Sigortalı Kadınların Doğum Sonrası İşe Dönüş Süreleri İçin Sağkalım Analizi Uygulaması

Yıl 2020, Cilt: 10, 449 - 458, 30.06.2020

İlker Şirin , Tuğçe Güzel

Öz

Bu çalışmanın amacı sigortalı kadınların doğum sonrasında ilk işten ayrılış zamanları ile işe dönüş sürelerinin yaş ve çocuk sayısına göre nasıl farklılaştığının araştırılmasıdır. Çalışan kadınların işe dönüş hızlarının tespitinde Sosyal Güvenlik Kurumunun 2014-2017 yılları arasındaki aylık kayıtlı sigortalı verileri baz alınmıştır. Olay tarihçesi analizi çerçevesinde sağkalım zamanları Kaplan-Meier yöntemiyle belirlenerek doğumda anne yaşı ve halihazırdaki çocuk sayısına göre sağkalım eğrileri elde edilmiştir. Araştırma, 2014 yılı içerisinde meydana gelen doğumları takiben, her bir doğum sonrası 36 aylık sürede annelerin iş hareketlerini kapsamaktadır. Buna göre, hiç ayrılmayan annelerin süreleri de dahil edil-diğinde, doğumdan sonraki 12. ayda annelerin yarısı çalışma hayatından ayrılmaktadır. Herhangi bir nedenle çalışma hayatından ayrılmış olan kadınların ortalama sigortalılıkta kalabilme süresi doğum sonrası 9. aya kadardır. Ayrıca, doğumun ilk yılında sigortalılıktan ayrılan kadınların %50’si ayrıldıktan sonraki 10. ayda hala çalışma hayatına dönüş yapmamış vaziyettedir. Anne yaşı ve çocuk sayısına göre sigortalılıkta sağkalım süreleri istatistiksel olarak birbirinden farklıdır.

Anahtar Kelimeler

Sağkalım Çözümlemesi, Kaplan-Meier Yöntemi, Analık İzni

Kaynakça

• Adresa A. & Menendez A. (2011). “Fertility Changes in Latin America in Periods of Economic Uncertainty”. Population Studies 65/1 (2011) 37-56.
• Aslantepe G. (2015). Kadın İstihdamının Arttırılması ve ILO Sözleşmeleri. Geçmişten Günümüze Türkiye’de Kadın Emeği. Editörler: Ahmet Makal ve Gülay Toksöz. Ankara 2015.
• Blossfeld H.P. & Rohwer G. (2002). Techniques for Event History Modeling: New Approaches to Causal Analysis. New Jersey 20022.
• Çarıkçı İ. H. & Çelikkol Ö. (2009). “İş-Aile Çatışmasının Örgütsel Bağlılık ve İşten Ayrılma Niyetine Etkisi”. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (2009) 153-170.
• Dedeoğlu S. & Şahankaya, A. (2015). “Türkiye’de İş ve Aile Yaşamını Uyumlaştırma Politikaları”. Der. S. Dedeoğlu & A. Yavuz Elveren. 2000’ler Türkiyesinde Sosyal Politika ve Toplumsal Cinsiyet. Ankara (2015) 93-122.
• Ecevit Y. (2015). Türkiye’de Çocuk Bakımı ve Eğitimine İki Paradigmadan Doğru Bakmak. Geçmişten Günümüze Türkiye’de Kadın Emeği. Eds. A. Makal & G. Toksöz. Ankara (2015) 185-222.
• Elveren A. Y. (2015). “Türkiye’de Sosyal Güvenlik Sisteminin Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Açısından Bir Değerlendirmesi”. S. Dedeoğlu & A. Yavuz Elveren. 2000’ler Türkiyesinde Sosyal Politika ve Toplumsal Cinsiyet. Ankara (2015) 63-92.
• Eryurt M. A. & Ergöçmen B. A. (2008). “Ebeveyn Eğitiminin Doğurganlık Üzerindeki Etkisi”. Nüfusbilim Dergisi 30-31 (2008) 13-28.
• Gutierrez-Domenech M. (2008). “The Impact of the Labour Market on the Timing of Marriage and Births in Spain”. Journal of Population Economics 21 (2008) 83-110.
• Güneş C., Birecikli Ş. Ü. & Yıldırım Z. (2017). “Çalışan Kadının Çocuk Bakım Tercihi: Havuzlanmış Verilerle Kesikli Tercih Modellerinin Karşılaştırılması”. Sosyal Güvenlik Dergisi 7/1 (2017) 123-144.
• Hacettepe Üniversitesi (2014). Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması 2013. HÜNEE, Ankara. http://www.hips.hacettepe.edu.tr/tnsa2013/rapor/TNSA_2013_ana_rapor.pdf. adresinden ulaşılmıştır. Hinde A. (1998). Demographic Methods. London 1998.
• Kakıcı H., Emeç H. & Üçdoğruk Ş. (2007). “Türkiye’de Çalışan Kadınların Çocuk Bakım Tercihleri”. Ekonometri ve İstatistik 5 (2007) 20-40.
• Kaplan E. L. & Meier P. (1958). “Nonparametric Estimation from Incomplete Observations”. Journal of the American Statistical Association 53 (1958) 457-481.
• Karacan C. (2010). “Kadın İstihdamının Artırılması ve Çocuk Bakımı”. ÇSGB AB Koordinasyon Dairesi Başkanlığı Bülteni Mart-Nisan-Mayıs (2010) 28-31.
• Karasoy D. & Tilki B. (2003). “Yaşam eğrilerini karşılaştırmak için kullanılan skor ve ağırlıklı testler: Sayısal örnekler”. İstatistikçiler Dergisi: İstatistik&Aktüerya 6 (2003) 1-13.
• Korkmaz A. & Korkut G. (2012). “Türkiye’de Kadının İşgücüne Katılımının Belirleyicileri”. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 17/2 (2012) 41-65.
• Kutlar A., Erdem E. & Aydın F. F. (2012). “Kadınların İşgücüne Katılması ile Doğurganlık, Boşanma ve Ücret Haddi Arasındaki İlişki: Türkiye Üzerine Bir Araştırma”. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi 7/1 (2012) 149-168. Norusis, M. J. (2008). SPSS 16.0. Advanced Statistical Procedures Companion. NJ: Prentice Hall 2008.
• OECD. (2020, Mart 2). İşgücü İstatistikleri. https://stats.oecd.org/Index.aspx?DatasetCode=STLABOUR adresinden ulaşılmıştır. Parlak N.K. (2016). “İş-Yaşam Dengesi Açısından Çocuk Bakım Hizmetleri”. Akademik Bakış Dergisi 58 (2016) 159-184.
• Özmete E. & Eker I. (2012). “İş-Aile Yaşamı Çatışması ve Roller: Kamu Sektörü Örneğinde Bir Değerlendirme”. Çalışma İlişkileri Dergisi 3/2 (2012) 1-23.
• Sarıca Y.P.S. & Çaylı E. (2018). “İş-Aile Yaşamında Dengeyi Bulma Çabaları: Ülke İncelemeleri”. Sosyal Güvenlik Dergisi 8/1 (2018) 95-118.
• Selim, S. & Üçdoğruk Ş. (2003). “Sayma Veri Modelleri İle Çocuk Sayısı Belirleyicileri: Türkiye’deki Seçilmiş İller İçin Sosyoekonomik Analizler”. D.E.Ü.İ.İ.B.F. Dergisi 18/2 (2003) 13-31.
• Selim S. (2006). “Türkiye’de Evli Kadınların İşgücüne Katılımına Göre Oluşan Doğurganlık Farklılıkları: Ayrıştırma Analizi”. Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi 8/1 (2006) 139-163.
• Topgül, S. (2016). “İş ve Aile Yaşamı Dengesi (zliği) nin Kadın Çalışanlar Üzerindeki Etkileri”. Journal of Management & Economics 23/1 (2006).
• Türkiye İstatistik Kurumu [TÜİK]. (2020a, Şubat 26). İşgücü İstatistikleri, Kasım 2019. http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=33778 adresinden ulaşılmıştır.
• Türkiye İstatistik Kurumu [TÜİK]. (2020b, Mart 16). İstatistiklerle Çocuk, 2018. http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=30708 adresinden ulaşılmıştır.
• Türkiye İstatistik Kurumu [TÜİK]. (2020c, Mart 2). Temel Doğurganlık Göstergeleri. http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1060 adresinden ulaşılmıştır.
• Türkiye İstatistik Kurumu [TÜİK]. (2018, Mart 14). Aile Yapısı Araştırması, 2016. http://tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21869 adresinden ulaşılmıştır.
• United Nations (2017). “World Population Prospects: The 2017 Revision. Population Database”. https://population.un.org/wpp/DataQuery/
• Ündemir Y. G., Özuysal, H. & Hoşgör, Ş. (2010). “Sosyal güvenliğe kayıtlı 4/1-a bendi kapsamındaki zorunlu sigortalılara ilişkin çoklu azalan hayat tabloları”. Nüfusbilim Dergisi 32-33 (2010) 83-102.