In vielen indoeuropäischen Sprachen, wie dem Deutschen, unterliegen die meisten Nomina der semantischen Unterscheidung [± zählbar]. Traditionell werden diese in zwei klar abgrenzbare, wenn auch nicht "disjunkte Subkategorien" (Krifka, 1989) eingeteilt, und zwar in "Individualnomina" (count nouns) und "Massennomina" (mass nouns). Massennomina werden weiter unterteilt in Stoff-und Kollektivnomina, wobei sich Letztere noch weiter untergliedern lassen in "Gruppen-und Genuskollektiva" (Leisi, 1971). Auch bei Abstrakta tritt diese Unterscheidung zwischen Massen-und Individualnomina auf. Die meisten Numerussysteme indoeuropäischer Sprachen unterscheiden zwischen zwei Numeri, Singular („eine Einheit“) und Plural („mehr als eine Einheit“). Im grammatischen System der türkischen Sprache scheint prima facie die Kategorie des Numerus ebenfalls kodiert zu sein, wobei zwischen zwei Numeri, Singular und Plural, unterschieden wird. Ferner macht es den Anschein, dass sich Nomina, gemäß der semantischen Unterscheidung [± zählbar], ebenso in Individual- und Massennomina untergliedern lassen. Im Gegensatz zum Deutschen scheint die türkische Sprache allerdings eine Besonderheit aufzuweisen, die sich in der "unterschiedlichen morpho-syntaktischen Handhabung der Kategorie 'Vielzahl' bei der Verwendung von Pluralformen widerspiegelt" (Johanson/Rehbein, 1999). Diese Besonderheit der türkischen Sprache wird dem linguistischen Phänomen "Transnumeralität" zugeordnet, was den Gegenstand der folgenden Untersuchung bildet.
Türkisch Semantik Markierung der Kategorie Numerus Transnumeralität
Almanca gibi birçok Hint-Avrupa dillerinde, isimler [±sayılabilir] anlambilimsel ayrıma tabidir. Dilbilimsel açıdan, isimler ikiye, yani sayı ve kütle isimler şeklinde ayrılırlar (Krifka, 1989). Kütle isimleri ayrıca ikiye ayrılırlar, malzeme ve kolektif isimler olarak. Kolektif isimler yine aynı şekilde ikiye ayrılır: grup ve cins isimler olarak (Leisi, 1971). Kütle ve sayı isimleri arasındaki bu ayrım aynı zamanda soyut isimlerin grup içerisinde de bulunmaktadır. Birçok Hint-Avrupa dillerinin sayı sistemlerin çoğu iki sayı, tekil ("tek bir birim") ve çoğul ("birden fazla birim") arasında ayrım yapmaktadır. Türk dilinin gramer sisteminde sayı kategorisi aynı şekilde, yanı tekil ve çoğul olarak, kodlanmış gibi görünmektedir. Bunun yanı sıra, Türk dilinde isimler, sayı ve kütle isimleri olarak [±sayılabilen] anlambilimsel ayrıma tabi olduğu gibi görünmektedir. Ancak Alman dilinin aksine, Türk dili "çoğul formlarının kullanımda 'çokluk' farklı morfolojik-sözdizimsel uygulamasını yansıtan" bir özelliğe sahiptir (Johanson/Rehbein, 1999). Türk dilinin bu özelliği "transnumerality" dilsel olgusuna atanır ve bu da araştırmanın konusudur.
Birincil Dil | Almanca |
---|---|
Konular | Dil Çalışmaları (Diğer), Alman Dili, Edebiyatı ve Kültürü |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2013 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 3 Sayı: 2 |
Adres: Akdeniz İnsani Bilimler Dergisi Akdeniz Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi 07058 Kampüs, Antalya / TÜRKİYE | E-Posta: mjh@akdeniz.edu.tr |