasa bile, iş duyumsuzluğu
azaltılabilir. Sonuç bölümünde, doyumu
artırmayı ve duyumsuzluğu önlemeyi amaçlayan
yönetsel ve kurumsal girişimler tanımlanmış
ve bu girişimlerin ivedilikle başlatılması gereği
vurgulanmıştır.
Other ID | JA38DZ93YD |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | March 1, 2002 |
Submission Date | March 1, 2002 |
Published in Issue | Year 2002 Volume: 10 Issue: 1 |