ABSTRACT: Improving the safety of the patient is a significant challenge for the national
health systems, as it is for many health services around the world. Community-acquired
pneumonia (CAP) is a common, potentially life-threatening disease that is associated with
much morbidity, mortality and use of healthcare resources. The aim of the study was to
clarify and evaluate the frequency of antibiotics’ prescribing for inpatients, hospitalized due
to CAP, leading factors for prescriptions’ changes during treatment and medical doctors’ attitude
to patient safety problem. We conducted a retrospective investigation of the medical
records for 107 inpatients hospitalized due to CAP. The used methods were pseudo-randomization;
experts’ analysis and non-interventional pharmacoepidemiologycal evaluation of
the variations frequencies. We also classify the factors for changes in medicines prescriptions
in five main groups. Data shows that more than 33% of the patients with CAP have had
one or more variations in drug therapy during hospital stay. Most common change in the
therapy is adding another antibiotic (67%) due to lack of therapeutic effect (63%) or specifying
diagnosis (26%). The leading factor for additional antibiotic prescribing is starting therapy
without microbiological specification of the diagnosis. Regarding patient safety the interviewed
medical doctors (MDs) declared problems about healthcare system financing, institutional
limitations, diagnostics, lack of clear rules and standards for practice. Efforts to
improve the use of antibiotics for inpatients with CAP should consider the range of barriers
that care providers face in everyday practice.
KEY WORDS: Patient safety, community-acquired pneumonia, antibiotics, medical doctors’
attitude
Hasta güvenliğinin geliştirilmesi, tüm dünyada pek çok sağlık servisi için olduğu gibi ulusal sağlık sistemleri için de önemli bir aşamadır. Toplumdan edinilmiş pnömoni (TEP), mortalite, morbidite ve sağlık-bakım harcamalarına neden olan, sık gözlenen ve potansiyel olarak yaşam-tehdit edici olabilen bir hastalıktır. Bu çalışmanın amacı, TEP nedeniyle hastaneye yatırılmış olan hastalarda antibiyotik reçeteleme sıklığının, tedavi sırasında reçetenin değiştirilmesine neden olan önde gelen faktörlerin ve hekimlerin hasta güvenlik sorunlarına yaklaşımlarının belirlenmesi ve değerlendirilmesidir. Çalışma kapsamında TEP nedeniyle hastanede yatan 107 hastanın ilaç kayıtları retrospektif şekilde incelenmiştir. Çalışmada psödo-randomizasyon, uzman analizi ve girişimsel-olmayan farmakoepidemiyolojik değerlendirme yöntemleri kullanılmıştır. Ayrıca ilaç reçetelemesinde değişikliklere neden olan faktörler beş ana grupta sınıflandırılmıştır. Veriler TEP’li hastaların %33’ten fazlasında hastanede kalış süresince ilaç tedavilerinde bir veya daha fazla değişim varlığını göstermiştir. Tedavide en sık yapılan değişiklik, terapötik etkinin yetersizliği (%63) veya tanının kesinleştirilmesi (%26) nedeniyle tedaviye diğer bir antibiyotiğin eklenmesi (%67) idi. Ek antibiyotik reçetelemesi için önde gelen faktör tanının mikrobiyolojik spesifikasyonu yapılmaksızın tedaviye başlanmış olmasıydı. Hasta güvenliği ile ilgili olarak görüşülen hekimler, sağlık-bakım sistemi finansmanı, kuruma ait sınırlılıklar, tanısal gereçler ve belli uygulama kural ve standartlarının bulunmaması ile ilgili sorunları bildirmişlerdir. TEP tanısıyla hastaneye yatırılan hastalarda antibiyotik kullanımını iyileştirme çabaları sağlık-bakım sağlayıcılarının uygulamada hergün karşılaştıkları engellerin tümünü kapsamalıdır
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | March 3, 2014 |
Published in Issue | Year 2010 Volume: 14 Issue: 2 |
.