Cahiliye devrindeki kadın anlayışını, devrim denebilecek haklarla, alt üst eden ve kadına
yepyeni bir statü kazandıran İslâm, daha sonra Hz. Peygamber dönemindeki çizgisini sürdürememiş
ve geriye dönüş başlamıştır. Bunun en büyük sebeplerinden birisi, sahih olmayan rivayetler,
bu rivayetlere bina edilen hükümler ve bilerek ya da bilmeyerek ayet ve sahih hadisleri gözardı
eden veya onları görgü/birikimleri doğrultusunda, örfe/atalar dinine göre, yorumlayan “insan
unsuru”dur. İnsan unsurunun müdahil olduğu her şey sorgulanmaya açık ama kutsallaştırılmaya
kapalıdır.
Bugünün İslam bilginlerinin ve özellikle de hadis âlimlerinin üzerine düşen en büyük görev
bu dinin temel kaynaklarında yer alan rivayet ve hükümleri bir kez daha gözden geçirerek sağlam
ve sakim olanı birbirinden ayırmaktır. İşte bu çalışma İslam hukukunda sözü geçen bazı mezheplerin
(özellikle ehl-i sünnetin dört mezhebinin) delil olmak üzere kullandıkları, evli kadınların ihtiyaçları
dolayısıyla dışarı çıkma iznini kısıtlayan hatta yok eden bazı rivayetlerin muhaddislere
göre tahlilini ele almaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | August 31, 2014 |
Published in Issue | Year 2014 Issue: 60 |