Abstract
Irrigation system performance of Salihli Right Bank Irrigation Association was determined in this study and new water management model was proposed to improve irrigation performance of networks. To determine the water management efficiency of the Association, 6 secondary and 113 tertiary canals were investigated, water use efficiency, agricultural and environmental efficiencies were calculated. For water use efficiency, net water supply ratio was found to be 3.50 and total water supply ratio was found to be as 1.29 in Y2T37 tertiary. It was determined that net water supply ratio was higher than 2.5 and total water supply ratio was higher than 1 for all secondary canals. It indicates that excessive water was diverted to irrigation site and this negatively effected project irrigation efficiency (28,3%). Rate of irrigation was calculated to determine the agricultural efficiency. Irrigation ratio varied between 6.1 – 100 % for canals and realized as 94.3% for main canal. For environmental efficiency, it was determined that groundwater table of the site increased by 53 cm during the irrigation season and about 58.7% of irrigation water given to soil fed the groundwater. Irrigation water quality was found to be proper according to Ayers and Westcot irrigation water quality classification guides and water of main drainage canal was found to be non-problematic. In this study, it was concluded that both beneficiaries of surface irrigation system and water managers should adopt the recommended water management model to improve the system performance and to gain optimum benefit from the scarce resource.
Abstract
Çalışmada, Salihli Sağ Sahil Sulama şebekesinin sulama sistem performansı belirlenmiş ve yüzey sulama şebekelerinde performansı iyileştirebilecek yeni bir su yönetim modeli üzerinde durulmuştur. Birliğin su yönetim etkinliğini belirlemek amacıyla şebekedeki 6 yedek ile 113 tersiyer incelenmiş, su kullanım, tarımsal ve çevresel etkinlik göstergeleri hesaplanmıştır. Su kullanım etkinliği için Y2T37 tersiyerinde STOn 3.50, STOt ise 1.29 olarak bulunmuştur. Bütün yedeklerde STOn’nın 2.5’den büyük, STOt’nın ise 1’den büyük olduğu, proje alanına gerekenden fazla su saptırıldığı ve bunun da proje sulama randımanını (%28.3) olumsuz yönde etkilediği ortaya çıkmıştır. Tarımsal etkinliği belirlemek için sulama oranı hesaplanmış, kanalların %6.1 ile %100 arasında değişen SO, ana kanalı göz önüne aldığımızda %94.3 olarak gerçekleşmiştir. Çevresel etkinlikte ise alandaki tabansuyu seviyesinin mevsim sonunda ortalama 53 cm arttığı, mevsim boyunca sulama ile toprağa verilen suyun %58.7’sinin tabansuyunu beslediği sonucu ortaya çıkmıştır. Ayers ve Westcot sulama suyu sınıflama rehberine göre de ana kanaldaki suyun uygun, ana drenaj kanalındaki suyun ise şiddetli sorun oluşturmayacağı belirlenmiştir. Bu çalışmada, şebekeden beklenen performansı arttırmak ve dolayısıyla kıt kaynak olarak bulunan sudan optimum faydayı sağlayabilmek amacıyla yüzey sulama sisteminden faydalanan gerek su kullanıcıları ve gerekse suyu yönetenlerin, önerilen su yönetim modelindeki bilimsel yapıyı benimsemelerinin geleceğimiz açısından önemli bir gereklilik olduğu sonucu çıkmıştır.
Details
| Primary Language | English |
|---|---|
| Subjects | Agricultural Engineering (Other) |
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | April 25, 2010 |
| Submission Date | January 1, 2010 |
| Published in Issue | Year 2010 Volume: 24 Issue: 1 |
Selcuk Agricultural and Food Sciences is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).