Evli Kişilerde Gestalt Temas Biçimleri ve Bağlanma Stilleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Year 2011, Volume: 3 Issue: 5, 57 - 70, 28.12.2011

Behire Kuyumcu

Abstract

Araştırmanın amacı evli çiftlerde  Gestalt  temas biçimleri ve bağlanma stilleri arasındaki ilişkiyi  cinsiyet, evlenme biçimi, evlilik süresi ve çocuk sayısı demografik değişkenleriyle birlikte incelemektir. Araştırmanın çalışma grubu Ankara, Bursa, Kayseri, Ordu, İstanbul ve Trabzon illerinde yaşayan evli çiftler arasından tesadüfi olarak seçilmiş.  200 evli çift, toplam 400 kişiden oluşmuştur.  İşlem uygunluğu olmayan testler araştırmadan çıkartılmış olup 192 çift/384 kişi üzerinden istatistiksel analiz yapılmıştır. Gestalt Temas biçimleri ölçeğinin yeniden düzenlenmiş formu, ilişki ölçeği anketi ve bilgi formu veri toplama araçlarıdır. Veri analiz yöntemleri olarak t testi, F testi ve korelasyon analiz teknikleri kullanılmıştır. Gestalt temas biçimleri ile bağlanma stilleri arasında ilişki olduğu görülmüştür.  Cinsiyet, evlenme biçimi, evlilik süresi ve çocuk sayısı ile temas biçimleri ve bağlanma stilleri arasında ilişki olduğu sonucuna varılmıştır. Bu ve diğer bulgular literatür ve önceki araştırmalar ışığında tartışılmış, sonraki çalışmalar için uygun öneriler sunulmuştur.

Keywords

Bağlanma stilleri; Gestalt terapi; Temas biçimleri

References

• Aktaş, C. ve Daş, C.(2002). Gestalt Temas Biçimleri Yeniden Düzenlenmiş Form’un Türk Örnekleminde Faktör Yapısı Geçerliği ve Güvenirliği. Temas: Gestalt Terapi Dergisi, 1 (1), 81-108.
• Ainswort, M. D. S.(1989). Attachment beyond infancy. American Psychologist, 44 (4), 709-716.
• Bacanlı, H. (2005). Gelişim ve Öğrenme (10. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Bartholomew, K.(1990). Avoidance of intimacy: an attachment perspective. Journal of Social and Personal Relationships, 7, 147-178.
• Bartholomew, K. & Horowitz, L. M. (1991). Attachment styles among young adults: A test of a fourcategory model. Journal of Personality and Social Psychology, 61, 226–244.
• Bowlby, J. (1982). Attachment and loss: Retrospect and prospect. American Journal of Orthopsychiatry, 52, 664-678.
• Bowlby, J. (1969). Attachment and loss: Attachment. New York: Basic Books.
• Bozkurt, S. (2006). Temas Biçimleriyle Bağlanma Stilleri ve Kişilerarası Şemalar Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Gestalt Terapi Dergisi, 4 (2).
• Clarkson, P. (1989). Gestalt counseling in action. London: Sage Publication.
• Erbek, E., Beştepe, E., Akar, H., Eradamlar, N. ve Alpkan, L. (2005). Evlilik Uyumu. Düşünen Adam, 18 (1), 39-47
• Feeney, J. (2002). Attachment, marital interaction and relationships satisfaction: A diary study. Personal Relationships, 9 (1), 39-55.
• Griffin, D. & Bartholomew, K. (1994). Models of the self and other fundamental dimensions underlying measures of adult attachment. Journal of Personality and Social Psychology, 67 (3), 430-445.
• Gökdemir-Aktaş, C. (2002). Gestalt Temas Biçimleri Ölçeği Yeniden Düzenlenmiş Formun Türk Örnekleminde Faktör Yapısı, Geçerliği ve Güvenirliği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Gonzaga, C. (2001). Love and the commitment problem in romantic relations and friendship. Journal of Personality and Social Psychology, 81(4), 247-262.
• Harris, N. (1996). Attachment theory-some implication for gestalt therapy. British Gestalt Journal, 5(2).
• Hazan, C. & Shaver, P. R. (1994 ). Attachment as an organizational framework for research on close relationships. Psychological Inquiry, 1, 1-22.
• Hendeson, A.J.Z., Bartholomew, K. & Dutton, D.G. (1997). He loves me: He loves me not: Attachment and separation resolution of abused women. Journal of Family Violence, 12(2), 169-191.
• Kağıtçıbaşı, Ç. (2010). Benlik Aile ve İnsan Gelişimi Kültürel Psikoloji. İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
• Karasar, N. (1995). Bilimsel Araştırma Yöntemi (7. Basım). Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık.
• Kepner, J.J.(1982). Questionaire measurement of personality styles from the therapy of gestalt therapy. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Kent State University.
• Köknel, Ö. (1988). Dolu Dolu Yaşamak (6. Basım). İstanbul: Altın Kitaplar.
• Kuyumcu, B. ve Güven, M. (2011, Ekim). Üniversite Öğrencilerinin Bağlanma Stilleri, Duygusal Farkındalık ve Duyguları İfade Etme Düzeyleri İle Öznel İyi Oluşları Arasındaki İlişkininİncelenmesi: ABD-Türkiye Karşılaştırması. On Birinci Ulusal Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Kongresi. İzmir: Ege Üniversitesi.
• Lane, R. D., Lee, S. & Riedel, R. (1998). Sociodemographic correlations of alexithymia. Comprehensive Psychiatry, 39 (6), 377-385.
• Latner, J. (1973). The gestalt therapy book: A holistic guide to theory, principles, and techniques of gestalt therapy developed by Frederick S. Perls and Others. New York: The Julian Press.
• Nazlı, S. (2000). Aile Danışması. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Perls, L. (1982). Living at the boundary. in J. A. Wysong (Eds.), Gestalt Therapy (87-95). New York: Gestalt Journal Publication.
• Perls, F.S.(1969). Gestalt therapy verbatim. New York: Real People Press.
• Perls, F.S.(1970). Mobilizing the self. New York: Real People Press.
• Polce-Lynch, M., Myers, B. J., Kilmartin, C. T., Forsmann-Falck, R., & Kliewer, W. (1998). Gender and age patterns in emotional expression, body image, and self esteem: A qualitative analysis. Sex Roles. 38, 11-12.
• Riggs, A., Jacobovitz, D., & Hazen, N. (2002). Adult attachment and history of psychotherapy in a normative sample. Psychotherapy: Theory, Research, Practice,Training, 39(4), 344-353.
• Silver, D. H. (1992). Working models of childhood attachment and couple relationships. Journal of Family Issues, 13 (4), 432-450.
• Sümer, N. ve Güngör, D. (1999). Yetişkin Bağlanma Stilleri Ölçeklerinin Türk Örneklemi Üzerinde Psikometrik Değerlendirmesi ve Kültürlerarası Bir Karşılaştırma. Türk Psikoloji Dergisi, 43(14), 71-106.
• Yontef, G. & Simkin, J.(1981). Gestalt therapy: An introduction. Gestalt Journal Press, 4 (1), 89-92.
• Wagner-Moore, L. (2004). Gestalt therapy: Past, present theory and research. Psychotherapy: Theory, Research, Practice, Training, 41 (2), 180-189.