8. sınıf öğrencilerinin yazma öz yeterlilik algıları ile öykü yazma becerileri üzerine bir araştırma

Year 2019, Volume: 7 Issue: 1, 51 - 70, 30.06.2019

Hacer Taş , Ahmet Balcı

https://doi.org/10.35233/oyea.579984

Cited By: 4

Abstract

Bu araştırmada ortaokul
8. sınıf öğrencilerinin yazma öz yeterlilik algıları ile öykü yazma becerileri
arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma, ilişkisel tarama
modeline göre tasarlanmış betimsel bir incelemedir. Hatay il merkezi merkez
ilçelerinde (Antakya ve Defne) öğrenim gören 600 sekizinci sınıf öğrencisi
çalışma grubuna dâhil edilmiştir. Bu araştırmanın verileri Pajares, Hartley ve
Valiante (2001) tarafından geliştirilen
ve Demir (2011) tarafından Türkçeye uyarlaması yapılan “Yazma Öz Yeterlilik
Ölçeği” ve Temizkan (2011) tarafından geliştirilen “Öykü Yazma Becerisi Ölçeği”yle
değerlendirilmiştir.

Araştırma sonucunda
öğrencilerin yüksek düzeyde yazma öz yeterlilik algısına sahip oldukları sonucuna
ulaşılmıştır. Ancak öğrencilerin öykü yazma
beceri düzeylerinin “geliştirilmeli” düzeyinde olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca
araştırmaya katılan öğrencilerin öykü yazma beceri ölçeğinin temel ve alt boyutlarında
yeterli düzeyde olmadıkları görülmektedir. Bu araştırma sonuçlarına göre 8.
sınıf öğrencilerinin yazma öz yeterlilik ölçeğinden aldıkları puanlar
ile öykü yazma becerileri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmaktadır.
Öğrencilerin yazma öz yeterlilik algıları ve öykü yazma becerileri cinsiyet açısından
istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermektedir. Bu araştırma sonuçlrına
göre 8. sınıf öğrencilerinin yazma öz yeterlilik algılarına ilişkin elden
edilen toplam puan ile öykü yazma becerisi arasında düşük düzeyli bir
korelasyon olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Keywords

Yazma Becerisi, Öyküleyici Metin, Öz Yeterlilik, Yazma Öz Yeterliliği

References

• Akar, C. (2008). Öz yeterlilik inancı ve ilkokuma yazmaya etkisi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1/2, 185-198.
• Akar, C. ve Özber, M. (2018). İlkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin yazma öz yeterliklerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Avrasya Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi, 2(1), 75-89.
• Akbaba, S. (2006). Eğitimde motivasyon. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 343-361.
• Aktaş, Ş. (2013). Anlatma Esasına Bağlı Edebî Metinlerin Tahlili. Ankara: Kurgan Edebiyat.
• Akyol, H. (2010). Yeni programa uygun Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Altunkaya, H. ve Ateş, A. (2017). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin yazma özyeterlikleri ile yazılı anlatım becerileri arasındaki ilişki. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(3), 86-103.
• Andaç, F. (2008). Hikâyeyü yazmak hikâyeyü düşünmek. İstanbul: Doruk Yayımcılık.
• Arı, G. (2008). Öğrencilerin hikâye edici metinlerinden çözümleyici puanlama yönergesine göre değerlendirilmesi (6. ve 7. sınıf örneği). (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Aydın, İ. (2009). Anadili dersinin etkinlik alanları ve dilbilgisi. Milli Eğitim Dergisi, 181, 20-52.
• Azar, A. (2010). Ortaöğretim fen bilimleri ve matematik öğretmeni adaylarının öz adaylarının öz yeterlilik inançları. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 6(12), 235-252.
• Bağcı, H. (2007). Türkçe öğretmeni adaylarının yazılı anlatım derslerine yönelik tutumları ile yazma becerileri üzerine bir araştırma. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Bağcı, H. (2011). Yazılı anlatım ve unsurları. M. Özbay (Ed.) içinde, Yazma eğitimi (ss. 85-126). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Baki, Y. ve Feyyzioğlu, N. (2017). Dijital hikâyelerin 6. sınıf öğrencilerinin hikâye yazma becerilerine etkisi. International Online Journal of Educational Sciences, 9(3), 686 – 704.
• Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: a social cognitive teory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice- Hall.
• Bandura, A. (1997). Self-efficacy: the excercise of contiol. New York: Freeman.
• Bandura, A. & Locke E. A. (2003). Negative self-efficacy and goal effects revisited. Journal of Applied Psychology, 88(1), 87–99.
• Barlett, F. C. (1932). Remembering: a study in experimental soical psychology. Cambridge: Cambridge University Press.
• Baş, G. ve Şahin, C. (2012). İlköğretim 6. 7. ve 8. sınıf öğrencilerinin okuma tutumları ve yazma eğilimleri ile Türkçe dersindeki akademik başarıları arasındaki ilişki. Turkish Studies, 2/4, 579-598.
• Batar, M. ve Aydın, S. İ. (2014). Türkçe öğretmeni adaylarının yazılı anlatım öz yeterlik inançlarının değerlendirilmesi. International Journal of Language Academy Dergisi, 2/4, 579-598.
• Büyükikiz. K. K. (2011). Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenlerin yazma becerileri ile öz yeterlilik algıları arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Büyükikiz, K. K. (2012). Türkçeyi ikinci dil olarak öğrenen yabancılar için yazma becerisi öz yeterlilik ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9 (12), 69-80.
• Büyüköztürk, Ş. (2017). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Yayınevi.
• Carpenter, S. L. (2007). A comparison of the relationships of students’ self-efficacy, goal orientation and achievement across grade level: meta-analysis. (Unpublished Master's Thesis). Simon Fraser University, Canada.
• Coşkun, E. (2005). İlköğretim öğrencilerininöyküleyicianlatımlarında bağdaşıklık, tutarlılık ve metin elementleri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Çeçen, M. A. (2011). Yazma eğitimi açısından metin bilgisi. M. Özbay (Ed.) içinde, Yazma eğitimi (ss. 127-146). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Çoban, A. (2012). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerinin oluşturdukları öyküleyici metinlerin bağdaşıklık ve tutarlılık ölçütlerine göre değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Erciyes Üniversitesi, Kayseri.
• Demir, T. (2011). İlköğretim öğrencilerinin yaratıcı yazma becerileri ile yazma öz yeterlilik algısı ve başarı amaç yönelimi türleri ilişkisinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Demirel, Ö. ve Şahinel, M. (2006). Türkçe öğretimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Doğan, Y. ve Müldür, M. (2014). 7. sınıf öğrencilerine verilen yazma eğitiminin öğrencilerin hikâye yazma becerisine etkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1), 49- 65.
• Eğilmez, N. İ. ve Berber, Z. T. (2017). Beşinci sınıf öğrencilerinin hikâye yazma becerileri. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(2), 164-187.
• Erden, A. (1998). Kısa hikâye ve dil bilimsel eleştiri. Ankara: Gündoğan Yayınları.
• Göçer, A. (2018). Yazma eğitimi (3. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Göğüş, B. (1978). Orta dereceli okullarımızda Türkçe ve yazın eğitimi. Ankara: Gül Yayınevi.
• Gülüşen, A. (2011). Akran dönütünün sekizinci sınıf öğrencilerininöyküleyicimetin yazma becerisine etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İnönü Üniversitesi, Malatya.
• Günay, D. (2003). Metin bilgisi. İstanbul: Multilingual Yayınları.
• Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Hidi, S. & Boscolo, P. (2006). Motivation and writing. (ed.: Macarthur, C., Graham, S. and Fitzgerald, J.) In Handbook of Writing Research, Chapter 10, New York: The Guılford Press.
• Halliday, M. A. K. & Hasan, R. (1976)). Cohesion in english. London: Longman Group Limited.
• Jones, E. (2008). Predicting performance in first-semester college basic writers: revisiting the role of self-beliefs. Contemporary Educational Psychology, 33, 209–238.
• Kalaycı, Ş. (Ed.) (2017). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri, (7. Baskı). Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Kantemir, E. (1991). Yazılı ve sözlü anlatım. Ankara: AÜEBF Yayınları.
• Karaalioğlu, S. K. (1992). Sözlü yazılı kompozisyon sanatı. İstanbul: İnkılâp Kitabevi.
• Karadağ, Ö. ve Maden, S. (2013). Yazma eğitimi: kuram ve uygulama, ölçme ve değerlendirme, A. Güzel ve H. Karatay ((Ed) içinde, Türkçe öğretimi el kitabı (ss. 265-292). Ankara: Pegem Akademi.
• Karasar, N. (2008). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Karatay, H. (2011). Süreç temelli yazma modelleri: planlı yazma ve değerlendirme. M. Özbay (Ed.) içinde, Yazma eğitimi (ss. 21-45). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Kaynaş, E. (2014). Beşinci sınıf öğrencilerinin metin yazma becerilerinin değerlendirilmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
• Kılıç, B. (2012). İlköğretim yedinci sınıf öğrencilerinin yazdıklarıöyküleyicimetinler üzerine bir inceleme. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Necmettin Erbakan Üniversitesi, Konya.
• Kıran, A. ve Kıran, Z. (2003). Yazınsal okuma süreçleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Korkmaz, G. (2015). Yaratıcı yazma yönteminin 6. sınıf öğrencilerinin yazma öz yeterlik algılarına, yazmaya ilişkin tutumlarına ve yazma becerisi akademik başarılarına etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
• Krejcıe, R. V. & Daryle W. M. (1970). Determining Sample Size for Research Aktivities. Educational and Psychological Measurement, 30, 607-610.
• Kuruyer, H. G. (2010). İkili kodlama kuramı destekli hikâye haritası öğretiminin hikâye analizine ve yazımına etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi: Ankara.
• Küreci, S. (2017). 4. sınıf öğrencilerinin yazdıkları hikâyelerin metin üst yapı unsurları doğrultusunda çözümlenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya.
• Labov, W. (1972). The tansformation of experience in narrative syntax. W Labov (ed) içinde, Language in the ınner city: studies in the black english vernacular (ss. 354-396). Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
• Maltepe, S. (2006). Yaratıcı yazma yaklaşımı açısından Türkçe derslerindeki yazma süreçlerinin ve ürünlerinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Manay, E. B., Türkel, A. ve Savaş, B. (2017). Kelime ağı yönteminin ilköğretim 6. Sınıf öğrencilerinin yazmaya yönelik tutumlarına ve yazma öz yeterlik algısına etkisi. Electronic Turkish Studies, 12(14), 257-284.
• Martinez, C. T., Kock, N. & Cass, J. (2011). Pain and pleasure in short essay writing: factors predicting university students’ writing anxiety and writing self-efficacy. Journal of Adolescent & Adult Literacy, 54 (5), 351-360.
• McCarthy, P., Meier, S., & Rinderer, R. (1985). Self-efficacy and writing. College Composition and Communication, 36, 465-471.
• Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (2015). Nitel Veri Analizi. Çev. Editörleri: Sadegül Akbaba Altun ve Ali Ersoy. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Nasta, K. A. (2007). Influence of career self-efficacy beliefs on career exploration behaviors. (Unpublished Master's Thesis). The State University of New York at New Paltz.
• Onan, B. ve Baş, B. (2009). Türkçe öğretmeni adaylarının yazılı anlatımlarında deyim kullanımı: Hatay ve Sivas örneği. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(12), 113-139.
• Özbay, M. (2009). Türkçe özel öğretim yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap Yayınları.
• Özkara, Y. (2007). 6+1 analitik yazma ve değerlendirme modelinin 5. sınıf öğrencilerinin hikâye edici metin yazma becerilerini geliştirmeye etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Özonat, Z. (2015). Sekizinci sınıf öğrencilerinin yazma öz yeterlik algıları. Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2, 207-220.
• Pajares, F. (1996). Self-efficacy beliefs in achievement settings. Review of Educational Research, 66, 543-578.
• Pajares, F. (2007). Empirical properties of a scaie to assess writing self-efficacy in schooi contexts. Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 39, 239-249.
• Pajares, F. and Valiante G. (1996). Predictive utility and causal influence of the writing self-efficacy beliefs of elementary student. The Annual Meeting of the American Educational Research Association, 8-12.
• Pajares. F. ve Valiante, G. (1997). Influence of self-efficacy on elementary students’ writing. The Journal of Educational Research, 90, 353-360.
• Pajares F. ve Valiante, G. (2008). Self-efficacy beliefs and motivation in writing development. C. A. Macarthur, S. Graham & J. Fıtzgerald (Ed.) In, Hand book of writing research (ss. 158-169). New York: Guilford Press.
• Pintrich, P. ve Schunk, D. (1996). Motivation in education: theory, research & applications. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
• Sallabaş, M. E. (2007). İlköğretim 5. sınıf öğrencilerinin kendini yazılı olarak ifade etme kazanımlarına ulaşma düzeyi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Sallabaş, M. E. (2008). İlköğretim 6. sınıf öğrencilerinin öyküleyici yazılı anlatımlarında metin ögelerine yer verme düzeyleri. Gazi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, (1-2), 193-205.
• Schunk D. H. (2003). Self-efficacy for reading and writing: ınfluence of modeling, goal setting and self evaluation. Reading&Writing Quartely, 19, 159-172.
• Senemoğlu, N. (1998). Gelişim öğrenme ve öğretim kuramdan uygulamaya. Ankara: Ertem Matbaacılık.
• Sidekli, S. (2012). Yazma becerisinin geliştirmek için hikâye piramidi. Akademik Bakış Dergisi, 31, 1-18.
• Sivrikaya, T. ve Eldeniz Çetin, M. (2018). Hikâye yazma stratejisinin kaynaştırma öğrencilerinin hikâye yazma becerilerine etkisi. Education Sciences, 13(1), 1-18.
• Sulak, S. E.; Çevik, A. Ve Sönmez, Y. (2015). Sınıf öğretmenlerinin hikâye yazma becerilerinin incelenmesi. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, XIV. Uluslararası Katılımlı Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu, 306 – 317.
• Şengül, M. (2011). İlköğretim II. Kademe Türkçe öğretiminde yazma becerilerine yönelik öğretim ve ölçme-değerlendirme yaklaşımlarının uygulamadaki etkililiğinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Fırat Üniversitesi, Elazığ.
• Şengül, M. (2013). Ortaokul öğrencilerine yönelik yazma öz yeterlikleri ölçeği. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 17(1), 81-94.
• Şentürk, N. (2009). Planlı yazma ve değerlendirme modelinin 8. Sınıf öğrencilerinin bilgilendirici yazma becerilerini geliştirmeye etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
• Tağa, T. ve Ünlü, S. (2013). Yazma eğitiminde karşılaşılan sorunlar üzerine bir inceleme. Turkish Studies, 8/8, 1285-1299.
• Takımcıgil Özcan, S. (2014). İlkokul 4. sınıf öğrencilerinin yazma motivasyonları ile hikaye yazma becerilerinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
• TDK (2009). Türkçe sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Temizkan, M. (2011). Yaratıcı yazma etkinliklerinin hikâye yazma becerisi üzerindeki etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(2), 919-940.
• Temizkan, M. ve Atasoy, A. (2014). Türkçe ders kitaplarında yer alan hikâye türlerindeki metinlerin üst yapı açısından değerlendirilmesi. Uluslararası Türkçe Edebîyat Kültür Eğitim Dergisi, 3(3), 210-237.
• Uysal, F. A. (2014). İlkokul 4. sınıf öğrencilerininöyküleyicimetin yazma becerilerinin değerlendirilmesi (Muş ili merkez ilçesi örneği). (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İnönü Üniversitesi, Malatya.
• Vrugt, A. J., Langereis, M. P., & Hoogstraten, J. (1997). Academic self-efficacy and malleability of relevant capabilities as predictors of exam performance. Journal of Experimental Education, 66(1), 61-72.
• Yalçın, A. (2002). Türkçe öğretim yöntemleri yeni yaklaşımlar. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Yasul, F. A. (2014). İlkokul 4. sınıf öğrencilerininöyküleyicimetin yazma becerilerinin değerlendirilmesi (muş ili merkez ilçesi örneği). (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi) İnönü Üniversitesi, Malatya.
• Yaylacık, A. (2014). Üstün yetenekli beşinci sınıf öğrencilerininöyküleyicimetin yazma becerileri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Mustafa Kemal Üniversitesi, Hatay.
• Yıldırım, Y. (2010). Türk dili anlatım türleri, İstanbul: Der Yayınları.
• Yılmaz, S. K. (2008) İlköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin öyküleyici metin yazma becerileri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.