Constructivism and the Construction of Mind in Empiricism

Year 2023, Volume: 6 Issue: 1, 33 - 52, 27.08.2023

Eda Çoban Kapuoğlu

https://doi.org/10.51404/metazihin.1295850

Abstract

The mind is the foundation of human existence. Content acquisition and development of the mind is possible with education. Education as a social fact has been explained by various theories. The theory of constructivism and especially the theory of cognitive constructivism is important in terms of interpreting mind and education together. However, even though cognitive constructivism emerged in the field of education as a view of education and as a theory, it is possible to see that it has some similarities with empiricism when we look at whether it has an origin in the thoughts of philosophers who think about mind or education in the history of philosophy. It is noteworthy that there are similarities between the mind and its functions as described by empiricism and the inner workings of the mind in the mind-based education approach of cognitive constructivism. For this reason, it is important to seek the roots of cognitive constructivism in the developmental process of empiricist philosophy, both historically and in terms of grounding its theses.

In this paper, it is primarily aimed to rethink about cognitive constructivism, to rediscuss its scope, and thus to elaborate and deepen it. In this sense, what needs to be done is to make a detailed analysis of the theory of cognitive constructivism, which follows a different path from the basic assumptions about education, and to analyze the thoughts of two empiricist philosophers who prioritize the mind. As a result, it will be sought to answer the questions of whether the mind and its functions, as described by empiricism, are similar in terms of the inner workings of the mind in the mind-based education approach of cognitive constructivism. At the same time, different consequences of possible similarities will be evaluated.

Keywords

mind, Locke, Hume, construction of mind, philosophy of mind, empiricism, education, constructivism, cognitive constructivism, Piaget

Yapılandırmacılık ve Empirizmde Zihin Yapılanması

Abstract

Zihin insani varoluşun temelidir. Zihnin içerik kazanması ve gelişmesi ise eğitim ile mümkündür. Eğitim bir olgu olarak çeşitli kuramlarla açıklanmıştır. Yapılandırmacılık ve özellikle bilişsel yapılandırmacılık kuramı zihin ile eğitimi birlikte yorumlaması bakımından önemlidir. Ancak bilişsel yapılandırmacılık bir eğitim görüşü ve bir teori olarak eğitim alanında ortaya çıkmış olsa bile, felsefe tarihinde izi sürülerek zihin ya da eğitim üzerine düşünen filozoflarda da bir kökeninin olup olmadığına bakıldığında empirizmle birtakım benzerlikler taşıdığını görmek mümkündür. Empirizmin betimlediği şekilde zihin ve işlevleri ile bilişsel yapılandırmacılığın zihin temelli eğitim anlayışında zihnin iç işleyişi bakımından benzerlikler olduğu dikkat çekicidir. Bu nedenle bilişsel yapılandırmacılığın köklerini, empirist felsefenin gelişim sürecinde aramak onun hem tarihselliği olarak hem de tezlerinin temellendirilmesi bakımından önemlidir.

Bu makalede bilişsel yapılandırmacılık üzerinde yeniden düşünülmesi, onun kapsamının yeniden tartışılması, böylece bu kuramın derinleştirilmesi hedeflenmiştir. Bu manada yapılması gereken şey, eğitim hakkındaki temel kabullerden farklı bir yol izleyen bilişsel yapılandırmacılık kuramının ayrıntılı bir analizini yapmak ve buradan hareketle zihni önceleyen iki empirist filozofun düşüncelerini analiz etmektir. Bunun sonucunda, empirizmin betimlediği şekilde zihin ve işlevleri ile bilişsel yapılandırmacılığın zihin temelli eğitim anlayışında zihnin iç işleyişi bakımından benzerlik olup olmadığı sorularına cevap aranacaktır. Aynı zamanda olası benzerliklerin farklı sonuçları değerlendirilecektir.

Keywords

zihin, Locke, Hume, zihin yapılanması, zihin felsefesi, empirizm, eğitim, yapılandırmacılık, bilişsel yapılandırmacılık, Piaget

References

• Arslan, M. (2007). “Eğitimde Yapılandırmacı Yaklaşımlar.” Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 40(Ocak): 41-61.
• Aydın, H. (2012). Felsefi Temeller Işığında Yapılandırmacılık. Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık.
• Bahçivan, E. (2017). “Eğitim Bilimlerinde Epistemoloji Araştırmalarına Düne, Bugüne ve Gelecek Perspektiflerine Eleştirel Bir Bakış.” Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2): 760-772. http://dx.doi.org/10.17860/mersinefd.301121
• Bayraktar, O. (2014). Değer Felsefesi Açısından Yapılandırmacılık. Ankara: Azim Matbaacılık.
• Brooks, J. C. ve Brooks, M.C. (1999). The Case for Constructivist Classroom. Alındığı URL: https://ocw.metu.edu.tr/pluginfile.php/9173
• Cevizci, B. (2001). Eğitim Felsefesi. İstanbul: Say Yayınları.
• Demirel, Ö. (2005). Eğitim Sözlüğü. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Duschinsky, R. (2012). “Tabula Rasa and Human Nature.” Phisolophy, 87: 509-529. https://doi.org/10.1017/S0031819112000393
• Erdem, E. ve Demirel, Ö. (2002). “Program Geliştirmede Yapılandırıcı Yaklaşım.” Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(Mart): 81-87.
• Fleury, S. C. (1998). Social Studies: Trivial Constructivism, and the Politics of Social Knowledge, Constructivism and Education. London: Cambridge University Press.
• Fox, R. (2001). “Constructivism Examined.” Ofxord Rewiev of Education, 27(1): 23-35.
• Frankena, W. K. (1965). Three Historical Philosophies of Education. Chicago: Scott Foresman Publish.
• Glasersfeld, E. (1994). “Questions and Answers About Radical Constructivism.” Kenneth G. Tobin (Der.), Practice of Constructivism in Science Education içinde. NewYork: Routledge Press.
• Güneş, F. (2015). “Eğitim ve Zihinsel Değişim.” Bartın University Journal of Faculty of Education, 4(1): 1-20. DOI: 10.14686/BUEFAD.2015111011
• Hume, D. (2020). İnsan Doğası Üzerine Bir İnceleme. Çev. Ergün Baylan. Ankara: BilgeSu Yayıncılık.
• Kesici, A. (2009). “Eğitimde Postmodern Durum: Yapılandırmacılık.” İnsan&İnsan: Bilim, Kültür, Sanat ve Düşünce Dergisi, 6(20): 219-238. Alındığı URL: https://dergipark.org.tr/tr/download/issue-file/19767
• Locke, J. (2004). İnsan Anlığı Üzerine Bir Deneme. Çev. Vehbi Hacıkadiroğu. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Noddings, N. (2017). Eğitim Felsefesi. Çev. Raşit Çelik. Ankara: Nobel Kitabevi.
• Oakley, L. (2004). Cognitive Developments. NewYork: Routledge.
• Özden, Y. (2005). Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Özerbaş, M. A. (2007). “Yapılandırmacı Öğrenme Ortamının Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Kalıcılığına Etkisi.” Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(4): 609- 635. Alındığı URL: https://dergipark.org.tr/tr/pub/tebd/issue/26114/275122 Peters, R. S. (2010). The Concept of Education. NewYork: Routledge.
• Savery, J. R. & Duffy, T. M. (1995). Problem Based Learning: An Instructional Model and Its Constructivist Framework. Educational Technology Publications.
• Senemoğlu, N. (2004). Gelişim, Öğrenme ve Öğretim. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Stroud, B. (2003). Hume. NewYork: Routledge Press.
• Taşpınar, M. (2010). Kuramdan Uygulamaya Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Data Yayıncılık.
• Vygotsky, L. (1978). Mind in Society: The Development of Higher Psychological Processes. Cambridge: Harvard Unıversity Press.
• Walshe, G. (2020). “Radical Constructivism- Glasersfeld.” Ben Akpan ve Teresa J. Kennedy (Der.), Science Education in Theory and Practice (Cilt:1) (1. Baskı) içinde. NewYork: Springer Cham Press.
• Woolfolk, A. E. (1993). Educational Psychology. Boston: Allyn & Bacon Press.
• Yolton, W. J. (1993). A Locke Dictionary. Oxford: Blackwell Publisher.
• Zarrillo, J. J. (1999). Teaching Elementary Social Studies. London: Pearson Education Press.