DİRÂSÂTUN FÎ USÛLİ’L-HADÎS ALÂ MENHECİ’L-HANEFİYYE

Yıl 2017, Cilt: 43 Sayı: 43, 103 - 106, 30.06.2017

Mustafa Ölmez

Öz

Sünnet-i seniyyenin Kur'an'dan sonra İslam
teşriine kaynaklık etmesi, Müslümanların sünnete yönelip itina göstermelerini
ve birçok farklı açıdan ona hizmet etmelerini sağlamıştır. Sünnet kayıt altına
alınarak gelecek nesillere doğru bir şekilde aktarılmaya çalışılmış, aktarılan
bu sünnetin fıkhî açıdan ne gibi amelî yükümlülükler ifade ettiği ortaya
konulmuştur. Bu hizmetler içerisinde hadislerin nakledilmesini genel olarak
muhaddisler ele alırken, hadislerle fıkhî istinbatta bulunmayı ise fukaha
üstlenmiştir. Bu görev dağılımında muhaddisler ile fukahanın hadisleri alırken
ve hadislerle amel ederken kendilerine has yöntemlerinin olup olmadığı,
üzerinde durulması gereken önemli bir husustur.  Kitap özellikle Hanefiler olmak üzere fukahanın hadis usulü hakkında bilgi sahibi
olmadıkları ya da bu alana yeterli özen göstermediklerini dillendiren kişilere
cevap vermeyi hedeflemekte, bu tür iddiaların Hanefi mezhebinin kaynaklarının
ve onlara ait usul kitaplarını bilmeyen kişilerin dillendirdiğini söylemekte ve
araştırması sonucunda bu tür iddialarda bulunanların görüşlerinin son derece
yanlış olduğunun ortaya çıkacağını savunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

hanefi mezhebi hadis anlayışı, fukahanın hadis anlayışı, fukahanın hadis usulü, Ebu Hanife'nin hadisçiliği, Abdulmecid et-Türkmânî

Kaynakça

• Dirasâtun fî Usûli’l-Hadis Alâ Menheci’l-Hanefiyyeti, Abdulmecid et-Türkmânî