Abstract
This study aims to analyze Turkish Teachers’ proficiency on Turkish Language Teaching. Accordingly, both the teachers’ proficiencies can be specified and where the principal problems in practice in Turkish Language Teaching arise from can be determined. This condition may both contribute to removing the problems in Turkish Language Teaching and to proficiency levels of Turkish Teachers for field education. 40 Turkish Teachers participated in this qualitative-design study. A structured written questionnaire, developed by the researcher, consisting of open-ended and close-ended questions was used as the data collection instrument. Descriptive analysis was used for the analysis of qualitative data obtained from Turkish Teachers. In conclusion, it was found through this study that Turkish Teachers did not know enough about Turkish Language Teaching. This condition leads Turkish Teachers to regard Turkish Language Teaching as a knowledge and skill-based lesson, to prioritize teaching grammar rules, to prefer lecturing and question & answer method too much, to use Turkish textbooks and 100 Classical Works as stimuli too much, to center students and objectives in preparing the subjects and not to incline to activities which arouse higher order thinking. Hence, Turkish Teachers are expected to have knowledge and skill about every variable affecting the quality of Turkish Language Teaching.
Abstract
Bu çalışma, Türkçe öğretmenlerinin Türkçe öğretimine yönelik yeterliliklerini incelemeyi amaçlamaktadır. Böylelikle, hem öğretmenlerin yeterliliklerine yönelik saptamalarda bulunulabilir hem de Türkçe öğretiminin başat sorunlarının uygulamada hangi nedenlerden kaynaklandığı belirlenebilir. Bu durum, hem Türkçe öğretiminin sorunlarının giderilmesine hem de Türkçe öğretmenlerinin alan eğitimine yönelik yeterlilik düzeylerine katkı sağlayabilir. Nitel bir yöntemle gerçekleştirilen bu çalışmaya, 40 Türkçe öğretmeni katılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, araştırmacı tarafından geliştirilen açık ve kapalı uçlu sorulardan oluşan bir anket kullanılmıştır. Türkçe öğretmenlerinden elde edilen nitel verilerin çözümlenmesinde ise, betimsel çözümleme kullanılmıştır. Sonuç olarak, bu çalışmada, Türkçe öğretmenlerinin Türkçe öğretimi ile ilgili yeterli düzeyde bilgiye sahip olmadıkları ortaya çıkarılmıştır. Bu durum, Türkçe öğretmenlerinin Türkçe öğretimini bilgi ve beceri dersi olarak görmelerine, derslerde dilbilgisi kurallarını öğretmeyi öncelemelerine, düz anlatım ve soru-yanıtı çok fazla yeğlemelerine, uyaran olarak Türkçe ders kitapları ile 100 Temel Eser'i çok fazla kullanmalarına, konuların hazırlanış sürecinde öğrenciden ve kazanımlardan hareket etmemelerine ve üst düzey düşünmeyi ortaya çıkartıcı etkinliklere yönelmemelerine yol açmaktadır. Bu bakımdan, Türkçe öğretmenlerinin Türkçe öğretiminin niteliğini etkileyen her türlü değişken üzerinde bilgi ve beceri sahibi olması gerekmektedir.
Keywords
Details
| Other ID | JA58VG76MA |
|---|---|
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | January 1, 2017 |
| Published in Issue | Year 2017 Issue: 26 |