YABANCILARA TÜRKÇE ÖĞRETİMİNDE OKUMA ÖĞRETİMİ YÖNTEMLERİNİN OKUDUĞUNU ANLAMAYA ETKİSİ

Year 2016, Volume: 2 Issue: 3, 98 - 112, 01.04.2016

Nurettin Yıldız

Abstract

Bu araştırmada, Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenmek isteyen öğrencilerin okuma öğrenme yöntemlerine göre okuduğunu anlama seviyeleri sınanmaya çalışılmıştır. Bu çalışma, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesinde Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen öğrencilerin A1 seviyesinde ve yeterlik sınavında aynı puan aralığında, aynı millete mensup 52 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Çalışma için üç grup oluşturulmuş, 1. gruba ses temelli cümle öğretimi; 2. gruba sözcük temelli cümle yöntemi; 3. gruba öykü yöntemli okuduğunu anlama öğretimi gerçekleştirilmiştir. Öğretim süreci toplamda 5 hafta, 45 saat sürmüştür. Araştırma yarı deneysel yöntemle desenlenmiştir. Verilerin analizleri SPSS (21) paket programından yararlanılarak analiz edilmiştir. Analiz sonucunda ara sınavda sözcük temelli okuduğuna anlama öğrenme yöntemi diğer okuduğunu anlama yöntemlerine göre anlamlı farklılık gösterirken, son testte ses temelli cümle öğretimi yöntemi lehine anlamlı bir sonuç tespit edilmiştir. Cinsiyet açısından okuduğunu anlama yöntemlerinde kız öğrenciler lehine bir sonuca varılırken, YTB (Yurtdışı Türkler ve Akraba Topluluklar Başkanlığı) kapsamında burslu eğitim alan öğrencilerin durumuna göre anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir.

References

• Akçamete, G. (1989). Üniversite öğrencilerinin okumalarının değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimler Dergisi, 22(2), 735-753.
• Akyol, H. (2006). Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Akyol, H. (2011). Türkçe ilk okuma yazma öğretimi. Ankara: Pegem Yayınları.
• Albayrak, F. (2010). Türkçe öğrenen Moğol öğrencilerin yazılı anlatım yanlışlarının dil bilgisi açısından değerlendirilmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi: Erzurum
• Altmışdört, G. (2010). Yabancı dil öğretiminde nasıl bir ölçme-değerlendirmeye ihtiyaç vardır. Kuramsal Eğitimbilim, 3(2), 175-200.
• Alyılmaz, C. (2010). Türkçe öğretiminin sorunları. Turkish Studies, 5(3), 728-746.
• Ames, C. & Ames, R. (1984). Systems of student and teacher motivation: Toward a qualitative definition. Journal of Educational Phsychology, 76, 535-556.
• Başkan, Ö. (2006). Yabancı dil öğretimi ilkeler ve çözümler. İstanbul: Multılıngual.
• Baştürk, M. (2004). Dil edinim kuramları ve Türkçenin anadili olarak edinimi. Ankara: Pegema Yayıncılık.
• Bölükbaş, F. (2011). Arap öğrencilerin Türkçe yazılı anlatım becerilerinin değerlendirilmesi. Turkish Studies, 6(3), 1357-1367.
• Börekçi, M. (1997). Türk dilinin en büyük sorunlarından biri: Dil bilimin dil öğretimine yansımamış olması. Dil Dergisi, 56, 12-17, 139. Büyüköztürk, Ş. (2013). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi. Can, A. (2014). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. Ankara: Pegem Akademi
• Cemiloğlu, N. (2000). İlkokuma yazma öğretimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtımı.
• Ceyhan, E. (2007). Yabancı dil öğretimi teknolojisi. İstanbul: Morpa Kültür yayınları.
• Cohen, L. & Manion, L. (1994). Research methods in education. London: Routledge Falmer
• Demirci, M. (2015). B1 seviyesinde Türkçe öğrenen Suriyeli öğrencilerin sesli okuma becerisiyle ilgili tespitler. Turkish Studies, 10(7), 333-358.
• Demircioğlu, G. (2007). Geçerlilik ve güvenirlilik. E. Karip (Ed.), Ölçme ve değerlendirme (ss. 51-79). Ankara: Pegem Akademi.
• Er, O., Biçer, N. ve Bozkırlı, K. Ç. (2012). Yabancılara Türkçe öğretiminde karşılaşılan sorunların ilgi alan yazını ışığında değerlendirilmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 1(2), 51-69.
• Güleryüz, H. (1997). Programlanmış ilkokuma yazma öğretimi. Ankara: Pegem yayınları.
• Güneş, F. (2000). Okuma yazma öğretimi ve beyin teknolojisi. Ankara: Ocak Yayınları.
• Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel yayın Dağıtımı.
• Güneş, F. (2013). Türkçe öğretimi yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Göğüş, B. (1978). Orta dereceli okullarda Türkçe ve yazın eğitimi. Ankara: Gül Yayınevi.
• Hengirmen, M. (1999). Yabancı dil öğretim yöntemleri ve TÖMER yöntemi. Ankara: Engin Yayınevi.
• Kara, M. (2010). Gazi Üniversitesi TÖMER öğrencilerinin Türkçe öğrenirken karşılaştıkları sorunlar ve bunların çözümüne yönelik öneriler. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(3), 661-696.
• Karababa, Z. C. (2009). Yabancı dil olarak Türkçenin öğretimi ve karşılaşılan sorunlar. Ankara üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42(2), 265-277.
• Karasar, N. (2013). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Katrancı, M. (2012). Üstbiliş stratejileri öğretiminin dinlediğini anlama becerisine ve dinlemeye yönelik tutuma etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Koç, R. (2012). Okuma yazma öğretimi yöntemleri ve “ses temelli cümle yöntemi” uygulaması. Turkish Studies, 7(4), 2259-2268.
• MEB. (1995). İlkokul öğretim programı. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• MEB. (2005). İlköğretim Türkçe dersi (1-5. Sınıflar) öğretim programı ve kılavuzu. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• Okatan, H. İ. (2012). Polis akademisi güvenlik bilimleri fakültesinde okuyan yabancı uyruklu öğrencilerin Türkçe öğrenme sorunları. Polis Bilimleri Dergisi, 14(4), 79-112.
• Özbay, M. (2007). Türkçe özel öğretim yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap.
• Pressley, M., Yokoi, L., Van Meter, P., Van Etten, S. & Freebern, G. (1997).Some of the reasons why preparing for exams is so hard: What can be done to make it easier? Educ. Psychol. Rev., 9(1), 1-38.
• Rozan, N. (1982). Okuma alışkanlığında öğretmenlerin rolü. Eğitim ve Bilim, 7(39), 19-23.
• Ryan, M. & Deci, E. L. (2000). Intrinsic and extrinsic motivations: Classic definitions and new directions. Contemporary Educational Psychology, 25, 54-57.
• Selen, N. (1979). Söyleyiş sesbilim, akustik sesbilim ve Türkiye Türkçesi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Subaşı, D. A. (2010). TÖMER’de yabancı dil olarak Türkçe öğrenen Arap öğrencilerin kompozisyonlarda hata analizi. Dil Dergisi, 148, 7-16.
• TDK (2011). Büyük Türkçe sözlük. Ankara: TDK.
• Tekin, H. (2004). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Yargı yayınları.
• Yellok, V. S. ve Büyükikiz, K. K. (2010). Türkçe öğrenen yabancıların okuma sırasında yaptıkları hatalar üzerine tespitler, yabancı dil olarak Türkçenin öğretiminde yeni çalışmalar. 8. Dünyada Türkçe Öğretimi Sempozyumu Bildirileri, 224-234, Ankara.
• Yıldız, N. (2015). Dinleme stratejileri öğretiminin beşinci sınıf öğrencilerinin dinlediğini anlama becerilerine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.