Since the ancient Greek period, the art of sculpture has focused on certain forms, especially in the figurative sense. Sculptors have created a figurative grammar by reflecting the perfect forms of nature to sculpture with a mimetic approach. When we look at the process in this context, it is seen that copying techniques developed first in sculpture. Within this process, which has continued until today, it is seen that in addition to formal copying, it is moving towards a conceptually differentiated structure. Especially in the postmodern process, pastiche applications were made with an experimental approach in sculpture. This approach proliferates in contemporary art with examples in which many new techniques and styles are expressed formally. In this study, the structure that moves from a mimetic attitude to the postmodern process and transforms pastiche into a formal style and new formalist language will be examined. For this reason, the phenomenon of pastiche will first be examined in the postmodern process, its position in contemporary sculpture will be examined, and then it is aimed to conclude the subject, which matures with artist examples, by evaluating it in the context of Daniel Arsham's works. The study is a model created using qualitative research methods. For the findings, a literature review consisting of written sources, periodicals, internet database and visual sources suitable for the subject was conducted. In the meantime, examples of artists who may be related to the subject were examined within the subject, sifted and determined, and an approach was created in line with the evaluation of pastiche practices in the Postmodern process in sculpture from approaches that can contribute to the subject. Arsham's works were evaluated in line with this approach. Thus, Daniel Arsham's works are positioned in the scale created in the relevant field.
Heykel sanatı antik yunan döneminden beri özellikle figüratif anlamda belli formların üzerinde yoğunlaşmaktadır. Heykeltıraşlar tarafından mimetik bir yaklaşımla doğanın kusursuz formlarını heykele yansıtılarak, figüratif bir gramer oluşturulmuştur. Bu bağlamda sürece bakıldığında, heykelde önce kopyalama tekniklerinin geliştiği görülmektedir. Günümüze değin devam eden bu süreç dâhilinde, biçimsel kopyanın yanı sıra kavramsal olarak farklılaşan bir yapıya doğru gidildiği görülmektedir. Özellikle postmodern süreçte pastiş uygulamaları heykelde deneysel bir yaklaşımla yapılmıştır. Bu yaklaşım, güncel sanatta pek çok yeni teknik ve üslubun biçimsel olarak ifade edildiği örneklerle çoğalmaktadır. Bu çalışmada mimetik bir tavırdan postmodern sürece geçen ve pastişi biçimsel bir üslup ile yeni biçimci dile dönüştüren yapı incelenecektir. Bu sebeple önce postmodern süreçte pastiş olgusu incelenecek, güncel heykeldeki konumu irdelenecek ve daha sonra sanatçı örnekleriyle olgunlaşan konunun Daniel Arsham’ın işleri bağlamında değerlendirilerek sonuçlandırılması hedeflenmektedir. Çalışma nitel araştırma yöntemlerini kullanarak oluşturulmuş bir modeldedir. Bulgular için ilgili alanda yazılı kaynaklar, süreli yayınlar, internet veri tabanı ve konuya uygun görsel kaynaklardan oluşan bir literatür taraması yapılmıştır. Bu esnada konuyla ilgisi olabilecek sanatçı örnekleri konu dâhilinde incelenmiş, elenerek belirlenmiş ve konuya katkı sağlayabilecek yaklaşımlardan heykelde Postmodern süreçte pastiş uygulamalarının değerlendirilmesi doğrultusunda bir yaklaşım oluşturulmuştur. Arsham’ın işleri oluşturulan bu yaklaşım doğrultusunda değerlendirilmiştir. Böylece Daniel Arsham’ın işleri, ilgili alanda oluşturulan skalada konumlandırılmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Sculpture |
Journal Section | Turkish language, culture and literature |
Authors | |
Publication Date | June 25, 2024 |
Submission Date | April 23, 2024 |
Acceptance Date | June 20, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Issue: 40 |