Öğretmen Eğitiminde Değer Eğitimi Firsati Olarak Topluma Hizmet Uygulamalari Dersi/ Servıce Learnıng Course As An Opportunıty for Value Educatıon In Teacher Educatıon

Year 2012, Volume: 9 Issue: 17, 0 - , 09.11.2013

Mehmet Bulut Neslihan Bulut Aykut Bulut

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Yüksek Öğretim Kurulu (YÖK) tarafından hazırlanan ve Eğitim Fakültelerinde 2006-2007 öğretim yılından itibaren uygulamaya konulan yeni eğitim programları içerisinde yer alan “Topluma Hizmet Uygulamaları” dersinin öğretmen eğitiminde değer eğitimi için sunduğu fırsatları tartışmaktır. Topluma Hizmet Uygulamaları dersinin amaçlarında öğretmen adaylarına, toplumsal sorumluluk bilincini kuramsal ve uygulamalı olarak kazandırma ve uygulama esnasında işbirliği, dayanışma, etkili iletişim ve öz değerlendirme becerilerini geliştirme yer almaktadır. Bu dersin eğitim kazanımları arasında öğretmen adaylarının yerel ve evrensel sorunlara karşı duyarlı olması ve bunlar için çözüm üretmesi öngörülmektedir. Üretilen yeni projelerde aktif rol alan öğretmen adaylarının etkili iletişim, öz değerlendirme, yaratıcı düşünme becerilerini geliştirirken değer eğitimi kavramını içselleştirmesi amaçlanmıştır.

Araştırmanın örneklemini 2010-2011 eğitim - öğretim yılında Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi İlköğretim Matematik Öğretmenliği ana bilim dalında öğrenim gören ve Topluma Hizmet Uygulamaları dersini alan 81 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Araştırmada öğretmen adaylarından nitel veriler toplanmıştır. Öğretmen adaylarının proje seçki dosyaları, etkinlik günlükleri ve görüşme formları incelendiğinde topluma hizmet uygulamaları dersi kapsamında yardımsever, iyi insan, iyi vatandaş olma; paylaşımcı ve hoşgörülü olma; saygılı olma; sorumluluk sahibi, samimi ve adil olma; toplumsal sorunlara karşı duyarlı olma gibi toplumsal değerlerin farkına vardıkları gözlemlenmiştir.

Anahtar Kelimeler: Topluma Hizmet Uygulamaları, Öğretmen Eğitimi, Değer Eğitimi.

Abstract

The aim of this study is discussing the value education opportunities of service learning practices course which started to administer by Higher Educational Council at Education Faculties since 2006-2007 educational year. Service Learning Course objectives include, bringing the preservice teachers in social responsibility consciousness by theoretically and practically. Also the course aims to develop the cooperation, effective communication and self assessment skills during the practices. Service learning course aims to make the preservice teachers precise for regional and universal problems and let them produce solutions. While preservice teachers are producing new projects, they are the active participants. By the way their effective communication skills, self assessment skills and creative thinking skills develop and they interiorize the value concept.

The sample of this study were 81 preservice teachers of primary mathematics education who took service learning practices courses at Gazi University, Gazi Faculty of Education in 2010-2011 educational year. Qualitative data were obtained from preservice teachers of mathematics. For this purpose, open ended questions asked to participants in order to answer. The participant's opinions were collected by their responses.

Key Words: Service Learning, Teacher Education, Value Education.

Keywords

-

References

• Akbaş, O. (2008). “Değer Eğitimi Akımlarına Genel Bir Bakış”. Değerler Eğitimi Dergisi, 6 (16), 9-27.
• Akçamete, G. (2006). Eğitim Bilimleri Bakış Açısıyla Eğitim Fakülteleri ve Topluma Hizmet İşlevi Çalıştayı. Dinçer, (Editör). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları, 200.
• Atlanta Service-Learning Conference (1970). Atlanta Service-Learning Conference Report. Alınan yer www.eric.ed.gov/ERICWebPortal/recordDetail?accno=ED072718
• Duman, T., Karakaya, N. & Yavuz, N. (2001). Vatandaşlık Bilgisi. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
• Fraenkel, J. R. ve Wallen, N. E. (2006). How to design and evaluate research in education (6th ed.). Boston: McGraw Hill.
• Gazi Üniversitesi Topluma Hizmet Uygulamaları Yönergesi (2010). Alınan yer www.gef.gazi.edu.tr/ortak_dersler/THU_yonergeyeni.doc
• Kanad, H. F. (1951). Deneysel Pedagoji II. Ankara: Örnek Matbaası.
• Kelley, T. (2003). Character education, natural law, human happiness & success. Alınan yer www.drtomkelly.com
• Kerschensteiner, G. (1954). Karakter Kavramı ve Karakter Terbiyesi. Kanad, H. F. (Çeviri). Ankara: Örnek Matbaası.
• Lickona, T. (1992). Educating for character (How our schools can teach respect and resposibility). New York: Bantam Books.
• Milli Eğitim Bakanlığı. (1973). 1739 Sayılı Milli Eğitim Temel Kanunu. Alınan yer http://mevzuat.meb.gov.tr/html/88.html
• Türk Dil Kurumu. (2011). Türkçe Sözlük. Alınan yer www.tdk.gov.tr/tr/wuclar/t.ashx
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2003). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yüksek Öğretim Kurumu. (2011). Öğretmen Yetiştirme Türk Milli Komitesince önerilen 17.02.2001 tarihli YÖK toplantısında uygun görülen ve Tüm Eğitim Fakültelerine Gönderilen THU Yönergesi - 1217 sayılı, THU Yönergesi Konulu YÖK Gönderisi, resmi evrak.