Objective: It was aimed to conduct an
in-depth study about the working life of a group of patients with schizophrenia
and schizoaffective disorder.
Method: This study was conducted with
90 patients with schizophrenia and 10 with schizoaffective disorder from
Kocaeli University Faculty of Medicine, Psychiatry Service and Polyclinic. 20-minute
interviews were carried out with the patients using a working life form that
was developed by the researchers. The obtained data were analyzed using
descriptive statistics.
Results: 78% of the patients were
males, 18% were married and 86% were living with family. Mean age was 40 and
level of education was 9 years. Mean age of onset was 23.5 years, average
number of hospitalization was 3 and hospitalization duration was 87 days. Patients
had one work experience on average both before and after the illness. Only 10%
were currently working and 14% were never employed. Expected duration of work
was 22 years; however, total working time before the disease was 3.5 years and
the working time after the disease was found as 2.4 years. It was also found
that 71% of the employed patients worked in temporary jobs and 70% had problems
at workplace.
Conclusions: Most of the patients were
unemployed and although they had worked for 3.5 years in the expected working
time of 5 years before the disease, they were employed for only 2.4 years over
the expected working time of 17 years after the disease. These results show the
destructive effect of the disease and also indicate the importance and
necessity of job placement and vocational rehabilitation of the patients. This
study is planned to be proceeded as multi-centered and with bigger sample size.
Amaç: Bir grup şizofreni ve şizoaffektif bozukluk
hastasında iş yaşamının derinlemesine incelenmesi amaçlandı.
Yöntem: Çalışma, Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri
servis ve polikliniğinde takip edilen 90 şizofreni, 10 şizoaffektif bozukluk
tanılı hasta ile yürütüldü. Hastalarla gerçekleştirilen 20 dakikalık
görüşmelerde araştırmacıların geliştirdiği iş yaşamı formu kullanıldı. Elde
edilen veriler tanımlayıcı istatistiklerle çözümlendi.
Bulgular: %78’i erkek, %18’i evli ve %86’sı ailesiyle
yaşayan hastaların yaş ortalaması 40 ve eğitim düzeyi 9 yıl idi. Hastalığın
başlangıç yaşı ortalama 23.5, toplam hastane yatış sayısı 3 ve yatış süresi
ortalama 87 gün idi. Hastaların, hastalanmadan önce ve sonra ortalama bir iş
deneyiminin olduğu, sadece %10’unun aktif olarak çalıştığı ve %14’ünün yaşam
boyu hiç çalışmadığı saptandı. Hastalardan 18 yaşından sonra beklenen çalışma
süresi 22 yıl iken, hastalık öncesi toplam çalışma süreleri 3.5 yıl ve hastalık
sonrası toplam çalışma süreleri ortalama 2.4 yıl idi. Çalışan hastaların
genellikle (%71) geçici işlerde çalıştığı ve iş yerinde sorunlar yaşadığı (%70)
belirlendi.
Sonuç: Hastaların çoğunluğunun çalışmaması ve hastalık
öncesinde beklenen 5 yıllık çalışma süresince 3.5 yıl çalıştıkları halde
hastalık sonrasında 17 yıllık beklenen çalışma süresince yalnızca 2.4 yıl
çalışmaları hastalığın yıkıcı etkisini ve işe yerleştirim ve mesleki
iyileştirimin gerekliliğini göstermektedir. Çalışmanın daha büyük örneklemle
çok merkezli yürütülmeye devam edilmesi planlanmaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | Original Article |
Authors | |
Publication Date | September 30, 2017 |
Submission Date | August 28, 2017 |
Acceptance Date | October 4, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Volume: 3 Issue: 3 |