Eğitim Değerlendirme Modelleri

Year 2017, Volume: 2 Issue: 3, 57 - 76, 15.11.2017

Ömer Sinan Eviren

https://doi.org/10.29250/sead.343245

Cited By: 5

Abstract

Eğitim değerlendirmesi, eğitim sürecinin önemli ve
devamlılık arz eden dinamik bir yönünü oluşturur. Bu güne kadar geliştiren çok
sayıda değerlendirme yöntemi içerisinde hangisinin daha verimli ve etkili
olduğu ile ilgili süregelen bir tartışma mevcuttur. Bu çalışmada, mevcut eğitim
değerlendirme modelleri benimsedikleri temel yaklaşımlar ve değerlendirme
süreçleri açısından incelenmiştir. Kullanılan karşılaştırma esasına ve amaca
göre 1) Norma dayalı değerlendirme ve 2) Hedefe dayalı değerlendirme olmak üzere
iki farklı şekilde sınıflanabilen değerlendirme modellerinin, 1-Yansıtıcı,
2-Biçimlendirici ve 3-Düzey belirleyici olmak üzere 3 temel yaklaşım üzerinden
şekillenerek çeşitlilik gösterdiği söylenebilir. Sonuç olarak, bu çalışma kapsamında, incelenen tüm değerlendirme
modellerinin, eğitim değerlendirme süreci açısından oldukça kapsayıcı ve
yeterli olduğu düşünülmektedir. Değerlendirme modellerinden hangisinin tercih
edileceği ise değerlendirmeyi yapacak kişi/kurumların benimsedikleri eğitim
stratejilerine, bilgi ve becerilerine, amaçlarına ve olanaklarına göre
değişecektir.

Keywords

Eğitim, Verimlilik, Etkinlik, Ölçme, Değerlendirme, Eğitim Değerlendirme

Training Evaluation Models

Abstract

Training evaluation
constitutes a continuously dynamic and quite important aspect of the training
process. These days, in many evaluation methods, there is ongoing debate about
which one is more efficient and effective. In this study, the existing training evaluation models
were examined in terms of the basic approaches and evaluation processes. It can
be said that evaluation models which can be classified according to the
comparison principle and purpose in two different ways as 1) Normative based
evaluation and 2) Target-oriented evaluation, are to be shaped through 3 basic
approaches of 1-Reflective, 2-Formative and 3-Summative. As a result, it is considered
that evaluation approaches and models within the scope of this study are quite
comprehensive and sufficient in terms of training evaluation process. Which of
the evaluation models will be preferred may vary according to the training
strategies, knowledge and skills, objectives and facility of the
ones/institution that will do the evaluation.

Keywords

Training, Productivity, Efficiency, Measurement, Evaluation, Training Evaluation

References

• KAYNAKLAR Akıncıoğlu, N. (2005). “Örgütlerde Eğitim Programlarının Maliyet Etkililik Açısından Değerlendirilmesi: TCMB için Bir ROI Model Uygulaması”, Ankara:TCMB Uzmanlık Yeterlilik Tezi.
• Bramley, P. (1996). Evaluating training effectiveness. Maidenhead: McGraw-Hill. Carnevale, A. P., & Schulz, E.R. (July, 1990). Return on investment: Accounting for training. Training and Development Journal, 44(7), S1-S32. Cömert B. (2015), Kirkpatrick’in Eğitim Değerlendirme Modeline Göre Orta Düzey Liderlik Hizmet İçi Eğitiminin Etkinliğinin Değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi. KFO, Savunma Bilimleri Enstitüsü. Demirel, Ö. (2009). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. (12.Basım). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Doğan, H. (1997). Eğitimde program ve öğretim tasarımı. Ankara: Önder Matbaacılık. Eisner, E.W. (1985). The Educational Imagination: On the design and evaluation of school programs. New York: Macmillan Publisging. Erden, M. (1998). Eğitimde program değerlendirme. Ankara: Anı Yayıncılık. Ertürk, H.S. (1975). Eğitimde Program Geliştirme. Ertürk, S. (1998). Eğitimde Program Geliştirme. Gözütok, F. D. (1999). Program Değerlendirme. Cumhuriyet Döneminde Eğitim II. Ankara: MEB Basımevi. 160-174 Hamblin, A.C. (1970), ‘Evaluation of Training’, Supplement to Industrial Training International, No.54. Holcomb, J. (1993). Make training worth every penny. Del Mar, CA: Wharton. Kirkpatrick, Donald. L. ve J.D. Kirkpatrick. Evaluating Training Programs: The Four Levels, San Francisco, Berrett-Koehler Pub. 2006 Kocabatmaz, H.(2011), Teknoloji ve Tasarım Öğretim Programının Değerlendirilmesi
• Marsh, C.J., & Willis, G. (2007). Curriculum: Alternative approaches, ongoing issues. New Jersey: Pearson Prentice Hall.
• McEvoy, G. M., Buller, P. F. (1990). Five uneasy pieces in the training evaluation puzzle. Training Development Journal, 44(8), 39-42. McMahon, F. A., & Carter, E. M. A. (1990). The great training robbery. New York: The Falmer Press. Michael A.Z.(2008). Resources for Health on behalf of the UN Task Force on Impact Assessment of Fellowships Ornstein, A. C. ve Hunkins, F. P. (1988). Curriculum: Foundations, Principles and Issues. USA, N.J.: Prentice-Hall.
• Özçelik, D. A. (1992). Eğitim Programları ve Öğretim (Genel Öğretim Yöntemi). Özdemir, S.M. (2009). Eğitimde Program Değerlendirme ve Türkiye’de Eğitim Programlarını Değerlendirme Çalışmalarının İncelenmesi. Patton, M.Q. (1997). Utilization-focused Evaluation: The New Century Text (3rd ed.).Thousand Oaks, CA: Sage. Popham, W.J. (1988). Educational evaluation. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall. Rossi, P.H., Freeman, H. E., & Wright, S. R. (1979). Evaluation: A systematic approach. Beverly Hills, CA: Sage. Stake, R. E. (1967). The Countenance of Educational Evaluation. Teachers College Record, 68, (7), 523-540
• Stufflebeam, D.L. (1980). An EEPA interview with Daniel L. Stufflebeam. Educational Evaluation and Policy Analysis, 2(4), 85-90 Tegep, (2013), Eğitim Verimliliğini Ölçme Rehberi Topal, B.( 2007), Program Değerlendirme Yaklaşımları ve Modelleri Turgut, F. (1983). Program Değerlendirme. Cumhuriyet Döneminde Eğitim. Tyler, R.W. (1949). Basic principles of curriculum and instruction. Chicago: The University of Chicago Press. Varış, F. (1988). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi. Worthen, B. R., & Sanders, J. R. (1987). Educational evaluation. New York: Longman.
• Yaşar, Ş. (1998). Evaluation of educational programmes in Turkey. AECT Annual Meeting, San Diego. (ERIC Document No. ED 419 846).
• Yüksel İ., Sağlam M. (2012). Eğitimde Program Değerlendirme. Pegem Akademi Yayıncılık