Research Article
BibTex RIS Cite

Ebu’l-Feth el-Kerâcikî’nin (ö. 449/1057) Kökeni ve Tartışılan İsmi

Year 2021, Volume: 3 Issue: 1, 31 - 50, 30.06.2021
https://doi.org/10.48203/siader.935769

Abstract

Bu çalışma, Şeyh Müfîd’in (ö. 449/1057) öğrencisi Oniki İmam Şîası’ndan meşhur mütekellim ve fakîh Ebu’l-Feth Muhammed b. Ali b. Osman el-Kerâcikî’nin (ö. 413/1022) “el-Kerâcikî” nisbesine dair çeşitli açıklama denemelerini incelemektedir. Bazı biyografik kaynaklar, el-Kerâcikî nisbesinin “çadır yapan” veya “çadır satıcısı” anlamına geldiğine dair bir açıklama yapmakta ve kerâcik’i açıkça çadır anlamına gelen Arapça olmayan bir kelime olarak yorumlamaktadır. Bu görüş, Oniki İmâmiyye Şîası’nın düşünsel tarihine dair çalışmalarda genel olarak kabul görmüşse de bazı araştırmacılar, el-Karâcikî’nin bir yer adı ile bağlantılı olabileceğini belirtmiştir. Ebu’l-Feth el-Kerâcikî’nin doğum tarihi ve memleketi belli değildir. Yazıları ve biyografik kaynaklar onun Bağdat'ta ders gördüğünü ve hayatının çoğunu Suriye ve Mısır'da geçirdiğini göstermektedir, ancak bir pasajda 399/1008–9 yılında muhtemelen oldukça genç yaştayken Meyyâfârikîn’de (modern Bismil, Türkiye’de) olduğunu bildirmektedir. Bu çalışma, el-Kerâcikî’nin Türkiye’nin Diyarbakır ilinin Bismil ilçesine bağlı Karacık köyünden türeyen bir coğrafî nisbe olduğunu iddia etmektedir. Makale, el-Keracikî’nin bu köyün yerlisi olduğunu ve Oniki İmâmiyye Şîası’nın fıkıh ve kelamına dair ileri çalışmalar yapmak üzere Bağdat’a gitmeden önce gençliğinde Meyyâfârikîn'de okuduğunu ileri sürmektedir.

References

  • Āghā Buzurg al-Ṭihrānī. al-Nābis fī al-qarn al-khāmis, vol. 2 in Ṭabaqāt aʿlām al-Shīʿah, 2nd ed. Ed. ʿAlī Naqī Munzavī. Qum: Muʾassasat Ismāʿīliyān, 1990.
  • al-Amīn, Muḥsin. Aʿyān al-shīʿah, 10 vols. Ed. Ḥasan al-Amīn. Beirut: Dār al-Taʿāruf, 1984.
  • Anonymous. Ḥalab al-Qadīmah (Old Aleppo). https://ar.wikipedia.org/wiki/حلب_القديمة, consulted December 30, 2020.
  • Ansari, Hassan. L’imamat et l’Occultation selon l’imamisme: Étude bibliographique et histoire des textes. Leiden: Brill, 2016.
  • Baḥr al-ʿUlūm, Muḥammad Mahdī. Rijāl al-Sayyid Baḥr al-ʿUlūm, al-maʿrūf bi-l-Fawāʾid al-rijāliyyah, 2 vols. Ed. Muḥammad al-Ṣādiq Baḥr al-ʿUlūm and Ḥusayn Baḥr al-ʿUlūm. Tehran: Maktabat al-Ṣādiq, 1984.
  • al-Baḥrānī, Yūsuf b. Aḥmad. Lu’lu’at al-Baḥrayn. Ed. Muḥammad Ṣādiq Baḥr al-ʿUlūm. Al-Manāmah, Bahrain: Maktabat al-Fakhrāwī, 2008.
  • Bosworth, C.E. The New Islamic Dynasties. New York: Columbia University Press, 1996.
  • Brockelmann, Carl. Geschichter der arabischen Litteratur, 2 vols., 3 suppls. Leiden: Brill, 1932–49.
  • Cahen, Claude. “Le problème du Shiʿisme dans l’Asie Mineure turque préottomane.” Pp. 115–29 in Le Shîʿisme Imâmite: Colloque de Strasbourg (6–9 mai 1968). Paris: Presses Universitaires de France, 1970.
  • Canard, Marius. “D̲j̲arrāḥids.” Encyclopaedia of Islam, 2nd ed. Ed. P. Bearman, Th. Bianquis, C.E. Bosworth, E. van Donzel, W.P. Heinrichs. Leiden: Brill, 2012. Consulted online on 21 June 2021 <http://dx.doi.org.proxy.library.emory.edu/10.1163/1573-3912_islam_SIM_2013>.
  • Al-Dhahabī, Shams al-Dīn Muḥammad b. Aḥmad. Tārīkh al-islām wa-wafayāt al-aʿyān, 53 vols. Ed. ʿUmar ʿAbd al-Salām Tadmurī. Beirut: Dār al-Kitāb al-ʿArabī, 1994.
  • Al-Dhahabī, Shams al-Dīn Muḥammad b. Aḥmad. al-ʿIbar fī khabar man ghabar, 4 vols. Ed. Abū Hājar Muḥammad al-Saʿīd b. Basyūnī Zaghlūl. Beirut: Dār al-Kutub al-ʿIlmiyyah, 1985.
  • Al-Dhahabī, Shams al-Dīn Muḥammad b. Aḥmad. Tadhkirat al-ḥuffāẓ, 4 vols. Hyderabad: Dāʾirat al-Maʿārif al-Uthmāniyyah, 1955.
  • Al-Dhahabī, Shams al-Dīn Muḥammad b. Aḥmad. Siyar aʿlām al-nubalāʾ, 25 vols. Ed. Shuʿayb al-Arnāwūṭ et al. Beirut: Muʾassasat al-Risālah, 1996.
  • Ghaemmaghami, Omid. Encounters with the Hidden Imam in Early and Pre-Modern Twelver Shīʿī Islam. Leiden: Brill, 2020.
  • Heidemann, Stefan. “A New Ruler of the Marwanid Emirate in 401/1010 and Further Considerations on the Legitimizing Power of Regicide.” Aram 9–10 (1997–98): 599–615.
  • Homerin, Th. Emil. “Close Encounters of the Sufi Kind: Ibn al-Fāriḍ, ʿUmar al-Suhrawardī, and Two Poems by Ibn al-Khiyamī.” Journal of Sufi Studies 6.1 (2017): 117–132.
  • al-Ḥurr al-ʿĀmilī, Muḥammad b. al-Ḥasan. Amal al-āmil fī dhikr ʿulamāʾ Jabal ʿĀmil, 2 vols. Baghdad: Maktabat al-Andalus, 1965–66.
  • Ibn Abī Ṭayy al-Ṭāʾī al-Ḥalabī. al-Ḥāwī fī rijāl al-shīʿah al-imāmiyyah. Ed. Rasūl Jaʿfariyān. Tehran: Kitābkhānah-yi Takhaṣṣuṣī-yi Islām va-Īrān, 2000.
  • Ibn al-ʿAdīm, Kamāl al-Dīn. Bughyat al-ṭalab fī tārīkh Ḥalab, 12 vols. Ed. Suhayl Zakkār. Beirut: Dār al-Fikr, 1988.
  • Ibn ʿAsākir, ʿAlī b. al-Ḥasan. Tārīkh madīnat Dimashq, 80 vols. Ed. Umar b. Gharāmah al-ʿUmrawī. Beirut: Dār al-Fikr, 1995–2000.
  • Ibn ʿAsākir, ʿAlī b. al-Ḥasan. Tahdhīb Tārīkh Dimashq, 7 vols. Ed. ʿAbd al-Qādir Badrān. Beirut: Dār al-Masīrah, 1979.
  • Ibn Ḥajar al-ʿAsqalānī. Lisān al-Mīzān, 10 vols. Ed. ʿAbd al-Fattāḥ Abū al-Ghuddah. Beirut: Dār al-Bashāʾir al-Islāmiyyah, 2002.
  • Ibn al-ʿImād al-Ḥanbalī, ʿAbd al-Ḥayy. Shadharāt al-dhahab fī akhbār man dhahab, 8 vols. Cairo: Maktabat al-Qudsī, 1931.
  • Ibn Shahrāshūb, Rashīd al-Dīn Abū Jaʿfar Muḥammad b. ʿAlī. Maʿālim al-ʿulamāʾ. Ed. ʿAbbās Iqbāl. Tehran: Maṭbaʿat Fardīn, 1934.
  • al-Iṣfahānī, Mīrzā ʿAbd Allāh. Riyāḍ al-ʿulamāʾ wa-ḥiyāḍ al-fuḍalāʾ, 6 vols. Ed. al-Sayyid Aḥmad al-Ḥusaynī. Qum: Maṭbaʿat al-Khayyām, 1980.
  • Al-Karājikī, Abū al-Fatḥ. Kanz al-fawāʾid, 2 vols. Ed. ʿAbd Allāh Niʿmah. Beirut: Dār al-Aḍwāʾ, 1985.
  • Al-Karājikī, Abū al-Fatḥ. Kitāb al-Tafḍīl. Ed. Jalāl al-Dīn Muḥaddith and al-Shaykh Muḥammad al-Ākhūndī. Tehran: Dār al-Kutub al-Islāmiyyah, 1950.
  • al-Khwānsārī, Muḥammad Bāqir. Rawḍāt al-jannāt fī aḥwāl al-ʿulamāʾ wa-l-sādāt, 8 vols. Ed. Asad Allāh Ismāʿīliyān. Tehran: Maktabat Ismāʿīliyān, 1970–72.
  • al-Khwārizmī, Hibat Allāh b. ʿAbd al-Wāḥid. Kitāb al-Manāqib wa-l-mathālib. Beirut: Dār al-Bashāʾir al-Islāmiyyah, 1999.
  • Etan Kohlberg, A Medieval Muslim Scholar at Work: Ibn Ṭāwūs and His Library. Leiden: E.J. Brill, 1992.
  • al-Majlisī, Muḥammad Bāqir. Biḥār al-anwār al-jāmiʿah li-durr akhbār al-aʾimmah al-aṭhār, 107 vols. Beirut: Dār Iḥyāʾ al-Turāth al-ʿArabī, 1992.
  • al-Mizzī, Jamāl al-Dīn Yūsuf. Tahdhīb al-Kamāl fī asmāʾ al-rijāl, 35 vols. Ed. Bashshār ʿAwwād Maʿrūf. Beirut: Muʾassasat al-Risālah, 1983–92.
  • Modarressi Tabatabaʾi, Hossein. An Introduction to Shīʿī Law. London: Ithaca Press, 1984.
  • al-Muhājir, Jaʿfar. al-Karājikī, Muḥammad b. ʿAlī b. ʿUthmān (d. 449 AH/1057 AD): ʿAṣruhu, sīratuhu, ʿālamuhu al-fikrī wa-muṣannafātuhu. Qum: Muʾassasat Turāth al-Shīʿah, 2013.
  • Muntajib al-Dīn b. Bābawayh al-Rāzī. Fihrist asmāʾ ʿulamāʾ al-shīʿah. Ed. ʿAbd al-ʿAzīz al-Ṭabāṭabāʾī. Beirut: Dār al-Aḍwāʾ, 1986.
  • al-Nūrī al-Ṭabrisī, Ḥusayn Taqī. Mustadrak al-Wasāʾil, 3 vols. Tehran: s.n., 1900–3.
  • Ritter, Thomas. Die Marwāniden von Diyār Bakr. Eine kurdische Dynastie im islamischen Mittelalter. Würzburg: Ergon Verlag, 2000.
  • al-Ṣafadī, Ṣalāḥ al-Dīn Khalīl b. Aybak. al-Wāfī bi-l-wafayāt, 29 vols. Ed. Aḥmad al-Arnāwūṭ and Turkī Muṣṭafā. Beirut: Dār Iḥyāʾ al-Turāth al-ʿArabī, 2000.
  • Stewart, Devin J. “al-Sharīf al-Murtaḍā (d. 436/1044).” Pp. 167–210 in Islamic Legal Thought: A Compendium of Muslim Jurists. Ed. Oussama Arabi, David S. Powers, and Susan A. Spectorsky. Leiden: Brill, 2013.
  • Stewart, Devin J. “An Eleventh-Century Justification of the Authority of Twelver Shiite Jurists.” Pp. 468–97 in Islamic Cultures, Islamic Contexts: Essays in Honor of Professor Patricia Crone. Ed. Asad Q. Ahmad et al. Leiden: Brill, 2015.
  • al-Ṭabāṭabāʾī, ʿAbd al-ʿAzīz. “Maktabat al-ʿAllāmah al-Karājikī li-aḥad muʿāṣirīhi.” Turāthunā 43–44 (1416 AH [1995–96 CE]): 365–404.
  • al-Yāfiʿī, Abū Muḥammad ʿAbd Allāh b. Asʿad. Mirʾāt al-janān wa-ʿibrat al-yaqẓān fī maʿrifat mā yuʿtabar min ḥawādith al-zamān, 4 vols. Ed. Khalīl al-Manṣūr. Beirut: Dār al-Kutub al-ʿIlmiyyah, 1997.
  • Yāqūt al-Ḥamawī. Muʿjam al-buldān, 6 vols. Ed. Ferdinand Wüstenfeld. Leipzig: F.A. Brockhaus, 1869.
  • Yāqūt al-Ḥamawī. Muʿjam al-udabāʾ: Irshād al-arīb ilā maʿrifat al-adīb, 7 vols. Ed. Iḥsān ʿAbbās. Beirut: Dār al-Gharb al-Islāmī, 1993.
  • al-Zabīdī, Murtaḍā. Tāj al-ʿArūs min jawāhir al-Qāmūs, 40 vols. Ed. Muṣṭafā Ḥijāzī. Kuwait: Wizārat al-Aʿlām, 1993.
  • al-Ziriklī, Khayr al-Dīn. al-Aʿlām: Qāmūs tarājim li-ashhar al-rijāl wa-l-nisāʾ min al-ʿarab wa-l-mustaʿribīn wa-l-mustashriqīn, 8 vols. Beirut: Dār al-ʿIlm li-l-Malāyīn, 2002.

The Disputed Name and Origin of Abū al-Fatḥ al-Karājikī (d. 449/1057)

Year 2021, Volume: 3 Issue: 1, 31 - 50, 30.06.2021
https://doi.org/10.48203/siader.935769

Abstract

This study examines the various historical attempts to explain the nisbah—the denominal adjectival appellation—al-Karājikī, of Abū al-Fatḥ Muḥammad b. ʿAlī b. ʿUthmān al-Karājikī, well-known Twelver Shiite theologian and jurist who studied under al-Shaykh al-Mufīd (d. 413/1022) and died in 449/1057. Several biographical sources explain that al-Karājikī’s nisbah means “tent-maker” or “tent-seller,” evidently interpreting karājik as a word of non- Arabic origin denoting tents. This view has been generally accepted in studies of Twelver Shiite intellectual history, but a few scholars have noted that al-Karājikī might be connected with a toponym. Abū al-Fatḥ al-Karājikī’s birth date is not known, nor is his native region. His writings and biographical sources demonstrate that he studied in Baghdad and spent most of his life in Syria and Egypt, but he reports in one passage that he was in Mayyāfāriqīn (modern Silvan, in Turkey) in the year 399/1008–9, when he must have been fairly young. This study argues that al-Karājikī is a geographical nisbah that derives from Karacık, a village in what is now the district of Bismil in the province of Diyarbakır, Turkey. It suggests that al-Karājikī was a native of this village and that he studied in Mayyāfāriqīn in his youth, before traveling to Baghdad to undertake advanced studies in Twelver Shiite law and theology.

References

  • Āghā Buzurg al-Ṭihrānī. al-Nābis fī al-qarn al-khāmis, vol. 2 in Ṭabaqāt aʿlām al-Shīʿah, 2nd ed. Ed. ʿAlī Naqī Munzavī. Qum: Muʾassasat Ismāʿīliyān, 1990.
  • al-Amīn, Muḥsin. Aʿyān al-shīʿah, 10 vols. Ed. Ḥasan al-Amīn. Beirut: Dār al-Taʿāruf, 1984.
  • Anonymous. Ḥalab al-Qadīmah (Old Aleppo). https://ar.wikipedia.org/wiki/حلب_القديمة, consulted December 30, 2020.
  • Ansari, Hassan. L’imamat et l’Occultation selon l’imamisme: Étude bibliographique et histoire des textes. Leiden: Brill, 2016.
  • Baḥr al-ʿUlūm, Muḥammad Mahdī. Rijāl al-Sayyid Baḥr al-ʿUlūm, al-maʿrūf bi-l-Fawāʾid al-rijāliyyah, 2 vols. Ed. Muḥammad al-Ṣādiq Baḥr al-ʿUlūm and Ḥusayn Baḥr al-ʿUlūm. Tehran: Maktabat al-Ṣādiq, 1984.
  • al-Baḥrānī, Yūsuf b. Aḥmad. Lu’lu’at al-Baḥrayn. Ed. Muḥammad Ṣādiq Baḥr al-ʿUlūm. Al-Manāmah, Bahrain: Maktabat al-Fakhrāwī, 2008.
  • Bosworth, C.E. The New Islamic Dynasties. New York: Columbia University Press, 1996.
  • Brockelmann, Carl. Geschichter der arabischen Litteratur, 2 vols., 3 suppls. Leiden: Brill, 1932–49.
  • Cahen, Claude. “Le problème du Shiʿisme dans l’Asie Mineure turque préottomane.” Pp. 115–29 in Le Shîʿisme Imâmite: Colloque de Strasbourg (6–9 mai 1968). Paris: Presses Universitaires de France, 1970.
  • Canard, Marius. “D̲j̲arrāḥids.” Encyclopaedia of Islam, 2nd ed. Ed. P. Bearman, Th. Bianquis, C.E. Bosworth, E. van Donzel, W.P. Heinrichs. Leiden: Brill, 2012. Consulted online on 21 June 2021 <http://dx.doi.org.proxy.library.emory.edu/10.1163/1573-3912_islam_SIM_2013>.
  • Al-Dhahabī, Shams al-Dīn Muḥammad b. Aḥmad. Tārīkh al-islām wa-wafayāt al-aʿyān, 53 vols. Ed. ʿUmar ʿAbd al-Salām Tadmurī. Beirut: Dār al-Kitāb al-ʿArabī, 1994.
  • Al-Dhahabī, Shams al-Dīn Muḥammad b. Aḥmad. al-ʿIbar fī khabar man ghabar, 4 vols. Ed. Abū Hājar Muḥammad al-Saʿīd b. Basyūnī Zaghlūl. Beirut: Dār al-Kutub al-ʿIlmiyyah, 1985.
  • Al-Dhahabī, Shams al-Dīn Muḥammad b. Aḥmad. Tadhkirat al-ḥuffāẓ, 4 vols. Hyderabad: Dāʾirat al-Maʿārif al-Uthmāniyyah, 1955.
  • Al-Dhahabī, Shams al-Dīn Muḥammad b. Aḥmad. Siyar aʿlām al-nubalāʾ, 25 vols. Ed. Shuʿayb al-Arnāwūṭ et al. Beirut: Muʾassasat al-Risālah, 1996.
  • Ghaemmaghami, Omid. Encounters with the Hidden Imam in Early and Pre-Modern Twelver Shīʿī Islam. Leiden: Brill, 2020.
  • Heidemann, Stefan. “A New Ruler of the Marwanid Emirate in 401/1010 and Further Considerations on the Legitimizing Power of Regicide.” Aram 9–10 (1997–98): 599–615.
  • Homerin, Th. Emil. “Close Encounters of the Sufi Kind: Ibn al-Fāriḍ, ʿUmar al-Suhrawardī, and Two Poems by Ibn al-Khiyamī.” Journal of Sufi Studies 6.1 (2017): 117–132.
  • al-Ḥurr al-ʿĀmilī, Muḥammad b. al-Ḥasan. Amal al-āmil fī dhikr ʿulamāʾ Jabal ʿĀmil, 2 vols. Baghdad: Maktabat al-Andalus, 1965–66.
  • Ibn Abī Ṭayy al-Ṭāʾī al-Ḥalabī. al-Ḥāwī fī rijāl al-shīʿah al-imāmiyyah. Ed. Rasūl Jaʿfariyān. Tehran: Kitābkhānah-yi Takhaṣṣuṣī-yi Islām va-Īrān, 2000.
  • Ibn al-ʿAdīm, Kamāl al-Dīn. Bughyat al-ṭalab fī tārīkh Ḥalab, 12 vols. Ed. Suhayl Zakkār. Beirut: Dār al-Fikr, 1988.
  • Ibn ʿAsākir, ʿAlī b. al-Ḥasan. Tārīkh madīnat Dimashq, 80 vols. Ed. Umar b. Gharāmah al-ʿUmrawī. Beirut: Dār al-Fikr, 1995–2000.
  • Ibn ʿAsākir, ʿAlī b. al-Ḥasan. Tahdhīb Tārīkh Dimashq, 7 vols. Ed. ʿAbd al-Qādir Badrān. Beirut: Dār al-Masīrah, 1979.
  • Ibn Ḥajar al-ʿAsqalānī. Lisān al-Mīzān, 10 vols. Ed. ʿAbd al-Fattāḥ Abū al-Ghuddah. Beirut: Dār al-Bashāʾir al-Islāmiyyah, 2002.
  • Ibn al-ʿImād al-Ḥanbalī, ʿAbd al-Ḥayy. Shadharāt al-dhahab fī akhbār man dhahab, 8 vols. Cairo: Maktabat al-Qudsī, 1931.
  • Ibn Shahrāshūb, Rashīd al-Dīn Abū Jaʿfar Muḥammad b. ʿAlī. Maʿālim al-ʿulamāʾ. Ed. ʿAbbās Iqbāl. Tehran: Maṭbaʿat Fardīn, 1934.
  • al-Iṣfahānī, Mīrzā ʿAbd Allāh. Riyāḍ al-ʿulamāʾ wa-ḥiyāḍ al-fuḍalāʾ, 6 vols. Ed. al-Sayyid Aḥmad al-Ḥusaynī. Qum: Maṭbaʿat al-Khayyām, 1980.
  • Al-Karājikī, Abū al-Fatḥ. Kanz al-fawāʾid, 2 vols. Ed. ʿAbd Allāh Niʿmah. Beirut: Dār al-Aḍwāʾ, 1985.
  • Al-Karājikī, Abū al-Fatḥ. Kitāb al-Tafḍīl. Ed. Jalāl al-Dīn Muḥaddith and al-Shaykh Muḥammad al-Ākhūndī. Tehran: Dār al-Kutub al-Islāmiyyah, 1950.
  • al-Khwānsārī, Muḥammad Bāqir. Rawḍāt al-jannāt fī aḥwāl al-ʿulamāʾ wa-l-sādāt, 8 vols. Ed. Asad Allāh Ismāʿīliyān. Tehran: Maktabat Ismāʿīliyān, 1970–72.
  • al-Khwārizmī, Hibat Allāh b. ʿAbd al-Wāḥid. Kitāb al-Manāqib wa-l-mathālib. Beirut: Dār al-Bashāʾir al-Islāmiyyah, 1999.
  • Etan Kohlberg, A Medieval Muslim Scholar at Work: Ibn Ṭāwūs and His Library. Leiden: E.J. Brill, 1992.
  • al-Majlisī, Muḥammad Bāqir. Biḥār al-anwār al-jāmiʿah li-durr akhbār al-aʾimmah al-aṭhār, 107 vols. Beirut: Dār Iḥyāʾ al-Turāth al-ʿArabī, 1992.
  • al-Mizzī, Jamāl al-Dīn Yūsuf. Tahdhīb al-Kamāl fī asmāʾ al-rijāl, 35 vols. Ed. Bashshār ʿAwwād Maʿrūf. Beirut: Muʾassasat al-Risālah, 1983–92.
  • Modarressi Tabatabaʾi, Hossein. An Introduction to Shīʿī Law. London: Ithaca Press, 1984.
  • al-Muhājir, Jaʿfar. al-Karājikī, Muḥammad b. ʿAlī b. ʿUthmān (d. 449 AH/1057 AD): ʿAṣruhu, sīratuhu, ʿālamuhu al-fikrī wa-muṣannafātuhu. Qum: Muʾassasat Turāth al-Shīʿah, 2013.
  • Muntajib al-Dīn b. Bābawayh al-Rāzī. Fihrist asmāʾ ʿulamāʾ al-shīʿah. Ed. ʿAbd al-ʿAzīz al-Ṭabāṭabāʾī. Beirut: Dār al-Aḍwāʾ, 1986.
  • al-Nūrī al-Ṭabrisī, Ḥusayn Taqī. Mustadrak al-Wasāʾil, 3 vols. Tehran: s.n., 1900–3.
  • Ritter, Thomas. Die Marwāniden von Diyār Bakr. Eine kurdische Dynastie im islamischen Mittelalter. Würzburg: Ergon Verlag, 2000.
  • al-Ṣafadī, Ṣalāḥ al-Dīn Khalīl b. Aybak. al-Wāfī bi-l-wafayāt, 29 vols. Ed. Aḥmad al-Arnāwūṭ and Turkī Muṣṭafā. Beirut: Dār Iḥyāʾ al-Turāth al-ʿArabī, 2000.
  • Stewart, Devin J. “al-Sharīf al-Murtaḍā (d. 436/1044).” Pp. 167–210 in Islamic Legal Thought: A Compendium of Muslim Jurists. Ed. Oussama Arabi, David S. Powers, and Susan A. Spectorsky. Leiden: Brill, 2013.
  • Stewart, Devin J. “An Eleventh-Century Justification of the Authority of Twelver Shiite Jurists.” Pp. 468–97 in Islamic Cultures, Islamic Contexts: Essays in Honor of Professor Patricia Crone. Ed. Asad Q. Ahmad et al. Leiden: Brill, 2015.
  • al-Ṭabāṭabāʾī, ʿAbd al-ʿAzīz. “Maktabat al-ʿAllāmah al-Karājikī li-aḥad muʿāṣirīhi.” Turāthunā 43–44 (1416 AH [1995–96 CE]): 365–404.
  • al-Yāfiʿī, Abū Muḥammad ʿAbd Allāh b. Asʿad. Mirʾāt al-janān wa-ʿibrat al-yaqẓān fī maʿrifat mā yuʿtabar min ḥawādith al-zamān, 4 vols. Ed. Khalīl al-Manṣūr. Beirut: Dār al-Kutub al-ʿIlmiyyah, 1997.
  • Yāqūt al-Ḥamawī. Muʿjam al-buldān, 6 vols. Ed. Ferdinand Wüstenfeld. Leipzig: F.A. Brockhaus, 1869.
  • Yāqūt al-Ḥamawī. Muʿjam al-udabāʾ: Irshād al-arīb ilā maʿrifat al-adīb, 7 vols. Ed. Iḥsān ʿAbbās. Beirut: Dār al-Gharb al-Islāmī, 1993.
  • al-Zabīdī, Murtaḍā. Tāj al-ʿArūs min jawāhir al-Qāmūs, 40 vols. Ed. Muṣṭafā Ḥijāzī. Kuwait: Wizārat al-Aʿlām, 1993.
  • al-Ziriklī, Khayr al-Dīn. al-Aʿlām: Qāmūs tarājim li-ashhar al-rijāl wa-l-nisāʾ min al-ʿarab wa-l-mustaʿribīn wa-l-mustashriqīn, 8 vols. Beirut: Dār al-ʿIlm li-l-Malāyīn, 2002.
There are 47 citations in total.

Details

Primary Language English
Journal Section Research Articles
Authors

Devin Stewart 0000-0001-8841-2656

Publication Date June 30, 2021
Submission Date May 10, 2021
Acceptance Date June 15, 2021
Published in Issue Year 2021 Volume: 3 Issue: 1

Cite

ISNAD Stewart, Devin. “The Disputed Name and Origin of Abū Al-Fatḥ Al-Karājikī (d. 449/1057)”. Turkish Journal of Shiite Studies 3/1 (June 2021), 31-50. https://doi.org/10.48203/siader.935769.