İNSANLARDA HASTALIK YAPAN DİROFİLARİA TÜRLERİ VE DİROFİLARİASİS

Year 2017, Volume: 2 Issue: 3, 232 - 241, 31.12.2017

Fadime Eroğlu

https://doi.org/10.25279/sak.350159

Abstract

Öz

Dirofilariasis
insanlara rastlantısal olarak bulaşan bir zoonoz hastalıktır. Bu hastalığa
doğal olarak birçok evcil ve vahşi hayvana zarar veren Dirofilaria cinsinin filarial nematodları neden olur. Dirofilaria Türkiye’nin en önemli
vektörleri olan Culex, Anopheles, Aedes gibi çeşitli sivrisinek türleri tarafından insana bulaşır. Dirofilariasis etkeni Dirofilaria paraziti membran
filtrasyon-asit fosfataz histokimyasal boyama yöntemi, serolojik yöntemler ve moleküler
yöntemler ile tanımlanabilmektedir. Dirofilaria
karnivor hayvanlarda özellikle köpeklerde ve insanlarda ciddi patolojik
bozukluklara hatta ölümlere neden olabilen bir parazittir. Son yıllarda,
evlerinde köpek veya kedi bakmanın artması nedeniyle insanlara Dirofilariasis hastalığının bulaşma
riski giderek artmaktadır. Bu yüzden ülkemizde ve dünyada hastalığın
yayılmasını önlemek için kontrol programları uygulanmalıdır. Bu derleme insan Dirofilariasis etkenlerini,  Dirofilariasis’in
klinik muayenesini ve laboratuvar tanı yöntemlerini içermektedir.

Abstract

Dirofilariasis
is
one of the zoonotic fiilarial infections inadvertently affecting the humans. It
is caused by filarial nematodes of genus Dirofilaria,
which naturally infects several domestic and wild animals. Dirofilaria is transmitted to human by mosquitoes (Diptera,
Culicidae) of various species, such as Culex,
Anopheles, Aedes which are probably the most important vectors in Turkey. The Dirofilaria parasite which cause of Dirofilariasis disease can be diagnosed
using membrane filtration-acide phosphates histochemical staining, serological
methods and molecular methods. Dirofilaria
is a parasite that can cause serious pathological disorders and even deaths in
carnivorous animals especially dogs and humans. In recent years, people are
increasingly at risk of being infected with Dirofilariasis
diseases due to increased dog or cat feding in their homes. Therefore, control
programmes should be implemented to prevent the spread of the disease in our
country and world. This review includes human Dirofilariasis agents, clinical examination and laboratory
diagnostic methods of Dirofilariasis.

Keywords

Dirofilariasis, Moleküler Tanı Yöntemleri

References

• Ağaoğlu, Z., & Şahin, A. (1992). Van’da Dirofilaria immitis. YYÜ Vet Fak Derg, 3, 117-121.
• Aydenizöz, M. (1997). Konya yöresi köpeklerinde helmintolojik araştırmalar. T Parazitol Derg, 21, 429-434.
• Aypak, S. Ü., Bildik, A., Aypak, S., Sarali, H., & Bayhan, T. (2017). Dirofilaria immitis’in ergin ve mikrofillerinin somatik ve salgısal antijenlerinde spesifik proteinlerin belirlenmesi ve glikoprotein varlığının araştırılması. Ankara Üniv Vet Fak Derg, 64, 7-12.
• Bamorovat, M., Sharifi, I., Harandi, M. F., Nasibi, S., Sadeghi, B., Khedri, J., & Mohammadi, M. A. (2017). Parasitological, serological and molecular study of Dirofilaria immitis in domestic dogs, southeastern Iran. Iran J Parasitol, 12(2), 260-266.
• Collins, B. M., Jones, A. C., & Jimenez, F. Dirofilaria tenuis Infection of the oral mucosa and cheek. Journal of Oral and Maxillofacial Surgery, 51(9), 1037-1040. doi:10.1016/S0278-2391(10)80052-7
• Çakıroğlu, D., & Meral, Y. (2007). Samsun bölgesinde, köpeklerde Dirofilaria immitis enfestasyonu insidansı incelenmesi. JIVS, 2, 1-12.
• Dik, B., Başoğlu, A., & Kaya, M. (1992). Köpeklerde Dirofilaria immitis’in sağıtımında levamizol ve ivermectin’in etkileri. S Ü Vet Fak Der, 8(2), 48-50.
• Gideon, I., & Berger, S. (2017). Miscellaneous Filaria: Global Status.
• Güralp, N., (1982). Helmintoloji. 2. Baskı, A.Ü.Basımevi, Ankara.
• Gorezis, S., Psilla, M., Asproudis, I., Peschos, D., Papadopoulou, C., Stefaniotou, M., (2006). Intravitreal dirofilariasis: a rare ocular infection. Orbit, 25(1):57-59.
• Kronefeld, M., Kampen, H., Sassanu, R., & Werner, D. (2014). Molecular detection of Dirofilaria immitis, Dirofilaria repens and Setaria tundra in mosquitoes from Germany. Parasit &Vect, 7(30).
• Lee, J., Lee, C., Shin, S., & Lee, C. (1996). A survey of canine heartworm infections among German shepders in South Korea. Korean J Parasitol, 34, 225-231.
• Markel, E., John, D., & Krotoski, W. (1999). The Blood-and Tissue-Dwelling Nematodes. Markell and Voge’s Medical Parasitology (8 ed., pp. 304-356). US: Saunders Company.
• Meral, Y., Bakırel, U., & Çakıroğlu, D. (2007). Bir köpekte kalp kurdu hastalığının ekokardiyografik teşhisi. JIV, 1-10.
• Miterpakova, M., Antolova, D., Ondriska, F., & Gal, V. (2017). Human Dirofilaria repens infections diagnosed in Slovakia in the last 10 years (2007-2017). Wien Klin Wochenschr. doi:10.1007/s00508-017-1233-8
• Taşan, E., (1984) Elazığ kırsal yöre köpeklerinde helmintlerin yayılışı ve insan sağlığı yönünden önemi. Doğa Bil Derg, 7:67-70.
• Oh, I., Kim, K., & Sung, H. (2017). Molecular detection of Dirofilaria immitis specific gene from infected dog blood sample using polymerase chain reaction. Iran J Parasitol, 12(3), 433-440.
• Oztek, I., Yenen, O., Ozerturk, Y., Uçmakli, E., & Harmanyeri, Y. (1995). Dirofilariasis in Turkey: a case of subcutaneous dirofilariasis. Journal of the Eur Acad of Dermatol and Ven, 4(1), 5-8.
• Sarnıç, H., & Alkan, M. (1986). Köpeklerde dirofilariasis olguları ve insan sağlığı yönünden önemi. T Parazitol Derg, 1-2, 169-174.
• Silaghi, C., Beck, R., Capelli, G., Montarsi, F., & Mathis, A. (2017). Development of Dirofilaria immitis and Dirofilaria repens in Aedes japonicus and Aedes geniculatus. Parasit Vectors, 10(1), 94. doi:10.1186/s13071-017-2015-x
• Simsek, S., & Ciftci, A. (2016). Serological and molecular detection of Dirofilaria species in stray dogs and investigation of Wolbachia DNA by PCR in Turkey. J Arthropod-Borne Dis, 10(4), 445-453.
• Şahin, T., Sevgili, M., & Çamkerten, İ. (2004). Şanlıurfa yöresi köpeklerinde Dirofilaria sp’nin yayılışı. Türkiye Parazitol Derg, 28(3), 140-142.
• Umur, Ş., & Aslan, M. (1998). Kars yöresi sokak köpeklerinde görülen helmint türlerinin yayılışı. T Parazitol Derg, 22, 188-193.
• Ünübol, A., Bildik, A., Aypak, S., H, S., & Bayhan, T. (2017). Dirofilaria immitis’in ergin ve mikrofillerinin somatik ve salgısal antijenlerinde spesifik proteinlerin belirlenmesi ve glikoprotein varlığının araştırılması. Ankara Üniv Vet Fak Derg, 64, 7-12.
• Vincent, A., Greene, J., Tucci, V., & Cabrera-Cancio, M. (2013). Dirofilaria tenuis causing neutritis. Infec Dis in Clin Practice, 21(5), 325-329.
• Yıldırım, A., Ica, A., Atalay, O., Duzlu, O., & Incı, A. (2007). Prevalence and epidemiological asspectes of Dirofilaria immitis in dogs from Kayseri Province, Turkey. Res in Vet Sci, 82, 358-363.