Abstract
Tutulması zorunlu olan faturaların; elektronik ortamda oluşturulması, kaydedilmesi,
saklanması ve ibraz edilmesi şeklinde tanımlanan e-fatura uygulaması 397 sayılı Vergi
Usul Kanunu Genel Tebliği ile ilk olarak anonim ve limited şirketlerin kullanımına
açılmıştır. Vadeli mal alım ve satım yapan işletmelerin mevcut uygulamada vade farkı
bedelleri KDV hariç fatura toplamı içindedir. Bu faturalara göre yapılan muhasebe kayıtlarında
esasında finansman gideri veya faiz geliri olan bu vade farkları; mal veya
hizmetlerin maliyeti içinde ya da satış gelirleri içerisinde kalmaktadır. Türkiye Muhasebe
Standartlarından stoklar, borçlanma maliyetleri gibi standartlar vade farklarının fatura
toplamı içinde ayrı hesaplarda kaydedilmesini gerektirmektedir. Elektronik faturaların
hazırlanırken TMS’lerin göz önünde bulundurulmaması, TMS uyum süreci açısından bir
katkı ortaya koymamaktadır. Bu çalışmada söz konusu vade farklarının, KDV hariç fatura
toplamından ayrılması için, e-faturalara yeni bir veri alanı eklenmesi önerilmektedir.
Keywords
References
- Akdoğan, N., Sevilengül, O. (2007). Türkiye muhasebe standartlarına uyum için tekdüzen hesap planında yapılması gereken değişiklikler, Mali Çözüm, 84.
- Gelir İdaresi Başkanlığı, Elektronik fatura kayıt sistemi kılavuzu, www.efatura.gov.tr
- İçten İnce, N., (2008). 50 soruda elektronik fatura ve elektronik fatura kayıt sistemi,http:// www. muhasebetr.com/ yazarlarimiz/neslihan/004/, Erişim: 27.08.2013.
- Maşrap, B., (2001). Borçlanma maliyetlerinin muhasebeleştirilmesindeki yöntem farklılıklarının finansal tablolara etkisi, Mevzuat Dergisi, 41.
- Sönmez, F. (2003). 14 No’lu Türkiye muhasebe standardı borçlanma maliyetlerinin muhasebeleştirilmesi, Yaklaşım Dergisi, 129.
- Şimşek, M. (2013). E-fatura ile dünya artık daha düz, http://www. dunya.com/e-faturaile- dunya-artik-daha-duz-194132h.htm, Erişim: 30.08.2013.
- Vergi Usul Kanunu 397 Sıra Nolu Genel Tebliği Vergi Usul Kanunu 421 Sıra Nolu Genel Tebliği
- Yapan A. (2011). TMS 23 borçlanma maliyetleri standardı uygulamaları ve standardın vergi usul kanunu ile karşılaştırılması, Vergi Raporu, 130.
Abstract
References
- Akdoğan, N., Sevilengül, O. (2007). Türkiye muhasebe standartlarına uyum için tekdüzen hesap planında yapılması gereken değişiklikler, Mali Çözüm, 84.
- Gelir İdaresi Başkanlığı, Elektronik fatura kayıt sistemi kılavuzu, www.efatura.gov.tr
- İçten İnce, N., (2008). 50 soruda elektronik fatura ve elektronik fatura kayıt sistemi,http:// www. muhasebetr.com/ yazarlarimiz/neslihan/004/, Erişim: 27.08.2013.
- Maşrap, B., (2001). Borçlanma maliyetlerinin muhasebeleştirilmesindeki yöntem farklılıklarının finansal tablolara etkisi, Mevzuat Dergisi, 41.
- Sönmez, F. (2003). 14 No’lu Türkiye muhasebe standardı borçlanma maliyetlerinin muhasebeleştirilmesi, Yaklaşım Dergisi, 129.
- Şimşek, M. (2013). E-fatura ile dünya artık daha düz, http://www. dunya.com/e-faturaile- dunya-artik-daha-duz-194132h.htm, Erişim: 30.08.2013.
- Vergi Usul Kanunu 397 Sıra Nolu Genel Tebliği Vergi Usul Kanunu 421 Sıra Nolu Genel Tebliği
- Yapan A. (2011). TMS 23 borçlanma maliyetleri standardı uygulamaları ve standardın vergi usul kanunu ile karşılaştırılması, Vergi Raporu, 130.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | November 29, 2013 |
| Published in Issue | Year 2013 Issue: 57 |
