The Offence of Unlawfully Giving, Disseminating or Obtaining of Personal Data (TPC Art. 136)

Year 2020, Volume: 2 Issue: 1, 33 - 62, 30.06.2020

Hasan Sınar

Abstract

The protection of personal data is in the agenda of all contemporary legal systems and several legislations have carried out within this aim. In this context, new offences created for the protection of personal data with criminal provisions in Turkish Penal Code (TPC) Numbered 5237 which enacted in 2005. The offence of unlawfully giving, disseminating or obtaining of personal data (TPC Art. 136) which is the subject of this study is also a part of these criminal provisions. However, the legal protection of personal data reached to a new era in Turkish law, after entering in force of the The Protection of Personal Data Act Numbered 6698 in 2016. In this study, basically, the legal elements of the offence designed in TPC Art. 136 will be examined. Moreover, the necessity of the criminal protection of personal data will be evaluated in the conclusion part..

Keywords

Personal data, unlawful, giving, disseminating, obtaining, offence

Kişisel Verileri Hukuka Aykırı Olarak Verme, Yayma Veya Ele Geçirme Suçu (TCK md. 136)

Abstract

Kişisel verilerin korunması günümüzde tüm gelişmiş hukuk sistemlerinin gündeminde olan bir konudur ve bu amaçla çok çeşitli yasal düzenleme çalışmaları yapılmaktadır. Bu kapsamda, Türk hukukunda 2005 yılında yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nda (TCK) kişisel verilerin ceza normlarıyla korunması için yeni suç tipleri ihdas edilmiştir. Bu çalışmanın konusunu oluşturan kişisel verileri hukuka aykırı olarak verme, yayma veya ele geçirme suçu (TCK md. 136) da bu kapsamda yer alır. Bununla birlikte, Türk hukukunda 2016 yılında 6698 sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu’nun yürürlüğe girmesi ile, kişisel verilerin korunmasında yeni bir aşamaya gelinmiştir. Bu çalışmada, esas itibarıyla TCK md. 136’da yer alan suç tipinin yapısal unsurları ele alınacaktır. Ayrıca sonuç bölümünde, kişisel verilerin ceza normlarıyla korunmasının günümüzdeki gerekliliği konusu da değerlendirilecektir.

Keywords

Kişisel veri, hukuka aykırı, verme, yayma, ele geçirme, suç

References

• Akdağ, H. (2013). Türk Ceza Kanunu Kapsamında Kişisel Verilerin Korunması. Ankara: Adalet Yayınevi.
• Aktaş, B. (2017). İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi ve Yargıtay Kararları Açısından Özel Hayatın Gizliliğini İhlal Suçu. İstanbul: Der Yayınları.
• Akyürek, G. (2014). Özel Hayatın Gizliliğini İhlal Suçu. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Artuk, M. E., Gökcen A., Alşahin M., ve Çakır K. (2017). Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: Adalet Yayınevi.
• Aydın, N. (2013). Tıp Ceza Hukukunda Verileri hukuka Aykırı Olarak Verme ve Ele Geçirme Suçu (TCK md. 136). Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C: 21 (2).
• Bayraktar, K., Kiziroğlu, S. K., Yıldız, A. K., Zafer, H., Retornaz, E. A., Akyürek, G., Evik, A. H., Sınar, H., Altunç, S., İnceoğlu, Aytekin A., Erman, R. B. ve Eroğlu, F. (2018). Özel Ceza Hukuku: Hürriyete, Şerefe, Özel Hayata, Hayatın Gizliliği Alanına Karşı Suçlar. İstanbul: On İki Levha Yayınevi.
• Börekçi, E. B. (2019). Kişisel Verileri Verme, Yayma veya Ele Geçirme Suçu. İstanbul: Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Çekin, M. S. (2019). Avrupa Birliği Hukukuyla Mukayeseli Olarak 6698 Sayılı Kanun Çerçevesinde Kişisel Verilerin Korunması Hukuku. İstanbul: On İki Levha Yayınevi.
• Dönmezer, S. ve Bayraktar, K. (2016). Basın Hukuku. İstanbul: Beta Yayınevi.
• Dülger, M. V. (2016). Kişisel Verilerin Korunması Kanunu ve Türk Ceza Kanunu Bağlamında Kişisel Verilerin Ceza Normlarıyla Korunması. İstanbul Medipol Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi (3/2).
• Dülger, M. V. (2018). Bilişim Suçları ve İnternet İletişim Hukuku, Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Dülger, M. V. (2020). Kişisel Verilerin Korunması Hukuku. İstanbul: Hukuk Akademisi Yayınları.
• Gültekin, N. M. (2012). Kişisel Verilerin Ceza Hukuku yönünden Korunması. İstanbul: Galatasaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Hafızoğulları, Z. ve Özen, M. (2010). Ceza Hukuku Özel Hükümler-Kişilere Karşı Suçlar. Ankara: Us-A Yayınevi.
• İtişgen, R. (2015). Türk Ceza Hukukunda Kişisel Verileri Hukuka Aykırı Olarak Verme veya Ele Geçirme Suçu. Türkiye Adalet Akademisi Dergisi (23).
• Kama Işık, S. (2020). Avrupa Veri Koruma Hukukuna Anayasal Bir Bakış. İstanbul: On İki Levha Yayınevi.
• Kangal, Z. T. (2019). Kişisel Verilerin Ceza ve Kabahatler Hukukunda Korunması. İstanbul: On İki Levha Yayınevi.
• Karagülmez, A. (2013). Bilişim Suçları ve Soruşturma-Kovuşturma Evreleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Katoğlu, T. (2003). Ceza Hukukunda Hukuka Aykırılık. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Katoğlu, T. (2012). Ceza Hukukunda Suçun Mağduru Kavramının Sınırları. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 61(2).
• Kilkelly, U. (2007). The right to respect for private and family life (A guide to the implemantation of Article 8 of the European Convention on Human Rights). Human Rights Handbooks (No: 1).
• Kişisel Verileri Koruma Kurumu. (t.y.). Açık Rıza Rehberi. Kişisel Verileri Koruma Kurumu. https://www.kvkk.gov.tr/SharedFolderServer/CMSFiles/66b2e9c4-223a-4230-b745-568f096fd7de.pdf adresinden 20.05.2020 tarihinde alınmıştır.
• Koca, M. ve Üzülmez, İ. (2018). Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Korkmaz, İ. (2019). Kişisel Verilerin Ceza Hukuku Kapsamında Korunması. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Kosta, V. (2013). Fundamental Rights In EU Internal Market Legislation, Modern Studies In European Law. Florence: European University Institute.
• Özbek, V. Ö., Doğan K., Bacaksız P. ve Tepe İ. (2017). Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Özbek, V. Ö., Doğan K., Bacaksız P. ve Tepe İ. (2016). Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Salihpaşaoğlu, Y. (2013). Özel Hayatın Kapsamı: Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihatları Işığında Bir Değerlendirme. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. XVII (3).
• Sert, Ş. (2019). Kişisel Verilerin Türk Ceza Kanunu Kapsamında Korunması. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Soyaslan, D. (2012). Ceza Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Yetkin Yayınevi.
• Şimşek, O. (2008). Anayasa Hukukunda Kişisel Verilerin Korunması. İstanbul: Beta Yayınevi.
• Tanör, B. ve Yüzbaşıoğlu, N. (2012). 1982 Anayasasına Göre Türk Anayasa Hukuku. İstanbul: Beta Yayınevi.
• Taşkın, Ş. C. (2008). Bilişim Suçları. Bursa: Beta.
• Tezcan, D., Erdem, R. M., Sancakdar, O., ve Önok, R. M. (2014). İnsan Hakları El Kitabı. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Türk Dil Kurumu Güncel Türkçe Sözlük. https://sozluk.gov.tr/ adresinden 18.05.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Uygun, O. (2015). Devlet Teorisi. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.
• Yaşar, O., Gökcan, H. T. ve Artuç, M. (2014). Yorumlu-Uygulamalı Türk Ceza Kanunu (III). Ankara: Yetkin Yayıncılık.
• Yücedağ, N. (2017). Medeni Hukuk Açısından Kişisel Verilerin Korunması Kanunu’nun Uygulama Alanı ve Genel Hukuka Uygunluk Sebepleri. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, C. LXXV (2).
• Zafer, H. (2017). Özel Hayatın ve Hayatın Gizli Alanının Ceza Hukukuyla Korunması (TCK md. 132-134). İstanbul: Beta Yayınevi.