Eski Türkçede,
bilhassa Orhon Türkçesinde işlek olarak kullanılan ve durum ekleri arasında yön
gösterme (directive) işleviyle tanımlanan -GArU,
ilgili dönemin ardından türetkenliğini kaybedip işlevselliğini yitirmiştir.
Ekin kökeni ve yapısıyla ilgili olarak araştırmacılar arasında bir uzlaşı
bulunmamaktadır ve ek, işlev(ler)i dolayısıyla farklı kategoriler altında
değerlendirilebilmektedir. Günümüzde, kodlanmış hiçbir Türkçe varyantta
türetken görünüm arz etmeyen bu ek, Türkiye Türkçesinde dışarı, içeri, ileri, yukarı gibi birkaç donuklaşmış örnekte, tarihsel
sürece uygun ses değişmelerini barındırır bir şekilde yer almaktadır.
Bu çalışmada, tarihsel
süreçte -GArU ekinin kullanım alanı
ve işlevleriyle ilgili genel bilgiler aktarıldıktan sonra günümüzdeki
görünümlerine ve kalıntılarına temas edilerek Türkiye Türkçesinde ve
ağızlarında yer alan gerisin geri,
arkasın geri, ardın geri, götün geri, kıçın geri, sırtın geri vb. yapılar
oluşum ve anlam özellikleri yönüyle incelenecektir. Ardından, sözdizimsel
roller açısından zarf işlevli çıktılar türeten bu yapısal şablondaki [geri,
art, arka] anlambirimciklerini barındıran bir sözlüksel unsur, daha çok üçüncü
tekil şahıs iyelik işaretleyicisi olarak tanımlanan -(s)X ve işlevi belirsizlik
taşıyan -n ile birleşen geri unsurunun Eski Türkçe -GArU ekinin bir kalıntısı mı, edatlaşmış
bir sözlükbirim mi yoksa farklı nitelikte bir unsur mu olduğu konusu tartışılacaktır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | DERGİNİN TAMAMI |
Authors | |
Publication Date | December 31, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 9 Issue: 2 |