İ.Ö. 133’te Romalılar’ın Küçük Asya’yı ele geçirmesinden sonra, farklı durum
ve ortamlarda değişik türden sömürü ve kötü uygulamalar görülmektedir. Tamamı
değil, ancak pekçok eyalet yöneticisinin, idari konularda yoz, gaddar ve yetersiz
oldukları anlaşılmaktadır. Bunlardan kötü uygulamalarda bulunanlar, kendilerinden
sonra idareye gelecek olan eyalet yöneticilerinin itibarına ve bir bütün halinde
Roma yönetimine fevkalade zarar vermişlerdir.
Eyalet yöneticilerinin, eyaletlerde ilgilenmek zorunda oldukları çok sayıda
sorun bulunmaktaydı. Bunlar içerisinde eyalet yöneticilerinin, eyaletlerde publicani ve Roma’da senatörlerle ilişkileri olmak üzere karşı karşıya bulundukları iki
önemli problem vardı.
Eyalette mali yönetimle ilgili en önemli meselelerin ilki vergilerin toplanmasıyla bağlantılıydı. Cicero dönemine kadar bu konuda çok sayıda hüküm verilmiş
ve vergilerin toplanması aşağı yukarı belli bir yapı kazanmıştı. Ancak, Cicero
döneminde Senato’ya gönderilmiş olan mektuplar halen bu konuyla ilgili ilginç
görüşleri de ifade etmektedir. Ayrıca Senato’nun yöneticilere eyaletlerde kamusal
ihtiyaçlar için zor durumlarda para toplama yetkisi verdiği de gözlemlenmektedir.
Fakat, Cicero yöneticiliği döneminde vergi toplayıcılarına suistimal fırsatı vermeyecektir.
İkinci problem Cilicia halkından bir kısmının Romalı sermaye sahiplerine
(Roma seçkin sınıfından olanlara) olan borçları ve borçlarını geri ödeme konusunda içine düştükleri sıkıntılardı. Asya eyaletinin ilhakından sonra bölgenin yerli
halkı vergilerini ödemek ve durumlarını hafifletmek için Romalı bu seçkin sınıftan
borç almak zorunda kalmıştır. Bu durum sık sık taşradaki halk ve Roma senatörleri arasında borçlanma problemlerinin ortaya çıkmasına sebep olmuş ve onların
durumlarını hafifletmekten ziyade, içinden çıkılması zor bir durum meydana
getirmişti. Devlet ne şehirlerin ne de kişilerin iflaslar yoluyla varlıklarını kaybetmelerini, ne de senatörleri kızdırmayı istemediği için, bu problemlerin çözümüne
vergilerin toplanması kadar önem vermekteydi.
Cilicia’nın eyalet yöneticisi olarak Cicero, bu yüzden Roma, Roma elit tabakası, Romalı iş adamları ile Küçük Asya’nın yerli halkı arasında bağlantı kurmakta
önemli bir rol oynamıştır. Eyaletlerde kendi imtiyazlarını, arkadaşlarının haklarını
gözetmek ve ustalıkla (her zaman bu şekilde olmasa da) korumak ve garantiye
almak için nasıl kullanması gerektiğini bilen Cicero, Cilicia ve Küçük Asya’da
eyalet yönetimi açısından iyi bir örnek teşkil etmektedir. Cicero, Cilicia ve Küçük Asya’da kendisine verilen hak ve yetkiler doğrultusunda arkadaşlarının haklarını
ustalıkla (bazen de acemice) koruma ve garantiye alma inisiyatifini nasıl kullanacağını bilen yöneticilere güzel bir örnektir
Cicero Brutus Cilicia Senato Roma Kıbrıs eyalet yönetimi vergi usulsüzlük borç verme faiz.
Different kinds of exploitation can be ascertained after the Roman annexation
of Asia Minor in 133 B.C. A number of governors were corrupt, cruel, and inefficient. Those with corrupt governments did great damage to the image of their
successors and to Roman administration in general. Governors had to deal with
a number of problems, including relations with the publicani in the province and
senators in Rome.
The first problem concerned economic management, particularly, malpractice
in the field of tax gathering. Up to the time of Cicero, numerous decrees had been
passed on this subject, and tax collecting was almost settled. Based on derisive
comments contained in a dispatch by Cicero to the Senate, however, it appears
that the Senate gave governors authority to collect money for public needs in the
province in difficult times. Cicero would not allow tax collectors to get away with
abuses under his governorship.
The second problem was the debt and interest that the people of Cilicia owed
Roman moneylenders, who were in general members of the Roman élite. After the
annexation of the province of Asia, the inhabitants there were forced to borrow
money from the Roman élite in order to pay their taxes and relieve their situation.
This, however, often resulted in debt problems arising between provincials and
Roman senators and, rather than relieving the people in the provinces, placed them
in an impossible situation. The resolution of these problems was as important as tax
collection, because the state sought neither to lose its sources of revenues through
the bankruptcy of cities or individuals in the provinces nor to vex senators.
Cicero, as a provincial governor of Cilicia, played an important role in contacts
between Rome, the Roman élite, Roman businessmen, and native peoples of Asia
Minor. He is a good example of a governor who knows how to use initiative, in
light of his rights, to preserve and ensure the rights of his friends in the provinces through friendly involvement and the subtle (and sometimes not so subtle) use of
privilege
Cicero Brutus Cilicia Senate Rome Cyprus provincial government tax exploitation money-lending interest.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mayıs 2009 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2009 Sayı: 17 |