Türk idare tarihinde, Tanzimat Fermanı’nın hemen sonrasında uygulanan muhassıllık meclisleriyle başlatılan yerel yönetimlerin doğuşu ve gelişim sürecinde, il özel idaresi açısından, yeni bir adımın atılmasıydı. Bu adım bu dönemde yürürlüğe giren, 1864 Vilayet Nizamnamesiyle atıldı. Bu nizamname, il özel idarelerinin doğuşunun ve il yönetiminde ikili yapıya geçişin miladı olarak kabul edilmektedir. 1864 Vilayet Nizamnamesi ile İdare Meclisleri dışında vilayete özgü bir meclis olan “Meclis-i Umumi–i Vilâyet” adıyla bir meclis daha kuruluyordu. Sadece yerel temsilcilerden oluşan bu meclis, halkın istek ve sorunlarını vilayetin yöneticilerine ileten ve danışma görevini yerine getiren bir fonksiyona sahipti. Vilâyet Umumi Meclisi, seçimle işbaşına gelen kalabalık bir üye yapısına sahipti ve yılda bir defa vilayet merkezinde toplanırdı. Görevleri vilayet nizamnamesinde vilayetin özel işleri olarak belirlenmişti. Genel meclislerin oluşturulmasından itibaren bu meclislerde dönemsel olarak meclis üyelerinde, meclis sorumluluklarında ve yetki alanlarında düzenlemeler ve yeniliklerin olduğunu görmekteyiz. Bu meclislerin günümüzde il özel idareleri olarak görev yaptığı anlaşılmaktadır. Bu çalışmada Sinop Sancağı Meclisi Umum’sinin R. 1337-1338 (M.1921-1922) yılı görüşmeleri ve alınan kararlar üzerine bir değerlendirilme yapılmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Türkiye Cumhuriyeti Tarihi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2024 |
Gönderilme Tarihi | 17 Nisan 2024 |
Kabul Tarihi | 18 Kasım 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 8 Sayı: 2 |